Πολύ το έχω μετανιώσει που δεν έβαλα υποψηφιότητα για ευρωβουλευτής – ή έστω για δήμαρχος. Mea maxima culpa. Γιατί σας διαβεβαιώ ότι έχω όλα τα απαραίτητα προσόντα –τυπικά και ουσιαστικά– για τα συγκεκριμένα διακονήματα. Κατ’ αρχάς, διαθέτω το ηθικό σθένος για να συγκρουστώ με κατεστημένα συμφέροντα, να βάλω το μαχαίρι στο κόκκαλο και να απαιτήσω κάθαρση σε πολλαπλά επίπεδα. ΄Υστερα, έχω οικονομική επιφάνεια (είμαι αυτοδημιούργητος) και διαθέτω προσβάσεις τόσο σε ανώτατα επιχειρηματικά κλιμάκια, όσο και σε σημαίνοντα δημοσιογραφικά δίκτυα: συνδυασμός ανυπέρβλητος, που μου επιτρέπει πρωτοκαθεδρία στις διαβουλεύσεις, επιρροή σε ηγεμονικές δεξαμενές σκέψεις και –εν τέλει– κατίσχυση της δικής μου πολιτικής βούλησης. Τέλος, ενσαρκώνω τον ιδεώδη συνδυασμό υψηλής μόρφωσης και λαϊκού ερείσματος: κατέχω διδακτορικό δίπλωμα, αλλά την ίδια στιγμή είμαι ένας άνθρωπος του λαού, σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστέων του: ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, έχω περπατήσει όλους τους δρόμους και τα στενοσόκακά της, συζητώ καθημερινά με τους ανθρώπους της και γνωρίζω τα προβλήματά τους τόσο εκ των κάτω (from below), όσο και εκ των έσω (from within). ΄Οθεν και πιστεύω ότι θα ήμουν ένας πολιτικός παράγων με grassroots εκτόπισμα: όχι απλά ο ευρωβουλευτής και ο δήμαρχος των «πολλών», όπως διατυμπανίζει το ψευτο-αριστερό κυβερνόν μόρφωμα, αλλά των αμέτρητα πολλών. Του πλήθους. Της λαοθάλασσας.
Επιτρέψτε μου να επισημάνω, ωστόσο, ότι για την εκκωφαντική απουσία μου από την ευρωβουλή και τη δημοτική αρχή, φέρετε κι εσείς ένα ορισμένο μερίδιο ευθύνης. ΄Επρεπε να μου είχατε ασκήσει μεγαλύτερες πιέσεις. ΄Επρεπε να είχατε μεθοδεύσει πιο συστηματικά την κάθοδό μου.΄Εναν άξιο άνθρωπο γνωρίσατε στη ζωή σας, και επιλέξατε να υιοθετήσετε απέναντί του μια στάση παθητικής ουδετεροφιλίας – δηλαδή, μία στάση συνένοχης και προσχηματικής σιωπής. Ποιος θα καλύψει τώρα το δικό μου, δυσαναπλήρωτο κενό; Ποιος θα βγάλει τα κάρβουνα από τη φωτιά; Ποιος θα ευθύνει το δρόμο που οδηγεί από την Ελλάδα που αγαπάμε στην Ευρώπη που θέλουμε;
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Αλλά ακόμα κι έτσι, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν πρέπει να απέχετε επ’ ουδενί από τις παρούσες εκλογές. Εσύ, bro. Εσύ, που τώρα με διαβάζεις, δες το προσωπικά, πάρ’το στα σοβαρά. Η ψήφος σου έχει νόημα, το μήνυμά σου έχει άξία. Μην αφήσεις τους άλλους να αποφασίζουν για εσένα. Μην τους εκχωρείς τα ηνία της δικής σου ζωής. Σπάσε το φράγμα της σιωπής, αρνήσου τον πειρασμό του κυνισμού και της ιδιώτευσης. Κλόνισε συνθέμελα τους θεσμούς τους – και κάνε τους να τρέμουν στο άκουσμα της δικής σου φωνής. Που δεν είναι άλλη από την φωνή της κάλπης. Της κάλπικης φωνής.
Πρώτη γραμμή στο δρόμο και στους κοινωνικούς αγώνες. Όχι πρώτη μούρη στις αφίσες. Γραμματείς και Φαρισαίοι παντοίας αποχρώσεως, τελείωσα μαζί σας. Θα με βρίσκετε πάντοτε απέναντι.
