Ντρέπομαι λίγο, αλλά το ομολογώ.
Έχω μια μόνιμη ελπίδα, πως ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει.
Από μικρός παρ’ όλο που τον έβλεπα σαν παραμύθι, ήθελα να υπάρχει.
Κάτι σαν το σοσιαλισμό ας πούμε, που δεν τον έχω δει ποτέ μου, όμως ξέρω πως κάπου υπάρχει και κάποια στιγμή ο λαός θα τον φανερώσει.
Αρχή του χρόνου και θέλησα να πάρω μια πρωτοβουλία.
Λέω λοιπόν:
Τα βάσανα του κόσμου, είναι σ’ όλους γνωστά, και βασανιστικά παρόντα.
Να τα αναλύεις, να τα απαριθμείς, να τα ερμηνεύεις, καλό είναι, «εφετζίδικο» και επικοινωνιακά χρήσιμο.
Όμως όταν δε λες πως και ποιοι θα τα λύσουν, τσαντίζεις το θείο-Μαρξ, που χρόνια τώρα μας λέει πως το «κουμπί» είναι να τον αλλάξουμε τούτον το ρημαδιασμένο κόσμο και όχι να τον κάνουμε ντοκιμαντέρ, με αναλύσεις και ερμηνείες.
Από την άλλη, έχω και τα δικά μου «βάσανα», γνωστά μόνο σε μένα βέβαια, γιατί χέστηκε ο κόσμος για το τι δε με αφήνει να κοιμηθώ.
Η αγωνία μου δεν είναι μόνο το να πάνε στα τσακίδια με την πολιτική τους, αλλά κυρίως τι έχουμε εμείς στο μυαλό μας να φέρουμε, γιατί προετοιμαζόμαστε και γιατί προετοιμάζουμε την κοινωνία.
Για όλα τούτα, επισημάνσεις, παρατηρήσεις,, διαπιστώσεις, διαφωνίες, συμπεράσματα, πότε σοβαρά και πότε όχι, λέγονται και ξαναλέγονται, γράφονται και ξαναγράφονται.
Πάντα οι αρμόδιοι, κουνάν επιδοκιμαστικά το κεφάλι τους, -«σωστό, δίκιο, βεβαίως, να το δούμε, το σημειώνω»- όμως το δούλεμα πάει σύννεφο, η ζωή τραβά την ανηφόρα και ας είναι καλά οι δημοσκοπήσεις.
Σκέφτηκα –μέρες που ήταν-να παρακαλέσω τον Αϊ-Βασίλη να βάλει και αυτός ένα χεράκι, μήπως και γλιτώσουμε τουλάχιστον το ψυχίατρο μιας και με τους εγκόσμιους δε βλέπω να τον γλιτώνουμε.
Έκατσα λοιπόν και του έγραψα ένα γράμμα.
Δεν είχα τον καθοδηγητή να μου λέει να συντομεύω κι’ έτσι τι δεν έγραψα του Άγιου.
Να μας βγάλει γρήγορα στις αγορές, να είναι μεγάλο το πρωτογενές μας, να είναι καλά ο Κάντας να φανερώνει μίζες και μιζαδόρους, να μη πληρώνουν είσοδο οι συγγενείς του ασθενούς όταν τον επισκέπτονται στο νοσοκομείο, να επιτρέψουν να καίμε τα παλιά μας παπούτσια, να.., να…
Άλλα και για τα δικά μου ντέρτια τον παρακάλεσα.
Να σταματήσουν οι σ. εισηγητές να μας λένε για 5η χρονιά ότι «πρέπει να γειωθούμε στην κοινωνία» και να μας αποκαλύψουν γιατί τελικά δεν προσγειωνόμαστε, να απαγορεύεται να είναι οι λίστες στις εκλογές μας πάνω από δέκα, να καταλήξουμε τι θα κάνουμε τελικά με το μνημόνιο και το ευρω, να φωτίσει τη Λούκα, τη Μιλένα και το Μπαγιώργο, να μας φτιάξουν καλό κυβερνητικό πρόγραμμα και αν μπορεί να φωτίσει τα στελέχη μας να κάνουν καλά ασφαλιστικά συμβόλαια, γιατί η ζωή είναι μπαμπέσα και σήμερα είσαι στα επάνω, αύριο ποιος ξέρει που θα είσαι.
Σαράντα σελίδες του έγραψα του Άγιου και του ζήτησα και συγνώμη.
Μου απάντησε ο καλοκάγαθος.
-Τέκνο μου, μη ζητάς συγνώμη, γιατί πρώτον είσαι άθεος και δεν μπορώ να σε συγχωρήσω και δεύτερον τα ίδια περίπου μου έχουν ζητήσει εκατοντάδες Συριζαίοι, μέλη της Γραμματείας, της Κ.Ε., βουλευτές, ακόμα και Πασόκοι και κάποιοι της ΔΗΜΑΡ.
Μου έγραψε κι’ ο Αλέξης , αλλά δεν μπορώ να σου πω τίποτα παραπάνω.
Τέκνο μου, το ξέρεις καλά γιατί δεν είσαι και χθεσινός που λέει και η διαφήμιση.
Αν την επανάσταση την έκανε η επουράνια βοήθεια, θα είχαμε σοσιαλισμό χρόνια τώρα, για να μη σου πω και κομμουνισμό και πολλοί τώρα θα ψαχνόσασταν.
Στρώστε κώλο λοιπόν, αφήστε τα «παράθυρα», φτιάξτε κόμμα, αριστερά η ρότα, ο κόσμος στο τιμόνι, γιατί αλλιώτικα ούτε ψύλλος στον κόρφο μας.
Καλή χρονιά, καλά μυαλά και καλά κρασιά.
Υ.Γ. Καλά, όργανα δεν έχετε στο ΣΥΡΙΖΑ να τα κουβεντιάζετε όλα αυτά και τυραννάτε εμένα;
