Του Ηρόστρατου
Ο Μπομπ Ντίλαν και η υποκρισία του «αντιρατσισμού»
Συχνά επανέρχεται στις συζητήσεις περί ρατσισμού το λεπτό όριο που υπάρχει μεταξύ της καταδίκης του και της υπόθαλψής του.
Στην ίδια χώρα που έχει επιδοθεί σε ανελέητο διωγμό κατά των τσιγγάνων, στην ίδια χώρα που ο τότε πρόεδρός της Νικολά Σαρκοζί δήλωνε: «Δεν πρέπει να μείνει ούτε ένας καταυλισμός τσιγγάνων στο γαλλικό έδαφος!», διώκεται ο Μπομπ Ντίλαν για δηλώσεις του στο περιοδικό Rolling Stone όπου μιλώντας για τη συμμετοχή του στο κίνημα κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ είπε ότι οι μαύροι μπορούν να αισθανθούν αν κάποιος έχει στο αίμα του το ρατσισμό, όπως «οι Εβραίοι αναγνωρίζουν τους ναζί και οι Σέρβοι τους Κροάτες».
Στην ίδια χώρα που το Εθνικό Μέτωπο σαρώνει στις εκλογές, ο Ντίλαν σέρνεται στα δικαστήρια για «προσβολή» και «υποκίνηση σε μίσος». Ανακρίθηκε μάλιστα από τις αρμόδιες Αρχές -μετά από μήνυση που κατέθεσε το Συμβούλιο Κροατών στη Γαλλία (CRICCF)- και η υπόθεση θα εκδικαστεί από το δικαστήριο στο Παρίσι το οποίο ειδικεύεται σε θέματα ΜΜΕ.
Στην ίδια χώρα που η καθημερινή ειδησεογραφία μας μεταφέρει εικόνες ρατσιστικού μίσους εις βάρος εγχρώμων, αράβων κ.λπ., «μετά τη συνέντευξη του διάσημου μουσικού, αρκετοί κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αφαίρεσαν τραγούδια του Ντίλαν από τις λίστες τους», όπως γράφουν οι εφημερίδες. Όταν βομβαρδιζόταν η Σερβία μάλλον κανείς απ’ όσους κατηγορούν τον Ντίλαν ότι εξισώνει τους Κροάτες με «εγκληματίες πολέμου» δεν είχε σπεύσει να πει ότι οι βόμβες πέφτουν επί δικαίων και αδίκων. Κανείς δεν κατηγόρησε τους πιλότους για… υποκίνηση σε μίσος.
Η υποκρισία περισσεύει. Ο Ντίλαν έκανε το «λάθος» να τα βάλει με τους Κροάτες που είναι λευκοί-κατάλευκοι, είναι καθολικοί και ανήκουν στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν είναι μουσουλμάνοι, δεν είναι πρόσφυγες, δεν είναι από την Ασία ή την Αφρική. Δεν προσυπογράφω στερεότυπα για κανένα λαό και -προφανώς- θεωρώ άτοπη τη δήλωση του Ντίλαν, όμως περισσότερο άτοπη μου φαίνεται η αντίδραση που προκάλεσε.
Αλλά και γενικότερα φοβάμαι ότι η δικαστική αντιμετώπιση απόψεων -ακόμη και ρατσιστικών- είναι μια λογική αδιέξοδη και επίφοβη. Στη χώρα όπου κάποτε γράφτηκε το περίφημο «Διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», έχει μείνει πια κενό γράμμα.
_________________________________________
Τα φουρφούρια του Παναγιώτη
Την Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου, στις 11.30 το πρωί στην Αίθουσα Τέχνης Ρω η γνωστή ποιήτρια και μεταφράστρια Μυρτώ Αναγνωστοπούλου παρουσιάζει το νέο της βιβλίο Τα φουρφούρια του Παναγιώτη που απευθύνεται κυρίως στα παιδιά. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καπάνι της Θεσσαλονίκης. Βιβλία, πραγματικά έργα τέχνης, με πάντα πρωτότυπο σχεδιασμό. Όσοι βρεθούν εκεί θα έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν τα δικά τους φουρφούρια.
Πληροφορίες: Ρωμανού 5, Θεσσαλονίκη-περιοχή Λευκού Πύργου, https://www.roartspace.gr, τηλ.: 2310-226552
_________________________________________
…Ο κήπος με τ’ αγάλματα
Ο Γιάννης Δούκας ήδη από την πρώτη ποιητική του συλλογή είχε δώσει δείγματα της ικανότητάς του να γράφει σύγχρονη ποίηση χρησιμοποιώντας μέτρο και ομοιοκαταληξία. Αυτό που σε κάποιον άλλο θα φάνταζε παλιομοδίτικο, καταφέρνει να το κάνει αναπόσπαστο κομμάτι της ματιάς του. Με τη δική του, ιδιαίτερη, προσέγγιση μας κάνει με το Σύνδρομο Σταντάλ (Εκδ. Πόλις) να δούμε την πόλη διαφορετικά. Πηγή έμπνευσης για τη νέα του συλλογή είναι αγάλματα της Αθήνας και του Λονδίνου, αλλά και λίγα από άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Δεν λείπουν ακόμη και το χιούμορ ή η σάτιρα, δίπλα στην ευαισθησία και την κοφτερή του γλώσσα.
Όπως μπροστά στο άγαλμα του Παλαμά στην Ασκληπιού και Ακαδημίας, όπου «Ομίχλη πρωινή του δακρυγόνου/ αχνίζει, κι είναι μέσα της γερμένος, ύπνος βαθύς, ύπνος μαρμαρωμένος/ μακριά το ποδοβόλημα του χρόνου…
…τα βραβεία, σαν λείψανα, φορούν τα προσωπεία/ της εποχής, πώς όμως το θυμό της, / τα σωθικά της μάτια ν’ αποδώσουν;/ Μουσώνες την Αθήνα θα σαρώσουν»…
Η πρόταση του Ηρόστρατου για βόλτα στην παγωμένη πόλη, που έπαψε να γιορτάζει όσα λαμπιόνια κι αν φοράει…
