Του Βασίλη Κεχαγιά
Ένα Νόμπελ, αλλά και ανήκεστος διανοητική βλάβη, ήταν η τιμή και το τίμημα της βάσης της Θεωρίας των παιγνίων για τον σπουδαίο μαθηματικό Τζον Νας. Στην Ελλάδα τη μετέφερε ένας μείζων διανοητής της Αριστεράς, ο Κώστας Φιλίνης. Καθώς η Αριστερά, ώς πρόσφατα δεν είχε την ευκαιρία να κυβερνήσει, δεν είχε τη δυνατότητα να τη δοκιμάσει και στην πράξη, την ώρα που όλος ο πλανήτης κινούταν γύρω από τούτο το κράμα των πιθανοτήτων και της συνδυαστικής λογικής, μιά μορφή σκακιστικής παρτίδας. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή της πλοήγησης, η Αριστερά μοιάζει να κατέχει καλά τη θεωρία των παιγνίων, στη δύσκολη πίστα όπου καλείται να τροχοδρομήσει.
Οι συνδυαστικές κινήσεις διεθνούς οικονομικής πολιτικής και αντίστοιχης εξωτερικής παράγουν εξισορροπητική τάση, απέναντι σε κάθε προσπάθεια πλάγιας αποσταθεροποίησης. Η διεκδίκηση της αποκαλούμενης στη διπλωματική γλώσσα Καλύτερης Εκτός Συμφωνίας Εναλλακτικής Λύσης αποτελεί, εμφανώς, την τακτική στη σκακιέρα των οικονομικών διαπραγματεύσεων. Με το μάθημα της Κύπρου κατά νου, οι διαπραγματεύσεις αυτές κινδυνεύουν να αποτύχουν, εάν δεν υποστηλωθούν από ταυτόχρονες κινήσεις αντιστήριξης στην εξωτερική πολιτική. Δεδομένου του γεγονότος ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα αποτελεί γέννημα του παγκόσμιου καπιταλισμού και των δικών του γεωπολιτικών παιγνίων, ο μόνος τρόπος να μπλοκάρεις τις κινήσεις οικονομικής απομόνωσης, άρα και δέσμευσης, είναι η εξεύρεση ζωτικού χώρου στην πλευρά της εξωτερικής πολιτικής. Να προλάβεις, μ’ άλλα λόγια, τη διαμόρφωση των συνθηκών εκεί όπου σύντομα θα μεταφερθεί το παιχνίδι.
Εκεί, λοιπόν, στην απέναντι πλευρά, βρίσκεις τους μεγαλομανείς ερντογάνιους γείτονες στριμωγμένους από την υπερεκτίμηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων τους. Συνεπώς, κλείνεις την προς Βορρά δίοδό τους, στηρίζοντας την πληγωμένη από τα μερκέλεια όπλα ρωσική αρκούδα. Προς τις άλλες εξόδους, Κούρδοι και Ισραηλινοί έχουν τους δικούς τους λόγους να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας. Με τον τρόπο αυτό αποκτάς την πρωτοβουλία των κινήσεων, δίχως την οποία καμιά διαπραγμάτευση δεν τελεσφορεί.
Επαναδιαπραγμάτευση δεν σημαίνει μονοδιάστατη αντίληψη της σκακιέρας, αλλά δημιουργία νέας προοπτικής. Ακόμη και πιόνια τα οποία νεκρώθηκαν και ακινητοποιήθηκαν από την ανικανότητα ή τη δουλικότητα δεκαετιών, όπως τα Ίμια, τώρα ξανατοποθετούνται στο κάδρο. Ας μην ξεχνούμε ότι αυτό το άνοιγμα του κάδρου και η γέννηση της νέας προοπτικής διάνοιξαν την οδό από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.
