Για μια ακόμα χρονιά ο αθλητισμός υπέφερε από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα του ντόπινγκ.
Μια μάστιγα που είναι το άρρωστο προϊόν της απληστίας και της εμπορευματοποίησης που γιγαντώθηκε τον 20o αιώνα.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι «ντόπες» δίνουν και παίρνουν, παγκοσμίως. Η υγεία νέων ανθρώπων μπαίνει σε κίνδυνο άμεσο ή μακροπρόθεσμο, ενώ σκάνδαλα βγαίνουν στον αέρα, την ίδια στιγμή που ενδεχομένως άλλα να κουκουλώνονται.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών που έχουν γίνει στο εξωτερικό, ο τζίρος του ντόπινγκ παγκοσμίως έχει ξεπεράσει εδώ και αρκετά χρόνια τα 6 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με την εισβολή, μάλιστα, του «μαύρου» εμπορίου μέσω Ίντερνετ, η κατάσταση έγινε πια ανεξέλεγκτη.
Το ερώτημα είναι ένα και βασικό: Αυτόν τον αθλητισμό θέλουμε ή μήπως ήρθε η ώρα για ένα άλλο μοντέλο, περισσότερο ανθρώπινο;
Οι «περίεργοι» αιφνίδιοι θάνατοι αυξάνονται ραγδαία σε ολόκληρο τον κόσμο και σε πολλά σπορ, βετεράνοι αθλητές πάσχουν από σοβαρές ασθένειες τις οποίες οι ίδιοι έχουν συνδέσει με συστηματική χρήση αναβολικών στο παρελθόν, ενώ το παγκόσμιο αθλητικό σύστημα μοιάζει αδύναμο, ανίκανο, αλλά και χωρίς βούληση για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο.
Φυσικά, οι προεκτάσεις αυτής της μάστιγας είναι τεράστιες, αφού πάνω στα κορμιά πρωτοκλασάτων αθλητών σε όλο και περισσότερα αθλήματα τζιράρονται εκατομμύρια ευρώ από χορηγίες, πριμ, τηλεοπτικά δικαιώματα κ.λπ.
Η εμπορευματοποίηση αποδείχθηκε, εμπράκτως, ότι δεν είναι, ούτε και θα γίνει ποτέ η… Μέκκα του αθλητισμού. Οι όποιες ελπίδες ήταν φρούδες.
Το θέμα είναι, όμως, ότι η λερναία ύδρα έχει πολλά κεφάλια. Εδώ, άλλωστε, δεν μιλάμε μόνο για κέρδη από διοργανώσεις ή αθλητικές επιτυχίες, αλλά για την ανθρώπινη ζωή. Διότι αυτό ακριβώς κάνει το ντόπινγκ: Σκοτώνει! Ούτε ήρωες κατασκευάζει, ούτε πλούσιους, ούτε διάσημους και πολυδιαφημισμένους.
Η κυρίαρχη αίσθηση σε διάφορα συνέδρια είναι ότι το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά και ότι δεν θα ξαναδούμε τον αθλητισμό, έτσι όπως θα τον ήθελε πραγματικά η κοινωνία. Καθαρό και με προσανατολισμό στην υγεία. Το γενετικό ντόπινγκ, εξάλλου, είναι προ των πυλών!
Μήπως, όμως, ήρθε η ώρα οι υγιείς δυνάμεις του αθλητικού κινήματος να συσπειρωθούν και να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή για να δώσουν ένα τέλος σ’ αυτή τη σαπίλα; Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συμβιβασμός μ’ αυτή την κατάσταση, ούτε αποδοχή της ήττας από διάφορα -οικονομικά και μη- συμφέροντα.
Σπόρος
