ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Ζαχαρία Ρουστάνη
Για το κλίμα που διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλά και για τις προοπτικές που ανοίγονται στο μετεκλογικό τοπίο, μιλά στον Δρόμο της Αριστεράς η Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής (Υπόλοιπο). Εξηγεί γιατί οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος εμφανίζονται ως εκπρόσωποι της Μέρκελ και απαντά σε τι δικαιούται να ελπίζει ο λαός για την επόμενη μέρα.
Πώς αποτιμάτε τα αποτελέσματα της εκστρατείας φόβου στην οποία έχει επιδοθεί ο Αντ. Σαμαράς;
Ο φόβος είναι πραγματικός αλλά αφορά αυτούς που εκπέμπουν τα μηνύματα φόβου. Εννοώ ότι το παλιό πολιτικό σύστημα είναι αυτό που φοβάται μια ριζική αλλαγή του σκηνικού. Γιατί ξέρουν καλά ότι αν ο λαός κάνει το βήμα και επιλέξει ελεύθερα στις εκλογές, κάτι που πλέον φαίνεται βέβαιο, τότε είναι σίγουρο ότι θα καταποντιστούν τα κόμματα που τον οδήγησαν εδώ. Το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκε ήδη από τις προηγούμενες εκλογές και διασπάστηκε. Η Ν.Δ. προσπαθεί να διατηρήσει κάποιες δυνάμεις ώστε να μπορεί κάπως να πλασαριστεί ξανά την επόμενη μέρα. Είναι λοιπόν οι ίδιοι που φοβούνται και αυτόν τους το φόβο προσπαθούν να τον μεταγγίσουν στον ελληνικό λαό, παρουσιάζοντας μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σαν πυρηνική καταστροφή για τη χώρα!
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για την επόμενη μέρα; Πολλές φορές μοιάζει να καλλιεργείται η αίσθηση ότι τα πράγματα θα είναι εύκολα για την αυριανή κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να μιλάμε σαν να μην έχει συμβεί ήδη μια καταστροφή στη χώρα. Δεν θα επαναλάβω τα νούμερα που είναι πλέον γνωστά σε όλους, θα πω μόνο κάτι που και αυτό έχει ακουστεί ξανά. Οι δείκτες της ανεργίας, των κοινωνικών παροχών, του παραγόμενου προϊόντος στην Ελλάδα, δείχνουν ότι έχει συντελεστεί μέσα σε 5 χρόνια μια καταστροφή που συνέβη μόνο σε χώρες που βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση ή υπέστησαν διαμελισμούς. Οι υπεύθυνοι αυτής της καταστροφής δικαιούνται να μιλάνε για χρεοκοπία και Αρμαγεδδώνα; Δεν το νομίζω. Κίνδυνοι υπάρχουν με την έννοια ότι αν ένας λαός αποφασίσει να πει “Όχι”, προφανώς θα έχει να αντιμετωπίσει αντιδράσεις. Αλλά να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε.
Οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι σε αυτή την περίπτωση οι ευρωκράτες θα τιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι πράγματι θλιβερός ο ρόλος των κομμάτων της πολιτικής ελίτ. Από τη μια ισχυρίζονται ότι έκαναν κάποια διαπραγμάτευση, ή ότι θα κάνουν στο μέλλον, και από την άλλοι εμφανίζονται σαν μεσάζοντες της Μέρκελ και κουνούν το δάχτυλο ότι θα μας τιμωρήσει. Τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζουν αυτούς που στην κατοχή καλούσαν το λαό να μην αντισταθεί γιατί οι Γερμανοί θα κάνουν αντίποινα. Για να απαντήσω όμως καθαρά στις ερωτήσεις σας: Δεν είμαι, παρ’ όλα αυτά, υπέρ του εφησυχασμού. Σίγουρα υπάρχουν και θετικές εξελίξεις στην Ευρώπη αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο αυτές, τα γεράκια σίγουρα δεν έχουν γίνει περιστέρια. Θα θελήσουν να παραδειγματίσουν τους λαούς και δεν περιμένω να φερθούν με το γάντι σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είναι στο χέρι μας να επιβάλουμε τη θέληση του λαού μας. Για την ακρίβεια, είναι στο χέρι του ίδιου του λαού. Υπάρχουν πράγματα για τα οποία κανείς μπορεί να διαπραγματευτεί και άλλα που είναι αδιαπραγμάτευτα. Θεωρώ αδιαπραγμάτευτη την απόφασή μας να πάψει η χώρα να είναι αποικία χρέους και να ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία.
Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ότι είναι στο χέρι του ελληνικού λαού να απαντήσει στις όποιες προκλήσεις; Πώς μπορεί πρακτικά να γίνει αυτό;
Με πολλούς τρόπους. Ακόμα και η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα αν δοθεί τόσο απλόχερα ώστε να του δώσει μια μεγάλη νίκη και την αυτοδυναμία, μπορεί να λειτουργήσει δεσμευτικά. Δηλαδή να δώσει ένα τέλος στα σενάρια ακόμα και κυβερνητικής ομηρίας του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είδαμε ότι ακόμα και κόμματα-μεσάζοντες φτιάχτηκαν, με αποκλειστικό σχεδόν σκοπό να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ από το χέρι και να τον οδηγήσουν σε συμβιβασμό με τα μεγάλα εγχώρια συμφέροντα. Βέβαια, οι σειρήνες του συμβιβασμού δεν θα σταματήσουν, ακόμα και στην περίπτωση αυτοδυναμίας. Είναι για μένα δεδομένο ότι το Plan B της πολιτικής και εκδοτικής – μεγαλοεργολαβικής ελίτ, μετά από μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι να τον εξημερώσει. Εκεί είναι ξανά ο ρόλος του λαού, να κάνει σαφή τη δική του θέληση για μια άλλη πορεία της χώρας και να την δηλώσει με κάθε τρόπο. Εκεί βέβαια είναι και ο δικός μας ρόλος, να μην προδώσουμε τις προσδοκίες και να προχωρήσουμε μπροστά.
Η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη λέξη ελπίδα. Ποια είναι ακριβώς η ελπίδα, σε τι δικαιούται να ελπίζει ο ελληνικός λαός.
Η ελπίδα δεν είναι προεκλογικό σλόγκαν. Είναι πολύ σημαντικό θέμα σε τι δικαιούται να ελπίζει ένας λαός. Βλέπουμε τους κυβερνητικούς σχεδόν να ποινικοποιούν την ελπίδα! Θέλουν να μας πείσουν ότι η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή οδηγεί σε καταστροφή τη χώρα. Ότι μπορούμε να ζήσουμε μόνο γονατισμένοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερό τους έγκλημα. Είναι πιο σοβαρό από τη μείωση των μισθών το ότι προσπάθησαν για χρόνια να σπείρουν τον τρόμο και να πείσουν τους πολίτες ότι δεν μπορούν να ελπίζουν. Και έδειξαν τα δύο τελευταία χρόνια κάτι να καταφέρνουν, επήλθε κόπωση στους πολίτες, τα κινήματα υποχώρησαν, έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας γι’ αυτό. Τώρα όμως μας δίνεται μια νέα ευκαιρία και δεν πρέπει να την πετάξουμε. Για μένα οι πολίτες ή, αν θέλετε, η Ελλάδα δικαιούται πάνω από όλα να ελπίζει ότι μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και να κερδίσει ξανά το σεβασμό.
Ποια είναι η Ελένη Σωτηρίου
Η Ελένη Σωτηρίου είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογή της στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ από το ιδρυτικό του Συνέδριο. Δραστηριοποιείται μεταξύ άλλων στο Τμήμα Εργατικής Πολιτικής και συμμετέχει στην οργανωτική δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους.
Οργανώθηκε στην Αριστερά στα φοιτητικά της χρόνια. Διατέλεσε για χρόνια μέλος της διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας.
Πρωτοστάτησε στη δράση των Επιτροπών «Ακρίβεια-STOP» και στο κίνημα κατά των διοδίων. Πήρε από την πρώτη στιγμή ενεργητικά μέρος στο κίνημα των πλατειών και σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην τρόικα και το καθεστώς αποικίας χρέους, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα με τη συνενοχή όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Δραστήριο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2007, συνέβαλε και στις εκλογικές του μάχες ως υποψήφια βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής το 2007, 2009, 2012, και ως υποψήφια ευρωβουλευτής το 2009 και το 2014.
Γεννήθηκε το 1972 στις Ερυθρές Αττικής, από γονείς αγρότες και αριστερούς. Πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών ως υπάλληλος σε ιδιωτικές εταιρίες.
Έχει μια κόρη τριών ετών.
