Βαθιά αντιλαϊκός-εθελόδουλος ο χαρακτήρας του Νόμου Προαπαιτούμενων Ν.10
του Παύλου Δερμενάκη
Ο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους 153 βουλευτές της ψήφισαν το νέο προαπαιτούμενο-πολυνομοσχέδιο Ν.10 με συνοπτικές διαδικασίες στις 22/5/2016. Οι 153 βουλευτές, ανεξάρτητα από την προηγούμενη διαδρομή τους στην Αριστερά, συνεχίζουν να ψηφίζουν υπέροχα ό,τι τους δίνουν προς ψήφιση. Κατά το παρελθόν (πριν από την κυβέρνηση της Aριστεράς) κατά τις ψηφοφορίες μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων υπήρχαν βουλευτές των τότε κυβερνητικών κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνταν. Και όπως αποδεικνυόταν στο τέλος δεν ήταν και λίγοι. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ τότε πρωτοστατούσε στις παραινέσεις να μην ψηφίσουν. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Οι σημερινοί «αριστεροί» με περγαμηνές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μπει ολοκληρωτικά στη λογική των μνημονίων και σε ότι τα συνοδεύει, και συνεπώς δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Αυτό αποτελεί μία ακόμα άριστη υπηρεσία της «Aριστεράς» προς το σύστημα. Σταθερότητα, αξιοπιστία για να γίνει η βρόμικη δουλεία. Και αν κάποιος από αυτούς έχει πρόβλημα συνείδησης, δεν πειράζει∙ ας παραιτηθεί για να αφήσει τη βουλευτική έδρα στο επόμενο πειθήνιο όργανο.
Θα πει κάποιος «είναι βαριά αυτά που γράφεις». Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Αυτό που ψήφισαν οι 153 δεν ήταν ένα ακόμα προαπαιτούμενο. Ήταν μια βαθιά τομή στην έννοια του ελληνικού κράτους, όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα. Μια τομή που αφορά κατάργηση θεμάτων εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, κρατικής υπόστασης, δημοκρατίας. Μπορεί με τα προηγούμενα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους να υπήρχαν ρωγμές και προβλήματα σε σχέση με όλα αυτά. Όμως με τον τελευταίο νόμο αυτά πλέον έχουν πάρει μια τροπή ανεξέλεγκτη για τη χώρα και μπορούν να ανατραπούν μόνον αν ξεσηκωθεί ο λαός και ανατρέψει όλο το πολιτικό σύστημα. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίες οι βαριές κουβέντες που ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες σε βάρος της κυβέρνησης από διάφορους αγωνιστές στο χώρο της Αριστεράς, ότι πρόκειται για την πλέον δουλική κυβέρνηση, στις εντολές των ξένων, όλων των εποχών.
Δουλική, ενδεχόμενα, μέχρι εκεί που δεν το φανταζόμαστε; Σε άρθρο του ο Γ. Παπαχρήστος στα Νέα καταγγέλλει ότι το περιεχόμενο του νομοσχεδίου όπως κατατέθηκε στη Βουλή δεν ήταν προϊόν επεξεργασίας της κυβέρνησης, αλλά κείμενα που παρέδωσαν οι δανειστές σε δύο δικηγορικά γραφεία του Κολωνακίου, προκειμένου να τα μεταφράσουν και να τα προσαρμόσουν στην ελληνική νομολογία και πραγματικότητα. Χωρίς να σημαίνει ότι ο γράφων υιοθετεί άκριτα τα παραπάνω, προκαλεί εντύπωση και προβληματισμό ότι αυτή η είδηση έχει αναπαραχθεί ευρέως μέσω Ιnternet, αλλά δεν έχει διαπιστωθεί κάποια αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης μέχρι σήμερα…
Για να δούμε, όμως, στα επιμέρους του τελικού νόμου των 144 τελικών σελίδων (χωρίς τα παραρτήματα των συμβάσεων εκατοντάδων σελίδων) τι προβλέπεται, πού αλλάζει ριζικά τη χώρα σε σχέση με όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα.
Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων
Ένα πάγιο αίτημα των δανειστών από το 1ο Μνημόνιο του 2010 πραγματοποιείται από την κυβέρνηση της «Αριστεράς». Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων με τις ΔΟΥ και τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς αποσπάται-ανεξαρτητοποιείται από το υπουργείο Οικονομικών και γίνεται δημόσια Αρχή, η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο από το κράτος, ελέγχεται από τους δανειστές οι οποίοι εγκαθιστούν σε καίριες θέσεις δικούς τους εκπροσώπους.
Το μέγεθος της αλλαγής που συντελείται είναι πολύ μεγάλη, καθώς έχει συνταγματικές πλευρές αλλά και θέματα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας στη φορολογική πολιτική και την εφαρμογή της. Ενώ παράλληλα το υπουργείο Οικονομικών αλλάζει ριζικά χαρακτήρα, υποβαθμίζεται και μετατρέπεται σε υπουργείο εκτέλεσης του Προϋπολογισμού μόνο για το Τμήμα των Δαπανών. Έτσι, λοιπόν:
1 «Η Αρχή απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές Αρχές» (άρθρο 1).
2 «Ο πρόεδρος, τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, ο Εμπειρογνώμονας και ο Διοικητής κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεσμεύονται μόνο από το νόμο και τη συνείδησή τους και δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο ούτε σε διοικητική εποπτεία από κυβερνητικά όργανα ή άλλες διοικητικές Αρχές ή άλλον δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό» (άρθρο 3).
3 «Η Αρχή δεν υπόκειται σε ιεραρχικό έλεγχο ή εποπτεία από τον Υπουργό Οικονομικών». και «…σε περίπτωση διαφωνίας του Υπουργού Οικονομικών με τον Διοικητή της Αρχής, σχετικά με την εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, το ζήτημα παραπέμπεται από τον Υπουργό Οικονομικών στο Συμβούλιο Διοίκησης της Αρχής» (άρθρο 5).
4 «Η Αρχή, μέσω του Διοικητή της, εισηγείται στον Υπουργό Οικονομικών νομοθετικές διατάξεις για ζητήματα που εμπίπτουν στο πεδίο των αρμοδιοτήτων της». Ο υπουργός Οικονομικών είναι υποχρεωμένος «πριν από την υποβολή προς ψήφιση στη Βουλή νομοθετικών διατάξεων για ζητήματα φορολογικής και τελωνειακής πολιτικής καθώς και της εφαρμογής τους», να τις γνωστοποιεί στην Αρχή. Αντίστοιχες προβλέψεις υπάρχουν και για κάθε νομοθετική πρωτοβουλία όλων των υπουργείων (π.χ. Εσωτερικών για ΟΤΑ) όταν αφορούν ζητήματα που εμπίπτουν στο πεδίο αρμοδιοτήτων της Αρχής. (Άρθρο 5).
5 «Κατά τα πρώτα πέντε (5) έτη λειτουργίας της Αρχής, στο Συμβούλιο Διοίκησης θα παρέχει εξειδικευμένες συμβουλευτικές υπηρεσίες, σε ζητήματα βέλτιστων διεθνών πρακτικών, Εμπειρογνώμονας με εμπειρία σε ζητήματα φορολογικής διοίκησης που έχει αποκτηθεί στο εξωτερικό. Ο Εμπειρογνώμονας, ο οποίος δύναται να συμμετέχει στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Διοίκησης χωρίς δικαίωμα ψήφου, έχει τα ίδια δικαιώματα πρόσβασης στα έγγραφα και στοιχεία της αρχής με τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, καθώς και τις ίδιες υποχρεώσεις». (Άρθρο 8). «Ο Εμπειρογνώμονας ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, βάσει καταλόγου τριών (3) υποψηφίων, τον οποίο καταρτίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή». (Άρθρο 10).
6 «Ο Υπουργός δεν δύναται, για συγκεκριμένες υποθέσεις ή περιπτώσεις, να υποβάλει, προς την Αρχή αίτημα παροχής πληροφοριών ή να παράσχει δεσμευτικές οδηγίες,… « (άρθρο 5). Πρακτικά, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους, αυτό σημαίνει ότι ο εκπρόσωπος της εκλεγμένης κυβέρνησης, υπουργός Οικονομικών, δεν έχει πρόσβαση στα αναλυτικά στοιχεία φορολογίας και κυρίως δεν μπορεί να έχει στοιχεία σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής αλλά ο Εμπειρογνώμονας, εκπρόσωπος των δανειστών, έχει πρόσβαση στα πάντα… Συνεπώς, ένα ακόμα απτό δείγμα παραχώρησης λαϊκής κυριαρχίας στους δανειστές και αποικιοποίησης της χώρας.
7 Στην επιλογή των μελών του Συμβουλίου Διοίκησης συμμετέχουν «…αποκλειστικά για τα πρώτα επτά (7) έτη λειτουργίας της Αρχής, δύο εκπροσώποι που υποδεικνύονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». (Άρθρο 10)
Δηλαδή, η υπηρεσία (Αρχή) που θα εισπράττει τους φόρους από τους πολίτες και θα έχει ευχέρεια σε μία σειρά ενέργειες και ρυθμίσεις θα είναι ανεξέλεγκτη από το Δημόσιο και από τα εκλεγμένα από το λαό, όργανα Διοίκησης (ανεξάρτητα από το βαθμό αξιοπιστίας τους σήμερα). Με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο ως κυβέρνηση, ως εκλεγμένο δηλαδή όργανο, στερείται ένα ακόμα εργαλείο χάραξης και εφαρμογής οικονομική πολιτικής. Το εργαλείο αυτό παραδίδεται, κατ’ εντολή των δανειστών, σε ένα απρόσωπο, τεχνοκρατικό και επί της ουσίας ανεξέλεγκτο όργανο, το οποίο θα κινείται, μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας, με κριτήρια τους αριθμούς, το οποίο ουσιαστικά θα ελέγχουν οι δανειστές μέσω των διορισμένων εκπροσώπων τους.
Αμνήστευση των καρτέλ από ποινικά αδικήματα
Το προηγούμενο διάστημα, ως στοιχείο της επικοινωνιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του αντι-ασφαλιστικού νόμου που ψήφισαν, οργανώθηκε μια εκστρατεία ενάντια στο καρτέλ των τεχνικών εταιρειών-εργολάβων που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα επί 27 έτη, χρησιμοποιώντας παράνομες πρακτικές που επισύρουν και ποινικές κυρώσεις. «Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις» ο αγώνας όλων των καρτέλ, όχι μόνο των εργολάβων, δικαιώνεται. Στο άρθρο 106 του πολυνόμου η κυβέρνηση δίνει αμνησία από τα ποινικά αδικήματα, αρκεί να πληρώσουν… «Εάν ο παραβάτης αναγνωρίσει ενώπιον της αρμόδιας Αρχής την ευθύνη του και εξοφληθεί ολοσχερώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε ή, … λάβει χώρα απαλλαγή από αυτό, εξαλείφεται το αξιόποινο των σχετικών εγκλημάτων που στοιχειοθετούνται με την ίδια παράβαση και επέρχεται πλήρης απαλλαγή από άλλου είδους διοικητικές κυρώσεις». Αντίστοιχα, ρυθμίζεται το θέμα και με την διευκόλυνση μέσω τμηματικών δόσεων οπότε αναστέλλεται η ποινική δίωξη μέχρι την εξόφληση και μετά επέρχεται πλήρης απαλλαγή. Έτσι, λοιπόν, πληρώνοντας ένα μικρό πρόστιμο, συγκριτικά με τα υπέρογκα ποσά που κέρδισαν, αθωώνονται όσον αφορά το ποινικό μέρος των αδικημάτων τους. Το όσα κέρδισαν επί δεκαετίες με αθέμιτες και ποινικά κολάσιμες πρακτικές είναι ένα θέμα με το οποίο η κυβέρνηση της υποκρισίας δεν ενδιαφέρεται…
Υπερ-ταμείο εκποίησης δημόσιας περιουσίας
Με το νέο νόμο προαπαιτούμενων η κυβέρνηση δημιούργησε ένα υπερ-ταμείο στο οποίο περιλαμβάνονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Σκοπός του ταμείου η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων με στόχο την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Αλλά και για να μπει το κερασάκι στην τούρτα, ένα μέρος των εσόδων του θα πάνε για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Ποιας ανάπτυξης; Mα εκείνης που θα ορίσουν οι δανειστές μέσω του κάθε ΕΣΠΑ και τα χρήματα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα πάνε ως εθνική συμμετοχή στα έργα αυτά, κυρίως ως επιχορηγήσεις ιδιωτικών επενδύσεων. Το πού μας οδήγησε αυτή η «αναπτυξιακή» πολιτική εδώ και 30 χρόνια, είναι γνωστό.
Παράλληλα, η δημιουργία του υπερ-ταμείου λειτουργεί ως εγγύηση της κυβέρνησης προς τους δανειστές για τα δάνεια που έχουν δώσει, καθώς το ταμείο μέσω του τρόπου που θα διοικείται θα ελέγχεται επί της ουσίας από αυτούς. «Η εταιρία δεν ανήκει στο Δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα». «Η εταιρία λειτουργεί με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας…». «Η διάρκεια της εταιρίας ορίζεται σε 99 έτη». Το Εποπτικό Συμβούλιο της Εταιρίας εποπτεύει το Δ.Σ., δηλαδή ασκεί πλήρη έλεγχο στην εταιρεία, αποτελείται από 5 μέλη εκ των οποίων 3 από ελληνικής πλευράς και 2, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρός του, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) (άρθρο 191). Στο υπερ-ταμείο εντάσσονται: α) το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που έχει τις συμμετοχές στις τράπεζες, β) το ΤΑΙΠΕΔ που είναι αρμόδιο για τις αποκρατικοποιήσεις, γ) η νεοσύστατη Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ) στην οποία μεταφέρονται οι μετοχές που έχει το δημόσιο στις ΔΕΚΟ για εκποίηση και δ) η Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) με 71.500 ακίνητα, με πολλά «φιλέτα» και μεταξύ αυτών 277 τουριστικά ακίνητα και 597 νησιά, για οποία ήδη έχουν βγει πωλητήρια στο Ιnternet.
Και για να δείξει η κυβέρνηση πόσο υπάκουη είναι στις εντολές των δανειστών, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου προαπαιτούμενων και σε εφαρμογή σχετικών διατάξεων αποφάσισε «διά περιφοράς» (κυκλοφόρησε έγγραφο για συλλογή των απαιτούμενων υπογραφών και δεν πραγματοποιήθηκε κανονική συνεδρίαση) ποιες θα είναι οι άμεσες αποκρατικοποιήσεις από το ΤΑΙΠΕΔ. Στο πλαίσιο αυτό έχουν εγκριθεί προς πώληση 19 περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου μεταξύ των οποίων 14 αεροδρόμια, ο αερολιμένας Αθηνών, Μαρίνες, ο Αστέρας Βουλιαγμένης, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ ΕΥΑΘ κ.λπ.
Έχει, δε, μια ιδιαίτερη σημασία να θυμίσουμε ότι Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ ορκίζονταν ότι δεν μπορεί να αποκρατικοποιηθεί «η πηγή της ζωής», το νερό, αλλά αυτοί οι όρκοι και οι υποσχέσεις δεν τους εμπόδισαν να βάλουν πωλητήριο σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Η αξιοπιστία σε όλο της το μεγαλείο…
Αυτόματος κόφτης δημοσιονομικών δαπανών
Οι δανειστές, εδώ και καιρό, ζητούσαν νομοθέτηση προληπτικών μέτρων στο βαθμό που θα υπήρχαν αποκλίσεις (τις οποίες εκτιμούσαν σε συγκεκριμένο ύψος) όσον αφορά την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού. Η κυβέρνηση, αφού για μία ακόμα φορά έθεσε την «κόκκινη γραμμή» για το συγκεκριμένο θέμα διαπραγματεύτηκε και έφερε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Μια αυτόματη διαδικασία όπου όταν υπάρχει απόκλιση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού ενεργοποιείται αυτόματα ο μηχανισμός μείωσης των δαπανών. Δηλαδή, αντί να νομοθετήσει μία φορά προληπτικά μέτρα (όχι ότι αυτό θα ήταν σωστό) «επέλεξε» να υπάρχει συνεχής-αυτόματη διαδικασία μείωσης των δαπανών. Και επειδή δεν θέλει η «κυβέρνηση» οριζόντια μείωση των δαπανών, καθώς μπορεί να περικοπούν και δαπάνες που την ενδιαφέρουν άμεσα, κατέληξε στη «σολομώντεια» λύση. Ο υπουργός Οικονομικών ενεργοποιεί το μηχανισμό και στην απόφασή του (που πρέπει να εκδοθεί το αργότερο μέχρι 10 Μαΐου του επομένου έτους από την εκτέλεση του Προϋπολογισμού) περιλαμβάνονται και οι δαπάνες πάνω στις οποίες στα εφαρμοστεί ο αυτόματος κόφτης. Στην πράξη λαμβάνοντας υπόψη τη δομή των δαπανών του προϋπολογισμού και τις εξαιρέσεις που ήδη έχουν προβλεφθεί η όλη διαδικασία θα καταλήγει πάντοτε στην αυτόματη περικοπή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων όλων των συνταξιούχων. Αν δεν υπάρξει η σχετική απόφαση του «υπουργού» ώς τις 10 Μάη ο μηχανισμός ενεργοποιείται από μόνος του με οριζόντιες περικοπές των πάντων, πλην των ρητά εξαιρουμένων δαπανών.
Τέλος, έχει μια ιδιαίτερη σημασία για το μέλλον ο συνδυασμός του αυτόματου κόφτη δαπανών με τη νέα Ανεξάρτητη Φορολογική Αρχή. Η κυβέρνηση δεσμεύεται για το πρωτογενές πλεόνασμα (που για το 2018 ανέβηκε στο προχθεσινό Eurogroup στο 3,5% όταν η Γερμανία(!) το καλύτερο που έχει πετύχει στην παρούσα συγκυρία είναι 3%). Εκτελεί τον Κρατικό Προϋπολογισμό αλλά, επί της ουσίας, θα ελέγχει μόνο το σκέλος των δαπανών. Το σκέλος των εσόδων θα είναι αρμοδιότητα της Ανεξάρτητης Αρχής… Μπορεί κάποιος να κατανοήσει τι θα συμβαίνει σε περίπτωση υστέρησης των εσόδων που δεν θα ελέγχει η κυβέρνηση. Ο αυτόματος κόφτης δαπανών θα τίθεται σε λειτουργία….
Λοιπά μέτρα με τον Πολυνόμο Ν.10
Στο νόμο χώρεσαν μια σειρά από μέτρα που για να τα κατανοήσεις πρέπει να έχεις γνώσεις για τα πάντα. Τα μέτρα αφορούν μια ευρεία γκάμα θεμάτων της τάξης των 30 και πλέον από θέσπιση νέων, κυρίως έμμεσων, φόρων ύψους 1,6 δισ.€, την εφαρμογή απελευθέρωσης ηλεκτρικής ενέργειας, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ μέχρι και τους δασικούς χάρτες. Για να είναι όλα αυτά σε ένα νόμο προαπαιτούμενων κατ’ εντολή των δανειστών σημαίνει ότι έχουν άμεσα συμφέροντα κάποιοι που κρύβονται πίσω από τους δανειστές. Όμως, εδώ δεν έχουμε ούτε την τεχνική δυνατότητα ούτε και το χώρο για μια τέτοια ανάλυση. Ένα δείγμα όμως αυτών των μέτρων και τι κρύβεται από πίσω τους είναι η απαλλαγή της Fraport, που εξαγόρασε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια από «…οποιουδήποτε είδους τέλη ή φόροι, από οποιαδήποτε δημοτική ή άλλη τοπική Αρχή, για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας… « (άρθρο 218). Δηλαδή, οι ΟΤΑ θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην Fraport αλλά αυτή δεν θα πληρώνει κανένα τέλος. Και επειδή για τις συγκεκριμένες υπηρεσίες: α) δεν μπορεί να υπάρχει έλλειμμα και β) οι εξόφληση αυτών των υπηρεσιών γίνεται μέσω των δημοτικών τελών που καταβάλλονται από τους πολίτες της περιοχής, προκύπτει το ερώτημα ποιός θα πληρώνει για τη Fraport; Η απάντηση είναι απλή. Οι πολίτες της συγκεκριμένης περιοχής που κατοικούν εντός των ορίων του ΟΤΑ που θα παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του στη Fraport… Με αυτά, λοιπόν, θα ξεκινήσει η ανάπτυξη.
Συνεπώς, η «κυβέρνηση» ψηφίζοντας το νόμο προαπαιτούμενο Ν.10 παρέδωσε ένα μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας της Χώρας στους δανειστές, ενώ παράλληλα θέσπισε αυτόματους μηχανισμούς οικονομικής τιμωρίας του λαού.
Επί της ουσίας η κυβέρνηση: α) κατάργησε το υπουργείο Οικονομικών και το μετέτρεψε σε υπουργείο εκτέλεσης των δαπανών του Προϋπολογισμού, β) αποξενώθηκε από το τμήμα των φορολογικών εσόδων το οποίο το παραχώρησε σε ανεξάρτητη αρχή με την εποπτεία των δανειστών, γ) δημιούργησε υπερ-ταμείο όπου ενέταξε όλη την περιουσία του Δημοσίου με σκοπό την εκποίησή της και αποξενώθηκε από τον έλεγχο της Διοίκησης του ταμείου που τον παρέδωσε ουσιαστικά στους δανειστές ως «εγγύηση» της κυβέρνησης για την αποπληρωμή των δανείων τους δ) θεσμοθέτησε μια σειρά χαριστικές διατάξεις και απαλλαγές από υποχρεώσεις σε καρτέλ, επιχειρήσεις, νέους ιδιοκτήτες των ιδιωτικοποιούμενων επιχειρήσεων μεταφέροντας παράλληλα α σχετικά βάρη στο λαό, ε) θεσμοθέτησε την αυτόματη μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού κάθε φορά που θα αποτυγχάνει αυτή και οι δανειστές στους εξωπραγματικούς δημοσιονομικούς στόχους που αποφασίζουν.
Η κυβέρνηση αυτή, λοιπόν, δικαίως χαρακτηρίζεται ότι χειρότερο έχει δει ο λαός σε μνημονιακές-εθελόδουλες κυβερνήσεις. Συνεπώς, πρέπει να ανατραπεί μαζί με το σύνολο του σάπιου πολιτικού συστήματος που γεννά τέτοιες κυβερνήσεις και τέτοιες απάνθρωπες κυβερνητικές πρακτικές.
Σκίτσο : John Antono
