περίπτερο ιδεών

Η δήθεν αθώα κάνναβις έχει αυξημένους κινδύνους πρόκλησης ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών και σχιζοφρένειας. (Αλέκα Παπαρήγα, σε εκδήλωση της ΚΝΕ, 13/3/11)

Εκτός από τους βολεμένους και τους κονομημένους, που δεν είναι και τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, υπάρχει μια κατά πολύ μεγαλύτερη μερίδα που στηρίζει την κυβέρνηση παθητικά ή ενεργητικά είτε από φόβο μπροστά σε οτιδήποτε είναι εκτός συμβατικής πολιτικής ανατρεπτικό, είτε από μια ελπίδα ότι τα πράγματα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται κι ότι σύντομα θα επανέλθουν σε μία κατάσταση ομαλότητας. Αυτή η κοινωνική μερίδα είναι ένας από τους βασικούς ρυθμιστικούς παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων. Επιλέγει από την ειδησεογραφία ό,τι εμπεριέχει ίχνη αισιοδοξίας, βρίσκει ανακουφιστικό αποκούμπι στη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα των «έγκυρων» δημοσιογράφων του Mega, του Σκάι, της Καθημερινής και των Νέων ή κλείνει τα αφτιά και τα μάτια σε οτιδήποτε στενάχωρο, περιμένοντας να φύγει το κακό.

Για πάνω από μια δεκαετία, όλα έδειχναν ότι τα κόμματα εξουσίας απολάμβαναν της πλήρους επιδοκιμασίας των ψηφοφόρων του Ισραήλ, εξαιρουμένων βεβαίως των Αράβων με ισραηλινή υπηκοότητα. Ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ταυτιζόταν με τις πολιτικές των κυβερνήσεων και συναινούσε στους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και τις επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων, ιδίως στη Γάζα. Και ξαφνικά, εν αιθρία, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμυρίζουν τους δρόμους και καταλαμβάνουν ειρηνικά τις πλατείες σε όλη τη χώρα, σε ένα ξέσπασμα αποδοκιμασίας της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού ιδιαιτέρως, και των οικονομικών, εθνικών και κοινωνικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν στα χρόνια της συναίνεσης.

Δεν έλειψαν οι μεταθανάτιες τιμές στον Μιχάλη Κακογιάννη, ευτυχώς! Μεγάλη δράση, μεγάλη ζωή, μεγάλο καλλιτεχνικό έργο, μεγάλη κληρονομιά το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη στην Πειραιώς που θα φιλοξενεί και το σώμα του εφεξής.
Πιο αθόρυβα έφυγε, πιο γρήγορα, μόλις στα 54, ο γλυκύτατος Παρλαβάντζας, ο Νώε. Τον συναντούσα στα βιβλιοπωλεία, στα Εξάρχεια, και σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, του μιλούσα από τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού στις εκπομπές του στο κρατικό ραδιόφωνο καθώς προσπαθούσε για πολλά χρόνια να συνδέει τις απανταχού ελληνικές φωνές μεταξύ τους. Χωρίς ράσα και θυμιατά, τον αποχαιρέτησαν ταπεινά μερικοί φίλοι την περασμένη Δευτέρα.
Καλό ταξίδι και στους δύο!

Η δημοσιότητα που πήρε το μακελειό στο νησάκι της Νορβηγίας δεν συγκρίνεται με τίποτα με τη δημοσιότητα και τις κραυγές φρίκης, αποτροπιασμού και αποδοκιμασίας που είχαν εκδηλωθεί για το μακελειό στα τρένα της Μαδρίτης, αν και λόγω μεγέθους, ποσοτικά, ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Οι λόγοι προφανείς. Ο δράστης είναι καθωσπρέπει Νορβηγός, εργαζόμενος, μορφωμένος, νέος, ευπαρουσίαστος, υπερασπιστής του καθαρόαιμου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Θα μπορούσε να φιγουράρει σε διαφήμιση για τη νέα Ευρώπη.

Μόνο ένα κλιπ από τη συναυλία της στο Βελιγράδι, στις 18 Ιουνίου, από τα δεκάδες που έχουν ανέβει στο youtube, έχει 3,5 εκατομμύρια θεάσεις! Γιατί ειδικά αυτό, αφού υπάρχουν και καλύτερες εκτελέσεις του τραγουδιού Back to black; Ακριβώς γι’ αυτό! Γιατί είναι η χειρότερη εκτέλεση. Η Amy φαίνεται ότι δεν θυμάται τα λόγια του τραγουδιού, πετάει το μικρόφωνό της, μοιάζει χαμένη και πολλοί θεατές τη γιουχαΐζουν! Αυτό θέλει να δει το φιλοθεάμον κοινό. Εξάλλου, βρίσκει εύκολα ποιο είναι το κλιπ που αναζητάει. Το συγκεκριμένο, δίπλα στον τίτλο και την αναφορά στο Βελιγράδι, αναγράφει drunk or stoned, δηλαδή μεθυσμένη ή μαστουρωμένη.

Οι παράγοντες του ποδοσφαίρου που συνελήφθησαν, όσο επικίνδυνοι κι αν είναι, δεν είναι και τα μεγάλα κεφάλια. Δραστήριοι, αλλά δευτεροκλασάτοι. Άλλοι είναι τα μεγάλα κεφάλια, μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές, ιδιοκτήτες των ομάδων, που δεν κάνουν οι ίδιοι τις βρώμικες δουλειές του ποδοσφαίρου. Αυτοί χρησιμοποιούν τις ομάδες και τους οπαδούς για να κουμαντάρουν πολιτικούς και να ενισχύουν τη διαπραγματευτική τους δύναμη με τις κυβερνήσεις για να κλείνουν τις μεγάλες δουλειές, εργολαβίες και προνόμια, με το δημόσιο.