του Μιχάλη Σιάχου
Το αστυνομικό ρεπορτάζ γύρω από τη δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου περισσότερο συσκοτίζει παρά φωτίζει πλευρές για την υπόθεση. Όχι τυχαία.
Η «εκστρατεία» της αντιπολίτευσης κατά του πέπλου βίας απλώνεται στη χώρα, τα «γίναμε Κολομβία της Ευρώπης» που την συνοδεύουν και η εμμονή στην ανάδειξη της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή των Εξαρχείων, συνιστούν φθηνή αντιπολιτευτική ρητορική με ορατό στόχο την εκμετάλλευση των πιο συντηρητικών ενστίκτων των πολιτών, που όλο και πιο πολύ δυναμώνουν το τελευταίο διάστημα. Οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων και η προβολή μιας μεγάλης αναστάτωσης στους κύκλους των επιχειρηματιών, τραπεζιτών, μεγαλοδικηγόρων είναι ο απαραίτητος μαϊντανός για τη δημιουργία κλίματος. Όλες οι προβαλλόμενες ερμηνείες παραμένουν απελπιστικά φτωχές, ανίκανες να περιγράψουν πραγματικές τάσεις και σοβαρούς κινδύνους.
Πάντοτε ο κόσμος των επιχειρήσεων, σε ολόκληρο το κόσμο, ήταν άμεσα μπλεγμένος με παράνομες δραστηριότητες και συμφέροντα. Ποτέ άλλοτε όμως δεν υπήρξε σε τέτοιο βαθμό η ανάδειξη μιας ιδιαίτερα επιθετικής και μπλεγμένης με κύκλους του υποκόσμου επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο καπιταλισμός-μαφία, όπως χαρακτηρίσθηκε από τους δυτικούς, που κυριάρχησε στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, η διαμόρφωση μιας γενιάς ολιγαρχών από την εποχή του Γέλτσιν μέχρι τις μέρες μας αποτέλεσε τελικά μοντέλο για ολόκληρη τη Δύση.
Η οικονομική κρίση του 2008 και η αποχώρηση παραδοσιακών επιχειρηματικών τζακιών έφερε στο προσκήνιο σταδιακά νέες κατηγορίες και ανάδειξε νέα ονόματα. Στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου τα φαινόμενα αυτά ήταν πιο έντονα.
Σήμερα στην Ελλάδα, η εποχή ΣΥΡΙΖΑ μεγέθυνε σε σημαντικό βαθμό τα φαινόμενα μαφιοποίησης της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Η εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης ερεισμάτων στον οικονομικό κόσμο οδηγούσε στην ανάγκη παραχωρήσεων σε όποιον ήταν διατεθειμένος να «επενδύσει» στο έδαφος της καταστροφής που διαιωνίζουν τα μνημόνια. Θυμηθείτε τα ονόματα όσων πήραν μέρος στο «διαγωνισμό» για τις τηλεοπτικές άδειες, όσοι αξιοποίησαν τις «μικρής στρατηγικής ισχύος» εμπλοκές στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Τα μεγάλα φιλέτα παραμένουν αποκλειστικό προνόμιο μεγάλων γεωπολιτικών παικτών.
Περισσότερο από άλλοτε επιχειρηματίες και επιχειρηματικά συμφέροντα με εκκρεμείς υποθέσεις στη δικαιοσύνη, έντονα φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις λαθρεμπορίας και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μεγάλης κλίμακας, αναδύονται στο προσκήνιο κουβαλώντας μαζί τους ήθη και τα έθιμα της «νύκτας» από την οποία προέρχονται. Οι εκβιασμοί, οι απειλές, τα πολύμορφα «μηνύματα» ως τις παραδειγματικές εκτελέσεις κάθε είδους θα αποτελούν συνοδά στοιχεία και θα αποκτούν πιο μόνιμα χαρακτηριστικά στις μέρες μας.
Θα κυριαρχούν και θα αποτελούν στοιχείο της καθημερινότητας. Γέννημα και απότοκο ενός οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που σε συνθήκες κρίσης παράγει σε μεγαλύτερη κλίμακα καταστροφή.
Και δίπλα στη κύρια τάση θα συμπληρώνει την εικόνα μια διαρκής αύξηση της μικρο-εγκληματικότητας γέννημα και αυτή της γενίκευσης της κοινωνικής απόγνωσης.
Και όλα μαζί, μικρά και μεγάλα σημάδια των άγριων καιρών που ζούμε θα συμβάλουν στην εμπέδωση ενός κλίματος φόβου. Φόβου και μαζί συνήθειας στην βαρβαρότητα. Όρος απαραίτητος για την διαιώνιση των «άγριων καιρών».
