Αυτές οι ευρωεκλογές δεν έχουν δράμα. Θα ακούσουμε θεατρικούς στεναγμούς ανακούφισης ότι γλιτώσαμε από τον ακροδεξιό κίνδυνο, θα δούμε χαμόγελα για την αναγέννηση των εθνών. Παραμύθια της Χαλιμάς. Οι μαρξιστές πίστευαν ότι η Ιστορία θα πήγαινε πιο γρήγορα μετά την επανάσταση και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος τους. Ο αστικός κόσμος κινείται στο ίδιο μήκος αλλά από την ανάποδη. Νόμιζε ότι είχε ήδη φτάσει στο «Τέλος της Ιστορίας». Με τις ΗΠΑ αιώνιο παντοκράτορα. Ο Χίτλερ, μετριοπαθέστερος, ήθελε την αυτοκρατορία του χιλιόχρονη. Μια επιπόλαιη ματιά στην Ιστορία βλέπει ότι τα καθεστώτα είναι εφήμερα, ο ρυθμός της αλλαγής είναι αργός. Η Γαλλική Επανάσταση είναι η μόνη τα τελευταία εξακόσια χρόνια που δεν ανάτρεψε απλώς κυβέρνηση, αλλά άλλαξε το καθεστώς.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ μοιάζουν με στάση τραίνου σε μικρό επαρχιακό σταθμό. Θα ανεβοκατέβουν μερικοί επιβάτες και η αμαξοστοιχία θα συνεχίσει. Ο φόβος ή η προσδοκία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενός θαύματος που θα έθαβε τα όσα δυσάρεστα, αν όχι απεχθή, συμβαίνουν, δεν έχουν βάση. Δεν πλανάται ένα καινούργιο «φάντασμα πάνω από την Ευρώπη», ο νεοφασισμός με τον Σαλβίνι και την Λε Πεν εναντίον του Σόρος και του Ρότσιλντ. Άλλωστε, είναι πλέον κοινό μυστικό ότι του συστήματος δεν του καίγεται καρφί αν αυτοί που φωνάζουν στο πεζοδρόμιο λέγονται κομμουνιστές, φασίστες ή ότι άλλο. Βάζει ωτοασπίδες.
Αυτές οι ευρωεκλογές δεν μπορούν καν να προδικάσουν εξελίξεις. Όχι επειδή θα είχαν καταργήσει τις εκλογές αν μπορούσαν να αλλάξουν οτιδήποτε. Ο Τσίπρας, με την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα, αλλά και το Brexit, δείχνουν ότι πριν από την κατάργηση των εκλογών υπάρχουν άλλοι τρόποι καταστρατήγησης της λαϊκής θέλησης. Το σύστημα σ’ αυτά έχει φαντασία. Το μόνο που δεν φαντάζεται είναι η κατάργησή του, με νεκροθάφτη τον εαυτό του και τα έργα του. Αυτές οι ευρωεκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα το ουσιώδες επειδή το ευρωκοινοβούλιο δεν επικοινωνεί, εκ κατασκευής, με τον κόσμο και επειδή οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του θα μετακινηθούν αλλά όχι ανυπόφορα.
Αυτές οι ευρωεκλογές μοιάζουν με στάση τραίνου σε μικρό επαρχιακό σταθμό. Θα ανεβοκατέβουν μερικοί επιβάτες και η αμαξοστοιχία θα συνεχίσει. Ο φόβος ή η προσδοκία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενός θαύματος που θα έθαβε τα όσα δυσάρεστα, αν όχι απεχθή, συμβαίνουν, δεν έχουν βάση
Είναι ψεύδος ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα. Υπήρχε και θα υπάρχει πάντα η απόλυτη ανάγκη, σε οποιοδήποτε καθεστώς, της έγκρισης ή ανοχής του κόσμου, με ή χωρίς το τυπικό της κάλπης. Αλλιώς, οι άρχοντες έχαναν τον θρόνο ή και το κεφάλι τους. Η πτώση της ΕΣΣΔ είναι τόσο διδακτική όσο και η κεραυνοβόλα επικράτηση του Ισλάμ στον χώρο της Μ. Ανατολής, όπου αντικατάστησε τον χριστιανισμό. Ο κόσμος είχε απαυδήσει από τους δήθεν κομμουνιστές και από τους δήθεν χριστιανούς, πότε με τον Άρειο πότε εναντίον, πότε με τρισυπόστατο Θεό πότε αλλιώς. Όποιος νομίζει ότι αυτά δεν έχουν σχέση με τις ευρωεκλογές, δηλαδή με την εξουσία, καλύτερα να το ξανασκεφθεί.
ΛΟΙΠΟΝ, Ο ΚΟΣΜΟΣ δεν έχει απαυδήσει από την Ενωμένη Ευρώπη. Όχι ακόμα. Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη μοιάζει με ανάπηρο σε καροτσάκι με τις ΗΠΑ να το σπρώχνουν κατά βούληση. Αλλά χωρίς φωτεινό μονοπάτι διαφυγής, επικρατεί ο φόβος του αγνώστου. Τα Κίτρινα Γιλέκα δείχνουν, με τον παρατεταμένο αγώνα τους, ότι το σύστημα πάσχει. Τα Κίτρινα Γιλέκα δείχνουν, με την αδυναμία ανατροπής, ότι το σύστημα αντέχει. Ένα καθεστώς πέφτει όταν είναι «αδύναμος κρίκος» ενός συνόλου που βρίσκεται σε αδυναμία να υπερασπιστεί τον εαυτό του και κάθε μέλος του.
Όταν η ημερομηνία των εκλογών δεν συμπίπτει με ξεσηκωμό των μαζών για αλλαγή, τότε το σύστημα επιβάλλει τη θέλησή του με τον πιο πρόσφορο τρόπο ή ανατρέπεται. Υπάρχουν εποχές μετάβασης, π.χ. τώρα στις ΗΠΑ ο έκδηλος, παρατεταμένος βαθύς διχασμός με άγνωστη κατάληξη. Στη σύγκρουση εξουσίας στις ΗΠΑ, για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση μετά το Βιετνάμ, έχει μαζική ανάμιξη ο κόσμος, με την ψήφο του. Στη Γερμανία το σύστημα έχει αρκετή ζωτικότητα ώστε να αντικαταστήσει τη Μέρκελ, αλλά με αμφίβολη τη σταθερότητα. Η Ιταλία είναι σε εκκρεμότητα. Δεν είναι αρκετά μεγάλη ώστε να επιβάλλει αποφάσεις, αλλά έχει αρκετό μέγεθος και ηγέτες αποφασισμένους να μην υποταχθούν.
Συνολικότερα, το πρόβλημα της Ευρώπης είναι η ανεξαρτησία έναντι των ΗΠΑ. Η ισπανική εφημερίδα El Pais αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ, με επιστολή της υφυπουργου Άμυνας Ε. Λορντ προς την Μογκερίνι, απειλούν την Ε.Ε. με κυρώσεις (πολιτικές και οικονομικές) αν αναπτύξει δικά της αμυντικά προγράμματα, εννοείται εκτός ΝΑΤΟ. Αντίστροφα, ο Πούτιν άφησε τον Πομπέο να τον περιμένει τρεις ώρες (!) στον προθάλαμο, πριν από την πρόσφατη συνάντησή τους, κατά το ιστολόγιο saker francophone. Η Αυτοκρατορία στην καρέκλα. Της αμήχανης προσμονής…
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, κυριάρχησαν δυο μάχες. Στο προσκήνιο η ύστατη μάχη ανυποληψίας των δημοσκοπήσεων. Στο παρασκήνιο οι ψιθυριστές και η αδυσώπητη υπονόμευση των κομματικών ηγεσιών. Οι 53 Τσακαλώτοι, στην αναμονή, ακονίζουν τα μαχαίρια για τον Τσίπρα. Στην αντιπολίτευση, καραμανλικοί και άλλοι βλέπουν, λέει, με άλλον το μέλλον του κόμματος και της χώρας. Το «ψητό», η ανεξαρτησία της χώρας, έμεινε εκτός συζήτησης, ταμπού. Για τις ηγεσίες είναι ανύπαρκτο θέμα. Μένει να φανεί αν, όπως λένε, από την Λαμία και πάνω η κυβέρνηση πληρώσει ακριβά τις Πρέσπες. Από την Λαμία και κάτω τι; «Αν βγουν αλήθεια όσα νομίζεις παραμύθια»… «Τότε θα ‘ναι αργά», ψιθυρίζει ο άνεμος.
