Ζωή μιας μέρας, ελπίδα μιας μέρας, όνειρα μιας μέρας κι αυτά όχι κάθε μέρα, μεροδούλι-μεροφάι και ποιος ξέρει. μπορεί και κάποιος να μας βολέψει.
Νέοι με μέλλον μιας μέρας και αιχμαλωσία μιας ζωής.
Κάθε μέρα στο δίλημμα: μεροκάματο ή ανεργία;
Νέοι με μέλλον μιας μέρας και αιχμαλωσία μιας ζωής.
Κάθε μέρα στο δίλημμα: μεροκάματο ή ανεργία;
Καθεστώς 24ωρης λίστας-εγγραφής και διαγραφής υποψήφιων εργαζομένων, στο έλεος της ανθρωποφάγας εργοδοσίας. Εργαζόμενοι με συμβάσεις παροχής υπηρεσιών μιας μέρας. Δεν είναι σημερινή τούτη η απάνθρωπη κατάσταση, όμως τώρα που η εξαθλίωση των εργαζόμενων καθημερινά βαθαίνει και απλώνει, φαντάζει ακόμα πιο σκληρή.
Για παράδειγμα, στις 1.780 εταιρίες σεκιούριτι όπου εργάζονται -κατ’ εκτίμηση- περίπου 67.000 άνθρωποι με «συμβάσεις», οι ασφαλισμένοι δεν ξεπερνούν το 15%.
Δουλεύουν 16ωρο και 7ήμερο κι ας γράφει η σύμβασή τους πως η δουλειά τους είναι για 4 ώρες.
Ανασφάλιστοι, με 20-25 ευρώ μεροκάματο, να δουλεύουν κυρίως τις Κυριακές, να παίζουν ξύλο στα γήπεδα και τις συναυλίες με χουλιγκάνους, με χρήστες ουσιών και τζαμπατζήδες, να φυλάνε νυχτερινά κέντρα, νοσοκομεία, επιχειρήσεις, μέχρι αυτοκίνητα χρηματαποστολών, ακόμα και του Δημοσίου κι όλα αυτά για 20-30 ευρώ.
Η διαδικασία για να κάνεις ένα τέτοιο μεροκάματο είναι πολύ απλή. Υπογράφεις σ’ ένα λευκό χαρτί, παίρνεις 25 ευρώ, πας στη δουλειά το πρωί και φεύγεις το βράδυ. «Αν σ’ αρέσει, φίλε», λέει ο υπεύθυνος.
Μου έκανε εντύπωση η δραματική εξομολόγηση στον Τύπο, μιας εργαζόμενης μ’ αυτό το καθεστώς. Η 53χρονη εργάζεται στον Ιππόδρομο ως ταμίας, από 27 ετών. Δηλαδή 26 ολόκληρα χρόνια με συμβάσεις μιας μέρας. Με αυτό το μεροκάματο και την ανασφάλεια έφτιαξε οικογένεια και μεγάλωσε το παιδί της, δουλεύοντας 4 ημέρες την εβδομάδα. Τώρα μειώθηκαν σε δύο, με μεροκάματο των 24 ευρώ. Με το ίδιο καθεστώς των μονοήμερων συμβάσεων εργάζονται στον ΟΔΙΕ ταμίες, καθαρίστριες, φύλακες, συντηρητές κτιρίων, υπάλληλοι γραφείου, συνολικά 600 άτομα, πολλοί με πανεπιστημιακά πτυχία.
«Στις εκλογές οι περισσότεροι απολύονται και η νέα διοίκηση προσλαμβάνει άλλους, οι οποίοι δουλεύουν 4 φορές τον μήνα, με αμοιβή 96 ευρώ. Δευτέρα οι μισοί, Πέμπτη οι υπόλοιποι. Χρεώνονται και με 5-7 ευρώ για τη μεταφορά τους με το πούλμαν στο Μαρκόπουλο…». Με 4 ένσημα τον μήνα δεν τους αποζημιώνει ούτε το ΙΚΑ που απαιτεί 120 ένσημα για ασφαλιστική κάλυψη, ούτε ο εργοδότης.
Και ας θυμηθούμε όλοι ότι το 51% του ΟΔΙΕ ανήκει στο Δημόσιο. Όμως στον δημόσιο ΟΔΙΕ, όλα γίνονται νομότυπα.
Υπογράφονται ατομικές συμβάσεις που τις αφιερώνουμε στον εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό, τον Πάγκαλο που τα «φάγαμε όλοι μαζί» και στον τσαμπουκά Λοβέρδο: «Σας παρακαλώ, όπως με χρησιμοποιήσετε στα έκτακτα συνεργεία του ΟΔΙΕ διά να απασχοληθώ κατά τις ιπποδρομιακές και μόνον ημέρες και εφόσον προσλαμβάνομαι να χρησιμοποιούμαι καθ’ εκάστην ιπποδρομιακήν ημέρα κατά την κρίσιν του ΟΔΙΕ».
Η Ελλάδα της σοσιαλιστικής κατοχής.
Για παράδειγμα, στις 1.780 εταιρίες σεκιούριτι όπου εργάζονται -κατ’ εκτίμηση- περίπου 67.000 άνθρωποι με «συμβάσεις», οι ασφαλισμένοι δεν ξεπερνούν το 15%.
Δουλεύουν 16ωρο και 7ήμερο κι ας γράφει η σύμβασή τους πως η δουλειά τους είναι για 4 ώρες.
Ανασφάλιστοι, με 20-25 ευρώ μεροκάματο, να δουλεύουν κυρίως τις Κυριακές, να παίζουν ξύλο στα γήπεδα και τις συναυλίες με χουλιγκάνους, με χρήστες ουσιών και τζαμπατζήδες, να φυλάνε νυχτερινά κέντρα, νοσοκομεία, επιχειρήσεις, μέχρι αυτοκίνητα χρηματαποστολών, ακόμα και του Δημοσίου κι όλα αυτά για 20-30 ευρώ.
Η διαδικασία για να κάνεις ένα τέτοιο μεροκάματο είναι πολύ απλή. Υπογράφεις σ’ ένα λευκό χαρτί, παίρνεις 25 ευρώ, πας στη δουλειά το πρωί και φεύγεις το βράδυ. «Αν σ’ αρέσει, φίλε», λέει ο υπεύθυνος.
Μου έκανε εντύπωση η δραματική εξομολόγηση στον Τύπο, μιας εργαζόμενης μ’ αυτό το καθεστώς. Η 53χρονη εργάζεται στον Ιππόδρομο ως ταμίας, από 27 ετών. Δηλαδή 26 ολόκληρα χρόνια με συμβάσεις μιας μέρας. Με αυτό το μεροκάματο και την ανασφάλεια έφτιαξε οικογένεια και μεγάλωσε το παιδί της, δουλεύοντας 4 ημέρες την εβδομάδα. Τώρα μειώθηκαν σε δύο, με μεροκάματο των 24 ευρώ. Με το ίδιο καθεστώς των μονοήμερων συμβάσεων εργάζονται στον ΟΔΙΕ ταμίες, καθαρίστριες, φύλακες, συντηρητές κτιρίων, υπάλληλοι γραφείου, συνολικά 600 άτομα, πολλοί με πανεπιστημιακά πτυχία.
«Στις εκλογές οι περισσότεροι απολύονται και η νέα διοίκηση προσλαμβάνει άλλους, οι οποίοι δουλεύουν 4 φορές τον μήνα, με αμοιβή 96 ευρώ. Δευτέρα οι μισοί, Πέμπτη οι υπόλοιποι. Χρεώνονται και με 5-7 ευρώ για τη μεταφορά τους με το πούλμαν στο Μαρκόπουλο…». Με 4 ένσημα τον μήνα δεν τους αποζημιώνει ούτε το ΙΚΑ που απαιτεί 120 ένσημα για ασφαλιστική κάλυψη, ούτε ο εργοδότης.
Και ας θυμηθούμε όλοι ότι το 51% του ΟΔΙΕ ανήκει στο Δημόσιο. Όμως στον δημόσιο ΟΔΙΕ, όλα γίνονται νομότυπα.
Υπογράφονται ατομικές συμβάσεις που τις αφιερώνουμε στον εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό, τον Πάγκαλο που τα «φάγαμε όλοι μαζί» και στον τσαμπουκά Λοβέρδο: «Σας παρακαλώ, όπως με χρησιμοποιήσετε στα έκτακτα συνεργεία του ΟΔΙΕ διά να απασχοληθώ κατά τις ιπποδρομιακές και μόνον ημέρες και εφόσον προσλαμβάνομαι να χρησιμοποιούμαι καθ’ εκάστην ιπποδρομιακήν ημέρα κατά την κρίσιν του ΟΔΙΕ».
Η Ελλάδα της σοσιαλιστικής κατοχής.
Τυμβωρυχεί ο Σωκράτης
[email protected]
[email protected]
Σχόλια
