Κυοφορούνται εξελίξεις με φόντο την καθολική πολιτική κρίση
Του Γιώργου Παπαϊωάννου
Συνεχίζεται η κινητικότητα στο χώρο του Κέντρου και της περιβόητης Κεντροαριστεράς. Το συνέδριο στο οποίο προχώρησε το Ποτάμι το περασμένο σαββατοκύριακο τροφοδότησε και πάλι τη συζήτηση, ενώ είχαν προηγηθεί οι προτάσεις της Φ. Γεννηματά για την ενότητα του χώρου «χωρίς προαπαιτούμενα».
Στο συνέδριο του κόμματος Θεοδωράκη, το ενδιαφέρον δεν επικεντρώθηκε βεβαίως στην εκλογή αρχηγού. Οι παρουσίες των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και δύο πρώην πρωθυπουργών, των Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου, συζητήθηκαν και σχολιάστηκαν περισσότερο. Ο Κώστας Σημίτης καταχειροκροτήθηκε ανεβάζοντας τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση και καλώντας να φτιαχτεί «ένας ισχυρός πόλος ανάμεσα στη Δεξιά και την παράλογη, δίχως έρμα Αριστερά». Σε άλλο μήκος κύματος, ο ΓΑΠ έκλινε σε όλους τους τόνους την «εθνική συνεννόηση» και την ανάγκη να κάτσουν οι πάντες «γύρω από ένα τραπέζι».
Από την πλευρά του, ο Στ. Θεοδωράκης πρότεινε να φτιαχτεί ένα «κοινοβούλιο του Κέντρου» με συμμετοχή της βάσης και όχι πρωτοκλασάτων στελεχών. Για να σπεύσει να διευκρινίσει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Π. Χρηστίδης, ότι το δικό του κόμμα είναι που πρώτο πρότεινε κεντροαριστερή ανασύνταξη «από κάτω προς τα πάνω». Προς τι ακριβώς όμως η φασαρία και γιατί τόσα «μαγειρέματα», χωρίς κανείς να στρώνει τελικά το… τραπέζι;
Είναι προφανές ότι ο χώρος αυτός δεν έχει βγει από την αποσυνθετική διαδικασία στην οποία τον έβαλε αρχικά η διακυβέρνηση Παπανδρέου και στη συνέχεια η εντυπωσιακή άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, μπροστά στη φθορά με την οποία έρχεται πλέον αντιμέτωπος ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, οι σχηματισμοί του Κέντρου αναζητούν τρόπους να επανέλθουν στο προσκήνιο, βγαίνοντας από την ανυποληψία.
Από τη μια μεριά, όμως, το φιλοτεχνούμενο «μεταρρυθμιστικό» προφίλ του Κ. Μητσοτάκη, από την άλλη η κεντροαριστερή επικάλυψη της διακυβέρνησης Τσίπρα, στριμώχνουν αρκετά την προσπάθεια για έναν «τρίτο πόλο», φέρνοντας γκρίνια και αναδουλειές στους ενδιάμεσους…
Ο Χ. Θεοχάρης παραιτήθηκε από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Ποταμιού αμέσως μετά το συνέδριο του κόμματος κατά τη διάρκεια του οποίου είχε ασκήσει έντονη κριτική στον Στ. Θεοδωράκη. Ο παραιτηθείς διαφωνεί με τη σύγκλιση με τον πασοκικό χώρο, ενώ πληροφορίες τον φέρουν να προσχωρεί σύντομα στην Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ το φλερτ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία καλά κρατεί, αφού άνοιξε και πάλι η συζήτηση για συμμετοχή του κόμματος στην σοσιαλιστική «οικογένεια» της Ευρώπης. Ο Τζιάνι Πιτέλα δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεργαστεί με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, μετά τη συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα. Ο τελευταίος κλήθηκε και θα παραβρεθεί στη σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στο Παρίσι το επόμενο Σάββατο.
Δεν είναι μόνο αυτά που συμπιέζουν τους θιασώτες ενός κεντροαριστερού «big bang». Επιχειρηματικά και άλλα «δυναμικά» κέντρα που κατά καιρούς επένδυσαν στην υπό ανασύνθεση «κεντροαριστερά», στοιχίζονται σήμερα πίσω από τους δύο βασικούς πόλους. Οι ζυμώσεις συνεχίζονται αλλά κανείς δεν τολμά να προχωρήσει πιο δραστήρια σε πολιτικές πρωτοβουλίες, αφού ακόμα η κατάσταση δεν έχει ξεκαθαρίσει και τα χαρτιά δεν έχουν ανοίξει στο τραπέζι.
Θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις και πότε; Πόσο γρήγορα θα προχωρήσει η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ; Πού θα ποντάρουν οι δανειστές και πόσο γρήγορα θα καταφύγουν σε εφεδρείες; Θα στηθούν κάλπες και με τι εκλογικό σύστημα; Να προχωρήσει κανείς σε ευρύτερες συνεργασίες ή να οριοθετήσει το δικό του χώρο ελπίζοντας να πλασαριστεί καλύτερα την επόμενη μέρα; Με ανοιχτά αυτά τα ερωτήματα, δεν φαίνεται τόσο περίεργο που ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ανακαλύπτουν τώρα την… αυτοοργάνωση και τις διαδικασίες βάσης, κερδίζοντας χρόνο και βλέποντας στην πορεία πως μπορούν να διατάξουν τις δυνάμεις τους.
Το πρόβλημα βέβαια είναι πολύ ευρύτερο, αφού το πολιτικό σύστημα είναι σε βαθιά καθολική κρίση και έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που το κυβερνητικό κόμμα έχανε μερικές μονάδες τις οποίες μοιράζονταν οι αντιπολιτευόμενοι. Τώρα η απαξίωση απλώνεται σαν κηλίδα και η επόμενη μέρα είναι απρόβλεπτη.
