Ο κόσμος δεν αλλάζει.
Άλλαξε.
Και θα αλλάξει κι άλλο.
Προσπαθούμε να φτιάξουμε έναν Οδικό χάρτη. Σε terra incognita. Προσπαθούμε να βαδίσουμε επί των κυμάτων. Σε αχαρτογράφητα ύδατα.
Γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε:
- για την κλιματική αλλαγή
- για την τεχνητή νοημοσύνη
- για την πράσινη ανάπτυξη
- για την κυβερνητική της ασθένειας
- για τον τρόπο που οι νέοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μέσω της εικονικής πραγματικότητας
Τι απ’ όλα αυτά είναι αλήθεια και τι είναι συνομωσία σε κοινή θέα;
Γνωρίζουμε πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Κάνει τον άνθρωπο εμπόρευμα, την πληροφορία όπλο μεγάλης ισχύος και κρατάει αιχμάλωτη την Ιστορία. (Ανέκαθεν η Ιστορία ήταν περιζήτητη για αιχμαλωσία. Ανέκαθεν ο άνθρωπος ήταν το εμπόρευμα άλλων ανθρώπων, ανέκαθεν homo hominis lupus. Ανέκαθεν η πληροφορία ήταν το ισχυρότερο όπλο των Δυνατών) – τώρα όμως όλα αυτά αλλάζουν προς το χειρότερο, εξελίσσονται με γεωμετρική πρόοδο και
κανένα κίνημα, καμία συλλογικότητα δεν έχουν πρόσβαση σε αυτήν την εξέλιξη. Λιγότερο δε απ’ όλους οι επιστήμονες – αυτοί μάλιστα είναι εκείνοι που χειραγωγούνται περισσότερο, οι περισσότεροι.
***
Η πιο δυσοίωνη και δυστοπική πρόβλεψη των περασμένων δεκαετιών για το σήμερα και το αύριο ήταν η υποκατάσταση των κρατών από τις εταιρείες σε όλους τους τομείς. Από την εκπαίδευση έως την εξερεύνηση του διαστήματος – το «κλίμα Σόρος» ή το «κλίμα Μασκ» πιστοποιούν του λόγου το αληθές.
Τι διαβάζεις,
τι ψωνίζεις
τι διαλέγεις,
έχει γίνει μια υπόθεση αλγορίθμων. Οι οποίοι υποδορίως και ανεπαισθήτως σού υπαγορεύουν τι να σκέφτεσαι και πώς να το σκέφτεσαι.
…………………..
Στην πραγματικότητα, μέσα στο νεοφιλελεύθερο κέλυφος του ανθρώπου της ατομικής ευθύνης κι επιλογής κατοικεί ένα πρόγραμμα. Ένα matrix. Που σε βάζει στη θέση σου (του εμπορεύματος) ενώ εσύ νομίζεις ότι έχεις την ελευθερία της επιλογής και των αποφάσεων.
Τι είναι πραγματικά η κλιματική αλλαγή; Σου το λέει η μηχανή. Ο χειριστής της μηχανής. Ο μηχανισμός της εξουσίας. Και γνωρίζεις πως ό,τι γνωρίζεις σου υπαγορεύεται. Γνωρίζεις ότι πρόκειται για μια μαφία που λειτουργεί σε κοινή θέα. Μαφία, πολιτικών και κομμάτων της ελεεινής μορφής. Που δεν είναι παρά μαριονέτες των εταιρειών – οι οποίες όμως έχουν ήδη αρχίσει να κυβερνούν αδιαμεσολάβητα. Δημιουργώντας
μια νέα φεουδαρχία με τεχνοφασιστικά χαρακτηριστικά. Τα οποία ενισχύονται κάθε μέρα που περνά.
Γνωρίζουμε πολλοί (και κατά βάθος σχεδόν όλοι) ότι η πράσινη ανάπτυξη είναι μια τεράστια μπίζνα, βαρβάτη και βάρβαρη. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται έως τώρα, σχεδόν τίποτα. Και για να έρθουμε στα λόγια του Μαρξ (παραφρασμένα): ερμηνεύουμε μεν τον κόσμο, αλλά δεν τον αλλάζουμε.
…………….
Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουμε για το τεράστιο, πλανητικών διαστάσεων πείραμα ποδηγέτησης των κοινωνιών, που έγινε με αφορμή τον covid. Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουμε επίσης, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επαναληφθεί. Είτε με την αφορμή κάποιας ασθένειας (του εργαστηρίου ή όχι), είτε με αφορμή οποιονδήποτε άλλον κίνδυνο, το μάντρωμα έχει αποκτήσει ήδη την τεχνογνωσία του.
***
Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα (για τους λαούς) που έχει δημιουργήσει το Σύστημα ώστε να απολαμβάνει όλο και πιο έντονα όλο και πιο ασφαλώς την εξουσία του (παρά τις κακοδαιμονίες που παράγει) είναι το όλο και πιο διευρυνόμενο σώμα των οπαδών του.
Πάντα, κάθε σύστημα διακυβέρνησης, είχε τους οπαδούς του στους οποίους μπορούσε να βασίζεται για την εξακτίνωση της κυριαρχίας του μέσα στις κοινωνίες. Σήμερα όμως αυτοί οι οπαδοί είναι οι περισσότεροι πάρα ποτέ. Για να εκφραστούμε κάπως Βιβλικά, αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν τη Γη.
Ουδέποτε άλλοτε τόσοι πολλοί σκλάβοι δεν πίστευαν ότι είναι ελεύθεροι.
Κι αν ο Σοσιαλισμός απέτυχε να δημιουργήσει τον «νέον Τύπο Ανθρώπου», ο Καπιταλισμός (και ο εγγενής σ’ αυτόν Φασισμός) κατάφεραν να δημιουργήσουν τον «νέον Τύπο Σκλάβου».
Ο οποίος νέος Τύπος Σκλάβου ανατρέφει εδώ και καιρό παιδιά που παραδίδει στο έλεος των αλγορίθμων, στο έρεβος του εκπαιδευτικού συστήματος και στον ζόφο της ιδίας εαυτού σκλαβιάς.
***
Όμως οι (βίαιες) γεωπολιτικές συγκρούσεις δημιουργούν και θα δημιουργήσουν ρωγμές στις κοινωνίες –ιδιαιτέρως στις κοινωνίες της Δύσης, η οποία μπαίνει σε έναν «εμφύλιο πόλεμο» καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να αναπροσαρμόσουν τον τρόπο της κυριαρχίας τους. Η μετάβαση από το σύστημα τύπου Σόρος στο σύστημα τύπου Μασκ συντελείται γοργά.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι υπήρξε αρκετή μία δήλωση (και καμία πράξη) του Τραμπ για την Γροιλανδία, τον Καναδά και τον Παναμά, και «η Γη άρχισε να τρέμει» λες και οι Αμερικανοί να αποβιβάστηκαν, να εισέβαλαν και να βομβάρδισαν τις εν λόγω περιοχές
(ούτε καν κράτη πλέον) – μέλλουσες ίσως δε Πολιτείες των ΗΠΑ…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
22•I•2025
