Άρχισε να εφαρμόζεται το περίφημο «καλάθι του νοικοκυριού» με τα 50 είδη, τάχα για να ανακουφιστεί ο καταναλωτής από το ράλι ανόδου των τιμών. Μια συμφωνία ανάμεσα σε κυβέρνηση και εμπορικό καρτέλ των σούπερ μάρκετ, μετά από καλπασμό αύξησης των τιμών και αισχροκέρδειας, που καθόλου δεν βελτιώνει την κατάσταση και έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά:
Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία είναι το πρώτο χαρακτηριστικό. Επειδή δεν πρόκειται για μέτρα προστασίας των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας, κι επειδή αφορά ορισμένα είδη τα οποία ο καταναλωτής πρέπει να ψάχνει ανά βδομάδα για να τα προμηθευτεί (για όλα τα υπόλοιπα είδη εκτός λίστας δεν υπάρχει κανένα έστω και προσωρινό «κλείδωμα» της τιμής τους). Όλη τη χρονιά ο κ. Άδωνης Γεωργιάδης δήλωνε ότι ναι, ανεβαίνουν οι τιμές λόγω πληθωρισμού, ότι ο πληθωρισμός είναι κυρίως εισαγόμενος, για την ακρίβεια φταίει ο Πούτιν που κλέβει το εισόδημα από τα νοικοκυριά … και δεν έκανε απολύτως τίποτα. Όταν ήρθε το φθινόπωρο και ο κόσμος πήγαινε να ψωνίσει και ένοιωθε απελπισία με τις τιμές, τότε ανακοινώθηκε ότι τέλος Οκτωβρίου θα έρθει το «καλάθι». Ούτε καν ασπιρίνη για βαρύτατη αρρώστια…
Ο ρατσισμός και ο κυνισμός είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό. Ιδιότυπος πλουτοκρατικός ρατσισμός-κυνισμός: οι φτωχοί θα τρέφονται και θα καταναλώνουν δεύτερης και αμφίβολης ποιότητας προϊόντα του «καλαθιού» και ότι παράξει ο ανταγωνισμός των σούπερ μάρκετ και του εμπορικού κυκλώματος. Σαν να θεσμοθετείται η υποβάθμιση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας με τον οικονομικό εξαναγκασμό και την απελπιστική κατάσταση για να επιβιώσει ο φτωχός πληθυσμός.
Όταν κάποτε διδάσκονταν η Γαλλική Επανάσταση, μας έλεγαν ότι η τυραννία της βασιλείας και της φεουδαρχίας στη Γαλλία ήταν άκρως καταπιεστική, ότι η φτώχεια και η ανισότητα ήταν διευρυμένη, και μάλιστα ότι, όταν είπαν στην Μαρία Αντουανέτα πως ο λαός δεν έχει ψωμί να φάει, αυτή είπε το περίφημο «ας φάει παντεσπάνι». Κάπως έτσι μας τα λένε και σήμερα. Περίπου «σκάστε, σας έχουμε καλάθι με 50 είδη, κι αν παγώνετε φορέστε δύο και τρία πουλόβερ».
Ποιοι μας τα λένε αυτά, ποιοι εξαγγέλλουν τέτοια μέτρα; Οι εκπρόσωποι των οικονομικών και πολιτικών ελίτ που ζουν μέσα στη χλιδή, που κάνουν επίδειξη της πολυτελούς ζωής τους, που διασφαλίζουν το «ακαταδίωκτο» για όλα τα ξεπουλήματα και τις αυθαιρεσίες, που απομυζούν την περιουσία και τον κόπο σχεδόν της συντριπτικής πλειοψηφίας (κόκκινα δάνεια, πρεκαριάτο, μισθοί πείνας), που έχουν διασυνδέσεις με τον διευρυμένο υπόκοσμο.
Τα λένε αυτοί που βγάζουν στο σφυρί και ιδιωτικοποιούν τα πάντα, την υγεία, την παιδεία, τη δημόσια περιουσία, αυτοί που μας μπλέκουν σε έναν πόλεμο, αυτοί που συνεχίζουν να προστατεύουν την ασυλία του «χρηματιστήριου ενέργειας» και τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» στις τιμές της. Αυτοί που με επιδοτήσεις και επιδόματα-ψίχουλα «καραμελώνουν» τη μεγάλη αρπαγή που γίνεται.
Είναι εκπληκτικό, αλλά δεν υπάρχει η λέξη «πλαφόν» για τις τιμές. Δηλαδή δεν περνάει από κανέναν από αυτούς η σκέψη να μπει πλαφόν στις τιμές όλων των βασικών προϊόντων προκειμένου να προστατευθεί η αγοραστική δύναμη των πιο ευάλωτων στρωμάτων. Πώς το είχε πει ένας κυβερνητικός λίγο πριν; «Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει». Χρησιμοποιούνταν παλιότερα η λέξη «διατίμηση», που σήμαινε τον προκαθορισμό από το κράτος της ανώτερης τιμής πώλησης προϊόντος πρώτης ανάγκης. Η συγκεκριμένη λέξη θεωρήθηκε κακόηχη, και έτσι χρησιμοποιείται η λέξη «πλαφόν».
Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο κόσμος των ελίτ, ο κόσμος των αχαλίνωτων πλουσίων, ο κόσμος του νεοφιλελευθερισμού, μία γλώσσα μόνο καταλαβαίνει: τη γλώσσα του ξεσηκωμού, τη γλώσσα του μαζικού πολιτικού αγώνα!
