Κείμενα: Μαρία Ατσελέ
Για κάποιους από εμάς μπορεί οι καλοκαιρινές διακοπές να έχουν ήδη ξεκινήσει, αλλά οι περισσότεροι περιμένουμε τις μέρες του Αυγούστου για να πραγματοποιήσουμε την καλοκαιρινή μας απόδραση. Δύσκολο να οργανωθεί και να υλοποιηθεί, αναγκαία όμως για να μπορέσει να αποφορτιστεί ο οργανισμός μας και να γεμίσουν οι μπαταρίες για τον επόμενο χειμώνα που έρχεται.
Δύσκολη επειδή τα οικονομικά δεδομένα για όλους έχουν στενέψει ασφυκτικά, και για πολλούς οι καλοκαιρινές διακοπές φαντάζουν πολυτέλεια. Αρκετοί θα είναι αυτοί που δεν θα κάνουν λόγω δουλειάς, αν είναι τυχεροί να έχουν μία, ή λόγω έλλειψης χρημάτων. Οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να τη «βολέψουν» πηγαίνοντας στους τόπους καταγωγής τους ή σε σπίτια φιλικών προσώπων για μερικές μέρες. Έτσι, με κάποιο οικογενειακό ή φιλικό ή συλλογικό τρόπο, οι Έλληνες θα προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν την καλοκαιρινή τους απόδραση.
Σε διάφορα ρεπορτάζ που κυκλοφορούν στα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα υπολογίζεται ότι μια τετραμελής οικογένεια έχει προϋπολογισμό γύρω στα 400-600 ευρώ για περίπου μια εβδομάδα διακοπών. Ένα μικρό ποσό, αν αναλογιστεί τι ανάγκες μπορεί να έχει αυτή η οικογένεια τις μέρες των διακοπών της. Άρα εύκολα στηρίζονται αυτά που γράφαμε παραπάνω, ότι με αυτά τα χρήματα μόνο αν υπάρχει κάποιο σπίτι, κάπου, μπορεί να οργανωθεί η αναγκαία απόδραση. Αλλιώς προτιμούνται τα τριήμερα ή τετραήμερα τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου. Που και αυτά κοστίζουν αρκετά, αφού ένα άτομο δύσκολα θα καταφέρει να χαλάσει λιγότερα από 200-300 ευρώ αν συμπεριληφθούν και τα έξοδα μετακίνησης (ακτοπλοϊκά, που είναι έτσι και αλλιώς ακριβά, βενζίνη, που η τιμή της έχει εκτοξευθεί, αλλά και πολλά διόδια για όσους κατευθυνθούν σε ηπειρωτικούς προορισμούς).
Πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν και all inclusive διακοπές. Δηλαδή τη διαμονή σε κάποιο ξενοδοχείο που προσφέρει πολλές παροχές με κάποιο αξιοπρεπές ολιγοήμερο πακέτο. Αν κάποιος δεν έχει κάποιο πατρικό ή εξοχικό ή κάποιο φιλικό σπίτι να φιλοξενηθεί κάνει και αυτή την επιλογή με βάση τα λίγα λεφτά που έχει να διαθέσει. Τι ειρωνεία… Στη χώρα με μία από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές του κόσμου, τα εκατοντάδες νησιά και τις χιλιάδες παραλίες, οι κάτοικοί της αναγκάζονται να κάνουν διακοπές σε μαντρωμένα ξενοδοχεία που έχουν «κλείσει» παραλίες και τις μεταχειρίζονται σαν ιδιωτικές. Κι ακόμα είναι αμφίβολο το πώς αποκτήθηκαν οι εκτάσεις που έχουν κτιστεί, πόσο μάλλον αν σέβονται τους κανόνες δόμησης και το περιβάλλον.
Βέβαια η ειρωνεία δεν έχει μόνο αυτή την πλευρά. Γιατί και όλες οι προηγούμενες κατηγορίες πολιτών που προαναφέραμε έχουν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να απολαύσουν από κοντά τις ομορφιές του τόπου τους. Που, ακριβώς επειδή είναι η πατρίδα τους, θα έπρεπε να είχαν αυτή την δυνατότητα. Αντιθέτως, η Ελλάδα το καλοκαίρι γίνεται ένα μέρος όπου ο τουρίστας μπορεί να έχει πρόσβαση όπου θέλει, λόγω ακριβώς της οικονομικής του δυνατότητας, ενώ ο μέσος Έλληνας μάλλον ζει πλέον στο περιθώριο των διακοπών και των καλοκαιρινών δραστηριοτήτων. Προφανώς δεν έχουμε πρόβλημα με τους τουρίστες, αλλά το σίγουρο είναι τα πράγματα δεν θα έπρεπε να λειτουργούν έτσι.
Η Ελλάδα το καλοκαίρι γίνεται ένα μέρος όπου ο τουρίστας μπορεί να έχει πρόσβαση όπου θέλει, λόγω ακριβώς της οικονομικής του δυνατότητας, ενώ ο μέσος Έλληνας μάλλον ζει πλέον στο περιθώριο των διακοπών και των καλοκαιρινών δραστηριοτήτων
Υπάρχει και η κατηγορία πολιτών που κανονίζει να περάσει τις διακοπές της σε κάποιο οργανωμένο κάμπινγκ ή κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ σε κάποιο από τα τόσα πανέμορφα μέρη που διαθέτει η χώρα μας. Αυτοί δεν είναι πλέον μόνο νεολαία ή «φρικιά» ή «φασαίοι» αλλά αρκετός κόσμος που, λόγω της οικονομικής κρίσης, κατευθύνθηκε προς το συγκεκριμένο είδος διακοπών. Βέβαια το οργανωμένο κάμπινγκ δεν είναι και η πιο φτηνή λύση αν δεν έχει κανονιστεί κάποια συλλογική δραστηριότητα (όπως αυτή του Resistance Camping 2018, βλ. σελ. 25), αλλά σίγουρα είναι πιο οικονομική από ένα δωμάτιο ή ένα ξενοδοχείο. Η πιο φτηνή καλοκαιρινή απόδραση σε κάθε περίπτωση είναι το ελεύθερο κάμπινγκ που προτιμάται από πολλούς νέους ανθρώπους, και όχι μόνο, για να μπορέσουν να κάνουν διακοπές. Έχει, βέβαια, και αυτό τα μειονεκτήματά του, όπως οι «κακουχίες» της ελεύθερης διαβίωσης ή ο κίνδυνος να σε «γράψει» η αστυνομία. Άλλη ειρωνεία αυτή… Να μην έχει μεριμνήσει το κράτος να υπάρχουν θεσμοθετημένα μέρη όπου μπορεί να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ. Να μην υπήρχαν χώροι, θα το καταλαβαίναμε. Αλλά όλα θυσιάζονται στο βωμό της τουριστικοποίησης και της αρπαχτής.
Φιέστες και πραγματικότητα
Τι συναισθήματα άραγε γεννιούνται στον πολίτη που ακούει για τις καλοκαιρινές φιέστες της κυβέρνησης στην Πνύκα και στο Καστελλόριζο; Θέλει, λέει, ο πρωθυπουργός μας να γιορτάσει την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια με μια λαμπρή γιορτή στην Πνύκα, όπως έκανε ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, και με μία ανάλογη τελετή στο Καστελόριζο, όπου όλα τα δεινά άρχισαν.
Η κοινωνία προσπαθεί να «βγάλει» το καλοκαίρι, να κλείσει τις εκκρεμότητες που έχει, να δει αν μπορεί να πάρει κάποιες μέρες άδεια, κάποιο επίδομα διακοπών ή αδείας, κάποιο δελτίο κοινωνικού τουρισμού, να βάλει μερικά χρήματα στην άκρη για να φύγει έστω για δυο-τρεις μέρες… και από τα ΜΜΕ ακούει την ακατάσχετη μπουρδολογία του Μαξίμου. Του οποίου τα περιβόητα think tank τι σκέφτηκαν; Να κάνουμε δυο γιορτούλες μπας και πείσουμε ότι κάτι πετύχαμε, και να αρχίσουμε την επιδοματολογία ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Και όλα αυτά γιατί με τον πιο επίσημο τρόπο έχει ανοίξει η προεκλογική περίοδος…
Πόσο μακριά βρίσκονται από την πραγματικότητα των πολιτών! Πόσο δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά στον πολύ τον κόσμο φαντάζουν το λιγότερο σαν κοροϊδία. Ότι η κοινωνία ξέρει πολύ καλά ότι τη «δουλεύουν» με αυτά που κάθε τρεις και λίγο εξαγγέλλονται. Ότι ξέρει καλά πως οι καρεκλοκένταυροι τόσο της Κουμουνδούρου όσο και της Συγγρού δεν νοιάζονται για τις ανάγκες και τα θέλω της πλειοψηφίας του λαού. Γι’ αυτό, στον κόσμο δεν κάνουν καμιά εντύπωση οι γιορτούλες του Τσίπρα. Περιμένει τις δικές του γιορτές, τις πραγματικές, που ακόμα και αν αργούν θα ‘ρθουν…
«Καίει» η τιμή της βενζίνης
Παρά την υποχώρηση στις διεθνείς τιμές του αργού πετρελαίου, η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης στην Ελλάδα παραμένει σε ανοδική τροχιά και είναι πλέον η δεύτερη ακριβότερη στην Ευρώπη, σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο τιμών υγρών καυσίμων που έδωσε στις 19/7 στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Ελλάδα βρίσκεται παραδοσιακά σε κλοιό κερδοσκοπίας κατά την κορύφωση της τουριστικής σεζόν (δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου), καθώς οι αυξημένες μετακινήσεις των Ελλήνων για διακοπές, αλλά και των τουριστών, αυξάνουν κατακόρυφα τη ζήτηση υγρών καυσίμων και επιτρέπουν στο κύκλωμα διακίνησης καυσίμων να ανεβάσει τις τιμές. Και βέβαια η κυβέρνηση κάνει τα στραβά μάτια. Για παράδειγμα η τιμή της βενζίνης σε νησιωτικές περιοχές, όπου και ο ανταγωνισμός είναι εξαιρετικά ασθενής, έχει υπερβεί τα 2 ευρώ το λίτρο!
Σύμφωνα με το νέο Oil Bulletin της Κομισιόν (στοιχεία από 16 Ιουλίου), η τιμή της αμόλυβδης στην Ελλάδα, που είναι πάντα στην πεντάδα των ακριβότερων, αυξήθηκε ελαφρώς και είναι πλέον η δεύτερη ακριβότερη στην Ευρώπη μετά την Ολλανδία, που παραμένει πάντα στην πρώτη θέση, καθώς επιβαρύνει τα καύσιμα με τους υψηλότερους φόρους στην Ε.Ε. (έχει βέβαια κι άλλους μισθούς…). Συγκεκριμένα, η μέση τιμή της αμόλυβδης στην Ελλάδα έπιασε τα 1,645 ευρώ το λίτρο, πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής την αντίστοιχη ολλανδική τιμή των 1,658 ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, η συνολική φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα είναι 0,712 ευρώ το λίτρο, ενώ στην Ολλανδία φθάνει τα 0,786 ευρώ. Ως ποσοστό της τελικής τιμής, οι φόροι είναι 43,2% στην Ελλάδα και 47,4% στην Ολλανδία. Άρα, πέρα από την κερδοσκοπία, έχουμε και τους υψηλούς φόρους σαν παράγοντα που «φουσκώνει» υπερβολικά τις τιμές καυσίμων.
Σε κάθε περίπτωση, κράτος και κερδοσκόποι μας «καίνε» με την τιμή της βενζίνης το φετινό καλοκαίρι. Απόδειξη το γεγονός ότι η νέα αύξηση στην τιμή της αμόλυβδης, που καταγράφεται από την Κομισιόν, παρατηρείται παρά το γεγονός ότι η τιμή του μπρεντ, ενώ είχε ξεπεράσει και τα 79 δολάρια το βαρέλι στα τέλη Ιουνίου, τις τελευταίες ημέρες υποχωρεί συνεχώς και έχει πέσει πια κάτω από τα 72 δολάρια το βαρέλι.
