Δημοσκοπικά ποσοστά και ζώσα πραγματικότητα.
Τα πρόσφατα γκάλοπ που δείχνουν την Αριστερά κάπως ανεβασμένη, σε επίπεδο ποσοστών, γέμισαν με αισιοδοξία τα επιτελεία της και τροφοδότησαν βολιδοσκοπήσεις και μεθοδεύσεις ώστε, όταν έρθει η ώρα, να πάνε όλα καλά, να έχουν επιτυχίες, να χαμογελάσουν λίγο και -γιατί όχι- να πανηγυρίσουν. Οι εκλογές που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη αποτελούν μια ευκαιρία για επιβίωση, διαιώνιση αναβάπτιση ή και ανανέωση κομματικών σχηματισμών και μηχανισμών. Στο επίπεδο αυτό η υπαρκτή Αριστερά έχει δώσει ισχυρές ενδείξεις ότι η εκλογική πάλη είναι μια από τις κορυφαίες -η πιο κορυφαία σωστότερα- από τις στιγμές της ύπαρξής της.
Η μέθη από τα ποσοστά και από την εύκολη εκλογική επίπλευση ή και ισχυροποίηση είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, όταν οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ 7-9%, είναι ποσοστά που τον βγάζουν από το φάσμα φθοράς και αφθαρσίας που βρισκόταν για χρόνια, είναι ποσοστά που δεν έχει πάρει ποτέ μέχρι τώρα ο συγκεκριμένος χώρος. Η μέθη, λοιπόν, είναι μεγάλη και χαρακτηριστική. Το ίδιο και το ΚΚΕ -παρ’ όλο που είναι πιο προσγειωμένο σε θέσεις και εκτιμήσεις και ποσοστά- ποντάρει σε ένα οποιοδήποτε πλασάρισμά του στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα από ένα ισχυρό εκλογικό ποσοστό. Έχουν, λοιπόν, κάθε λόγο ετούτη την ώρα να ζητούν εκλογές.
Όμως, οι εξελίξεις μπορεί να μην πάνε έτσι ομαλά, όπως θέλει η ζάλη και η μέθη από τα ποσοστά. Για παράδειγμα, τα διλήμματα και οι εκβιασμοί που μπορούν να τεθούν στο έδαφος μιας χρεοκοπίας (ήδη ορατής) μπορεί να διαταράξουν τα ρόδινα όνειρα μιας εύκολης εκλογικής αναρρίχησης. Η λογική των πραγμάτων οδηγεί σε μεγάλες, ραγδαίες, κατακλυσμιαίες εξελίξεις που θα συμπαρασύρουν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Μέσα σε αυτή την «παράσταση» η Αριστερά μπορεί να δοκιμαστεί σκληρά, να γευτεί έντονες διαταράξεις και κλυδωνισμούς. Ακόμα, πρέπει να συνυπολογιστεί ότι η εξίσωση χάνει το ΠΑΣΟΚ-ανεβαίνει η Αριστερά ή μειώνεται ο δικομματισμός-ενισχύεται η Αριστερά, μπορεί να μη λειτουργήσει ακριβώς έτσι. Ήδη είναι στα σκαριά διάφορα αναχώματα για τον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας και ειδικά της προερχόμενης από το ΠΑΣΟΚ. Τα γκάλοπ γίνονται με βάση τα υπάρχοντα κόμματα, αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν παρουσιαστεί ένα αντιμνημονιακό κόμμα-παράταξη-μέτωπο. Ήδη, όπως πληροφορεί το περιοδικό Επίκαιρα ετοιμάζεται ένα «νέο κόμμα στον πυρήνα του ΠΑΣΟΚ στο οποίο θα κληθούν να μετάσχουν συγκεκριμένες προσωπικότητες του αντιμνημονιακού αγώνα αλλά και αναγνωρισμένοι Έλληνες με πατριωτικές αναφορές και διάθεση προσφοράς στην πατρίδα, ενώ βάση της προσπάθειας είναι η υιοθέτηση ενός πολιτικού πρότυπου που θα προσομοιάζει σημαντικά στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας».
Σε αυτό το μήκος κύματος ο Ν. Μαριάς σε άρθρο του στην Αυγή (14/7) επισημαίνει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «Η δράση των πολιτών πρέπει να συμβάλει στη συγκρότηση ενός ευέλικτου αντιμνημονιακού κοινωνικού μετώπου εξουσίας, που οφείλει να διαμορφώσει ένα minimum εκλογικό πρόγραμμα… Με βάση τις πρόσφατες σχετικές μετρήσεις, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. συγκεντρώνουν ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά. Κανένα από τα δύο κόμματα δεν ξεπερνά το 19%. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον τηρηθούν συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις, το αντιμνημονιακό κοινωνικό μέτωπο εξουσίας θα μπορούσε, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, που δεν πρόκειται να βραδύνουν, να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διαμορφωθεί μια εκλογική λίστα ανοικτή σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες και ταυτόχρονα να κληθούν συγκεκριμένες προσωπικότητες του αντιμνημονιακού αγώνα να συμπορευθούν σ’ αυτή την προσπάθεια».
Όπως έχει ήδη φανεί με το κίνημα των πλατειών, με την κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη, με τις ζυμώσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με τις κινήσεις ανεξάρτητων ατόμων (π.χ. Δ. Καζάκης) και συλλογικοτήτων ανά τη χώρα, δημιουργούνται κινήσεις και σχεδιασμοί που μπορούν να αποδώσουν σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση και χωρίς την άμεση εμπλοκή της Αριστεράς.
Αυτή είναι μια νέα πραγματικότητα που θα έπρεπε να πάρουν υπ’ όψιν τους όσοι μεθούν με τα δημοσκοπικά ευρήματα των ημερών…
Η μέθη από τα ποσοστά και από την εύκολη εκλογική επίπλευση ή και ισχυροποίηση είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, όταν οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ 7-9%, είναι ποσοστά που τον βγάζουν από το φάσμα φθοράς και αφθαρσίας που βρισκόταν για χρόνια, είναι ποσοστά που δεν έχει πάρει ποτέ μέχρι τώρα ο συγκεκριμένος χώρος. Η μέθη, λοιπόν, είναι μεγάλη και χαρακτηριστική. Το ίδιο και το ΚΚΕ -παρ’ όλο που είναι πιο προσγειωμένο σε θέσεις και εκτιμήσεις και ποσοστά- ποντάρει σε ένα οποιοδήποτε πλασάρισμά του στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα από ένα ισχυρό εκλογικό ποσοστό. Έχουν, λοιπόν, κάθε λόγο ετούτη την ώρα να ζητούν εκλογές.
Όμως, οι εξελίξεις μπορεί να μην πάνε έτσι ομαλά, όπως θέλει η ζάλη και η μέθη από τα ποσοστά. Για παράδειγμα, τα διλήμματα και οι εκβιασμοί που μπορούν να τεθούν στο έδαφος μιας χρεοκοπίας (ήδη ορατής) μπορεί να διαταράξουν τα ρόδινα όνειρα μιας εύκολης εκλογικής αναρρίχησης. Η λογική των πραγμάτων οδηγεί σε μεγάλες, ραγδαίες, κατακλυσμιαίες εξελίξεις που θα συμπαρασύρουν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Μέσα σε αυτή την «παράσταση» η Αριστερά μπορεί να δοκιμαστεί σκληρά, να γευτεί έντονες διαταράξεις και κλυδωνισμούς. Ακόμα, πρέπει να συνυπολογιστεί ότι η εξίσωση χάνει το ΠΑΣΟΚ-ανεβαίνει η Αριστερά ή μειώνεται ο δικομματισμός-ενισχύεται η Αριστερά, μπορεί να μη λειτουργήσει ακριβώς έτσι. Ήδη είναι στα σκαριά διάφορα αναχώματα για τον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας και ειδικά της προερχόμενης από το ΠΑΣΟΚ. Τα γκάλοπ γίνονται με βάση τα υπάρχοντα κόμματα, αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν παρουσιαστεί ένα αντιμνημονιακό κόμμα-παράταξη-μέτωπο. Ήδη, όπως πληροφορεί το περιοδικό Επίκαιρα ετοιμάζεται ένα «νέο κόμμα στον πυρήνα του ΠΑΣΟΚ στο οποίο θα κληθούν να μετάσχουν συγκεκριμένες προσωπικότητες του αντιμνημονιακού αγώνα αλλά και αναγνωρισμένοι Έλληνες με πατριωτικές αναφορές και διάθεση προσφοράς στην πατρίδα, ενώ βάση της προσπάθειας είναι η υιοθέτηση ενός πολιτικού πρότυπου που θα προσομοιάζει σημαντικά στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας».
Σε αυτό το μήκος κύματος ο Ν. Μαριάς σε άρθρο του στην Αυγή (14/7) επισημαίνει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «Η δράση των πολιτών πρέπει να συμβάλει στη συγκρότηση ενός ευέλικτου αντιμνημονιακού κοινωνικού μετώπου εξουσίας, που οφείλει να διαμορφώσει ένα minimum εκλογικό πρόγραμμα… Με βάση τις πρόσφατες σχετικές μετρήσεις, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. συγκεντρώνουν ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά. Κανένα από τα δύο κόμματα δεν ξεπερνά το 19%. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον τηρηθούν συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις, το αντιμνημονιακό κοινωνικό μέτωπο εξουσίας θα μπορούσε, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, που δεν πρόκειται να βραδύνουν, να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διαμορφωθεί μια εκλογική λίστα ανοικτή σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες και ταυτόχρονα να κληθούν συγκεκριμένες προσωπικότητες του αντιμνημονιακού αγώνα να συμπορευθούν σ’ αυτή την προσπάθεια».
Όπως έχει ήδη φανεί με το κίνημα των πλατειών, με την κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη, με τις ζυμώσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με τις κινήσεις ανεξάρτητων ατόμων (π.χ. Δ. Καζάκης) και συλλογικοτήτων ανά τη χώρα, δημιουργούνται κινήσεις και σχεδιασμοί που μπορούν να αποδώσουν σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση και χωρίς την άμεση εμπλοκή της Αριστεράς.
Αυτή είναι μια νέα πραγματικότητα που θα έπρεπε να πάρουν υπ’ όψιν τους όσοι μεθούν με τα δημοσκοπικά ευρήματα των ημερών…
Συριζίτης
Σχόλια
