Χρειάστηκαν μόλις 20 μέρες τηλεοπτικής προεκλογικής κάλυψης για να αποδειχθεί πως ο νόμος Ραγκούση για τους όρους προβολής των υποψηφίων οδηγεί με λίγα και απλά βήματα στον ολοκληρωτισμό προβολής των προκατασκευασμένων «νικητών» από πολιτικά-οικονομικά και τηλεοπτικά συμφέροντα.
Οι ρυθμίσεις που προβλέπονταν –έως δυο εμφανίσεις σε πανελλαδικής εμβέλειας Μέσα, μια σε τοπική, απεριόριστη για τους επικεφαλής και χωρίς έλεγχο ή πρόβλημα για τους νυν τοπικούς άρχοντες εφόσον συντρέχει θέμα επικαιρότητας– αξιοποιήθηκαν άριστα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ευθέως ανάλογα με τα επενδεδυμένα συμφέροντα τους σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και με συγκεκριμένη πολιτική άποψη.
Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τα ΜΜΕ, πριν τον Α’ γύρο των εκλογών, μαζικά και εν χορώ η τηλεοπτική αλλά και ραδιοφωνική ενημέρωση εξέπεμπε το κεντρικό μήνυμα της κυβέρνησης Παπανδρέου και της πολιτικής Σαμαρά. Ψήφος διλημματική με επίκεντρο την οικονομία και το Μνημόνιο. Σημαντικά γεγονότα αποκρυφτήκαν, άλλα μεγεθύνθηκαν και εντάχθηκαν στη βασική προπαγάνδιση της εκλογικής μάχης. Η ήττα της πρώτης Κυριακής άλλαξε αμέσως το εκπεμπόμενο μήνυμα. Ξαφνικά οι εκλογές αποσυνδέθηκαν από την οικονομία και τις πολιτικές αποφάσεις, αυτονομήθηκε σε ρεπορτάζ πανικού για τα νέα μέτρα της τρόικας. Και από τον πρώτο γύρο κρατήθηκε μόνο η αποχή. Δεν θυμάμαι να έγινε ανάλυση για τα ποσοστά των υποψηφίων της Αριστεράς, πέραν του στερεότυπου για την αύξηση ποσοστών της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Όλα τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν με το γνωστό τηλεοπτικό σφουγγάρι της απόρριψης. Στην προώθηση της χειραγώγησης μέσα σε τρεις μόνο μέρες, προωθήθηκε ένα διαφορετικό μήνυμα. Της τοπικής αυτοδιοίκησης, των δήμων κ.λπ., με τις προτάσεις που πρέπει να έχουν οι εκλεκτοί πάντα, πολιτικοί των καναλιών. Ακόμη και έτσι δελτία και εκπομπάρχες της ΤV και του ραδιοφώνου απαιτούσαν προτάσεις σε συγκεκριμένη ατζέντα την οποία οι ίδιοι έχουν προκαθορίσει και η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των δήμων ή των περιφερειών. Η κατασκευή της πραγματικότητας σε όλο της το μεγαλείο.
Η μέθοδος που εφαρμόστηκε ήδη από την περασμένη Κυριακή είναι απλή. Υποψήφιοι των κομμάτων της Αριστεράς εντάχθηκαν στην προβολή αρχή-αρχή της προεκλογικής περιόδου σε ώρες πρωινές, «ένθετοι» ή τοποθετημένοι στο αριστερό παράθυρο γωνία κάποιας πολιτικής εκπομπής. Εξαίρεση (των αριστερών υποψηφίων) ολίγα και διαλεχτά πρόσωπα των οποίων τα ΜΜΕ είναι «χορηγοί» της πολιτικής λειτουργίας τους. Οι κεντρικές επιλογές των τηλεοπτικών συμφερόντων κατέκλυσαν μαζικά τις οθόνες, σε όλα τα κανάλια καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, σε όλες τις εκπομπές, με κάθε τρόπο προβολής. Σγουρός-Κικίλιας, Κακλαμάνης-Καμίνης και πάλι από την αρχή, σε μια ίδια και απαράλλαχτη εικόνα, πολλαπλασιαζόμενη επί 5, επί 6, επί 7. Σε υπόκρουση, επίσης, μαζικά και πολλαπλασιαστικά εκπεμπόταν το μήνυμα φόβου ενάντια στην Αριστερά, στους μετανάστες…
Για αυτό και τα τόσα πολλά «ρεπορτάζ» πρωινής και απογευματινής ζώνης για την πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Ειδικά σε αυτά, οι αστέρες εκπομπάρχες παραβίασαν συνειδητά και εκούσια βασικούς κανόνες του επαγγέλματός τους, ταΐζοντας το αυγό του φιδιού με τηλεοπτικό χρόνο μόνο και μόνο για να στήσουν το μπακγκράουντ της εξαθλίωσης, να εκπέμψουν μαζικό φόβο και ανασφάλεια. Και μόνο για αυτό θα έπρεπε να κριθούν και να καταδικαστούν από τους ίδιους τους συναδέλφους τους.
Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τα ΜΜΕ, πριν τον Α’ γύρο των εκλογών, μαζικά και εν χορώ η τηλεοπτική αλλά και ραδιοφωνική ενημέρωση εξέπεμπε το κεντρικό μήνυμα της κυβέρνησης Παπανδρέου και της πολιτικής Σαμαρά. Ψήφος διλημματική με επίκεντρο την οικονομία και το Μνημόνιο. Σημαντικά γεγονότα αποκρυφτήκαν, άλλα μεγεθύνθηκαν και εντάχθηκαν στη βασική προπαγάνδιση της εκλογικής μάχης. Η ήττα της πρώτης Κυριακής άλλαξε αμέσως το εκπεμπόμενο μήνυμα. Ξαφνικά οι εκλογές αποσυνδέθηκαν από την οικονομία και τις πολιτικές αποφάσεις, αυτονομήθηκε σε ρεπορτάζ πανικού για τα νέα μέτρα της τρόικας. Και από τον πρώτο γύρο κρατήθηκε μόνο η αποχή. Δεν θυμάμαι να έγινε ανάλυση για τα ποσοστά των υποψηφίων της Αριστεράς, πέραν του στερεότυπου για την αύξηση ποσοστών της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Όλα τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν με το γνωστό τηλεοπτικό σφουγγάρι της απόρριψης. Στην προώθηση της χειραγώγησης μέσα σε τρεις μόνο μέρες, προωθήθηκε ένα διαφορετικό μήνυμα. Της τοπικής αυτοδιοίκησης, των δήμων κ.λπ., με τις προτάσεις που πρέπει να έχουν οι εκλεκτοί πάντα, πολιτικοί των καναλιών. Ακόμη και έτσι δελτία και εκπομπάρχες της ΤV και του ραδιοφώνου απαιτούσαν προτάσεις σε συγκεκριμένη ατζέντα την οποία οι ίδιοι έχουν προκαθορίσει και η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των δήμων ή των περιφερειών. Η κατασκευή της πραγματικότητας σε όλο της το μεγαλείο.
Η μέθοδος που εφαρμόστηκε ήδη από την περασμένη Κυριακή είναι απλή. Υποψήφιοι των κομμάτων της Αριστεράς εντάχθηκαν στην προβολή αρχή-αρχή της προεκλογικής περιόδου σε ώρες πρωινές, «ένθετοι» ή τοποθετημένοι στο αριστερό παράθυρο γωνία κάποιας πολιτικής εκπομπής. Εξαίρεση (των αριστερών υποψηφίων) ολίγα και διαλεχτά πρόσωπα των οποίων τα ΜΜΕ είναι «χορηγοί» της πολιτικής λειτουργίας τους. Οι κεντρικές επιλογές των τηλεοπτικών συμφερόντων κατέκλυσαν μαζικά τις οθόνες, σε όλα τα κανάλια καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, σε όλες τις εκπομπές, με κάθε τρόπο προβολής. Σγουρός-Κικίλιας, Κακλαμάνης-Καμίνης και πάλι από την αρχή, σε μια ίδια και απαράλλαχτη εικόνα, πολλαπλασιαζόμενη επί 5, επί 6, επί 7. Σε υπόκρουση, επίσης, μαζικά και πολλαπλασιαστικά εκπεμπόταν το μήνυμα φόβου ενάντια στην Αριστερά, στους μετανάστες…
Για αυτό και τα τόσα πολλά «ρεπορτάζ» πρωινής και απογευματινής ζώνης για την πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Ειδικά σε αυτά, οι αστέρες εκπομπάρχες παραβίασαν συνειδητά και εκούσια βασικούς κανόνες του επαγγέλματός τους, ταΐζοντας το αυγό του φιδιού με τηλεοπτικό χρόνο μόνο και μόνο για να στήσουν το μπακγκράουντ της εξαθλίωσης, να εκπέμψουν μαζικό φόβο και ανασφάλεια. Και μόνο για αυτό θα έπρεπε να κριθούν και να καταδικαστούν από τους ίδιους τους συναδέλφους τους.
Σχόλια
