Με μεγάλη ανησυχία οι πολίτες της χώρας παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν, και εκπλήσσονται από την ευκολία με την οποία στέκεται η πολιτική ηγεσία του τόπου στη θέση της απόλυτης ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ιδιαίτερα όταν πληροφορούμαστε από τον Γερμανό καγκελάριο Σολτς ότι θα στείλουμε δεύτερη μεγάλη παρτίδα τεθωρακισμένων στην Ουκρανία. Πόσο μάλλον που ο οπλισμός τον οποίο στέλνουμε (ανατολικού τύπου) ξηλώνεται από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε μια στιγμή που κλιμακώνεται επικίνδυνα η προκλητικότητα της Άγκυρας – η οποία απειλεί ανοιχτά πλέον να κατακτήσει δια της ισχύος πολλά και μεγάλα νησιά.
Σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, η Ελλάδα δηλώθηκε ως εχθρός της Ρωσίας, ψηφίζει όλες τις κυρώσεις, μετέχει ενεργά σε όλες τις κινήσεις που ζητούν οι ΗΠΑ – με πιο κραυγαλέα περίπτωση την πειρατεία σε βάρος του ιρανικού τάνκερ και την επιχείρηση μεταφόρτωσης του ιρανικού φορτίου πετρελαίου σε δεξαμενόπλοια ναυλωμένα από τις αμερικανικές αρχές(!) έπειτα από απόφαση δικαστηρίου της Χαλκίδας (sic…).
Κι όλα αυτά σε ένα κλίμα εύκολων πανηγυρισμών για το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και την ομιλία του στο Κογκρέσο. Δεν πέρασαν ούτε δύο 24ωρα και η Τουρκία έδειξε με πλήρη διαφάνεια τους στρατηγικούς και τακτικούς σχεδιασμούς της σε βάρος της Ελλάδας: υπερπτήσεις 2,5 μίλια κοντά στην Αλεξανδρούπολη, δημοσίευση χαρτών που γκριζάρουν εντελώς τα ελληνικά νησιά και το μισό Αιγαίο, κλιμάκωση των επιδιώξεων θέτοντας ως προϋπόθεση για την άρση του βέτο στην είσοδο Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ την αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρωτάκουστη δήλωση Έλληνα υπουργού Άμυνας, ότι «δεν είναι ώρα να τα βάζουμε με την Τουρκία», ούτε από τα φιλικά γεύματα Ερντογάν-Μητσοτάκη για να έχουμε «ήσυχο καλοκαίρι» και όρους συνεκμετάλλευσης… Τώρα βλέπουμε (πέρα από λόγια και δηλώσεις) ότι στην πράξη γίνεται μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να σταλούν τα οπλικά συστήματα στην Ουκρανία, ενώ λίγο καιρό πριν στείλαμε και συστοιχίες Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία για να την βοηθήσουμε στον πόλεμο της Υεμένης!). Γαλαντόμοι και πάντα πρόθυμοι για εκδουλεύσεις όταν μας το ζητά η Πρεσβεία.
Βέβαια όσα κάνουμε δεν καλύπτουν τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας, η οποία διαβάζει καλύτερα τη νέα φάση αναδασμών στην περιοχή και προετοιμάζεται, μέσω αυτών των αναδασμών, να ισχυροποιήσει τη θέση της ακόμα και μέσω του πολέμου ή της απειλής πολέμου. Ήδη παίρνει μέρος σε τρία μέτωπα (Λιβύη, Συρία, Ιράκ) και συνεχίζει να κατέχει την μισή Κύπρο, να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, να εφαρμόζει τη παράνομη τουρκολιβυκή συμφωνία. Και δεν αλλάζει μόνο το όνομά της από «Turkey» σε «Türkiye», αλλά ονοματίζει το Αιγαίο «Turkaegean», ελληνιστί «Τουρκοαιγαίο».
Ο «πάτος» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής (ΝΑΤΟφροσύνη μαζί με ενδοτισμό) θορυβεί πως έχουμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας και τους συμμάχους στο πλευρό μας… Ωραία φτερούγα προστασίας, όταν όλοι οι σύμμαχοι ξεκαθαρίζουν πως οι δύο χώρες οφείλουν μέσω συνομιλιών να λύσουν τις διαφορές τους!
Είναι τέτοια η ανεπάρκεια της πολιτικής της κυβέρνησης που η ατμόσφαιρα μυρίζει «καλοκαίρι του 1974». Ο κίνδυνος μιας μεγάλης εθνικής περιπέτειας είναι τεράστιος. Ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί, διότι αυτός θα υποστεί τα αποτελέσματα των αναδασμών, του επεκτατισμού, της ΝΑΤΟφροσύνης, της υποτέλειας, του ενδοτισμού, του ραγιαδισμού…
