Διπλή Ταρίφα: «Μικρός Μετανάστης»

Καλημέρα, πελάτες μου. Λοιπόν, όταν ο ταξιτζής είναι ψυχικά στριμωγμένος, όπως τώρα, ανοίγει μια μικρή βαλίτσα μαύρη (εκεί έχει κρυμμένη την περιουσία του, την ποίηση, τους στίχους, τα γραπτά του) και παίρνει δύναμη. Και με αφορμή τα κρούσματα ρατσισμού και βίας που αυξάνονται στην πόλη μας επικίνδυνα και το δηλητήριο που ρίχνουν στην ψυχή του Έλληνα ΜΜΕ, εξουσία, ακροδεξιά και κάθε λογής σκουλήκια λέω να σας στείλω στην καρδιά σας ένα ποίημα και γαρύφαλλα «Κόκκινα»!

Μικρέ μετανάστη, μιας άλλης πατρίδας
είναι το όνειρο ελπίδα, είναι και παγίδα
αχ να μπορούσα να ξύσω
τα σκουριασμένα μυαλά των ανθρώπων
με τη λίμα που ακονίζεις το φτυάρι
τον κασμά, την τσάπα που δίνουν ζωή στη γη

Μικρέ σκαπανέα της ζωής μπορεί να μην το ξέρεις
αλλά είσαι αυτός που χαράζει με τα ροζιασμένα χέρια
τον δρόμο να περάσει η ελπίδα
είσαι το φως στο καντήλι αυτού
του αστραφτερού ψεύτικου κόσμου

Πίσω από το λερωμένο σου πουκάμισο
κρύβονται οι πληγές αυτού του κόσμου
το ξύδι που ρίχνουν κάποιοι πάνω σου
είναι από το ξινισμένο κρασί
που τρύγησες σε κάποιο πατητήρι πέρσι

Το λάδι που καίει στο καντήλι του κόσμου
είναι από τα σακιά τις ελιές που μάζεψες
και έσυρες με την ψυχή στο στόμα στο παλιό ελαιοτριβείο!

Τιμή και δόξα στον μικρό μετανάστη
τον μικρό ταξιδευτή αυτού του κόσμου
που πηδώντας το σκουριασμένο αγκάθι στο σύρμα
έδειξε σε όλους τους βολεμένους του κόσμου
ότι το καινούριο που ανατέλλει στη ζωή
πρέπει πρώτα και κύρια να κλείσει τις πληγές
που υπάρχουν στο βασανισμένο κορμί του μικρού μετανάστη

Αφιερωμένο στην κυρία Ναταλία που της έφεραν το γιο σε μαύρο σάκο από την Τσετσενία και τώρα καθαρίζει σκάλες στην Αθήνα.

Να ’στε καλά, πολεμάμε το ρατσισμό της εποχής μας και στεκόμαστε δίπλα στους μετανάστες και κάθε λογής αδικημένους ανθρώπους καθώς και τους εξαθλιωμένους της τρόικας και του ΔΝΤ.

Σχόλια