Μετά από κράτηση 29 μηνών στις φυλακές Διαβατών αποφυλακίστηκε, με περιοριστικούς όρους και εκμεταλλευόμενος τις ευνοϊκές διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου, ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος.
Εδώ θέλω να υπενθυμίσω πως όταν ψηφιζόταν ο εν λόγω νόμος, ολόκληρη η συστημική συμμορία είχε εξεγερθεί εναντίον της κυβέρνησης υποστηρίζοντας πως με αυτή φωτογραφίζεται ο Σάββας Ξηρός. Τελικά ο Ξηρός παραμένει στις φυλακές, επειδή δεν συμφώνησε να αποφυλακιστεί φορώντας «βραχιολάκι», ενώ ο Παπαγεωργόπουλος είναι πλέον ελεύθερος.
Η αλήθεια είναι πως εφόσον ο τέως δήμαρχος πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου, ορθώς αποφυλακίζεται για λόγους υγείας (67% ποσοστό αναπηρίας). Οπότε, εάν τίθεται κάποιο ζήτημα αυτό είναι καθαρά ηθικό και ουδόλως νομικό. Και το ηθικόν του πράγματος ενισχύεται ακόμη περισσότερο καθότι έρχεται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αυτό δηλαδή το οποίο απαιτεί τιμωρία όσων διαχειρίστηκαν εξουσία και δεν φάνηκαν αντάξιοι -για να το πω ευγενικά- της αποστολής για την οποία εξελέγησαν, αποκομίζοντας προσωπικά κέρδη.
Για να το πω με απλά λόγια, ο λαός επιζητεί την τιμωρία των ενόχων και την επιζητεί ακόμη πιο επιτακτικά όταν ο ίδιος υποχρεούται να πληρώνει όλο και πιο ακριβά το τίμημα. Οπότε είναι όχι μόνο λογική αλλά και αναμενόμενη η αντίδραση σημαντικής μερίδας των πολιτών στην αποφυλάκιση Παπαγεωργόπουλου, η οποία γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν βλέπουν τον ανάλγητο τρόπο με τον οποίο η Πολιτεία αντιμετωπίζει πολύ μικρότερα αδικήματα των απλών ανθρώπων. Κι όταν όλο αυτό συμβαίνει με μια αριστερή κυβέρνηση η οποία εξελέγη με σημαία την ελπίδα, τη δικαιοσύνη, την καλυτέρευση της καθημερινότητας, τότε οι πολίτες θυμώνουν ακόμη περισσότερο.
Αυτή είναι η ουσία και τίποτε περισσότερο. Ο απλός λαϊκός άνθρωπος ο οποίος καλείται καθημερινά να πληρώνει τις πολιτικές της λιτότητας και βλέπει γύρω του να κυκλοφορούν ελεύθεροι όσοι κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα. Ε ναι, λοιπόν. Αυτός ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου που μπορεί αύριο να χάσει το σπίτι του επειδή θα του το πάρει η τράπεζα, θέλει να δει τους μεγαλόσχημους διαχειριστές της εξουσίας πίσω από τα κάγκελα.
Κι αυτό δεν είναι εκδίκηση, είναι δικαιοσύνη. Τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα.
