Για απόλυση δημοσιογράφου που δεν δέχτηκε ατομική σύμβαση
Η απόλυση συνδικαλιστή δημοσιογράφου που δεν δέχτηκε να υπογράψει ατομική σύμβαση εργασίας με μείωση αποδοχών κρίθηκε από την Επιθεώρηση Εργασίας Βόλου παράνομη και καταχρηστική, ανοίγοντας το δρόμο για τη δικαίωσή του. Πρόκειται για το δημοσιογράφο Θανάση Βογιατζή, ο οποίος απολύθηκε από την εφημερίδα Θεσσαλία στις 16/11, όπου εργαζόταν επί 17 χρόνια, επειδή αρνήθηκε να δεχτεί τη μείωση αποδοχών που επέβαλε η επιχείρηση, την περασμένη άνοιξη. Ο Θ. Βογιατζής, αλλά και άλλοι εργαζόμενοι στην ίδια εφημερίδα, αντέδρασαν δυναμικά στην εργοδοτική μεθόδευση και ανέδειξαν το ζήτημα με παραστάσεις, καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας. Μήνες μετά και αφού είχε υποστεί καθυστερήσεις στην καταβολή των αποδοχών του, αλλά και διάφορες περίεργες μεθοδεύσεις από τον εργοδότη του, απολύθηκε. Η επιχείρηση Θεσσαλικές Εκδόσεις Α.Ε. έχει επιβάλει ακόμη ενοικιαζόμενη εργασία τεχνικών, απολύοντας εργαζόμενους, ενώ μαζί με την απόλυση του δημοσιογράφου προχώρησε και σε απόλυση εννέα εργαζομένων από το τοπικό Πρακτορείο Τύπου που ανήκει στην επιχείρηση. Το 2010 είχε εφαρμόσει διαθεσιμότητες και εκ περιτροπής εργασία, όπου και πάλι ο Θ. Βογιατζής ήταν ο μόνος δημοσιογράφος που δεν είχε συνυπογράψει.
Να σημειώσουμε ότι ο Θ. Βογιατζής, είναι επικεφαλής της Ενωτικής Κίνησης Δημοσιογράφων και μέλος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας Στερεάς και Εύβοιας και όπως έγραψε σε επιστολή του προς τον Δρόμο, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου για λογαριασμό της ιστοσελίδας www.sispirosi.gr της Σκιάθου «ήταν ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες δημοσιογράφους αυτής της εφημερίδας, που εξακολουθούσαν να τιμούν την κοινωνική αποστολή του λειτουργήματός τους».
Η γνωμοδότηση της Επιθεώρησης Εργασίας Βόλου δεν χρειάζεται σχολιασμό:
«Η υπηρεσίας μας, μετά τα όσα ειπώθηκαν-καταγράφηκαν-κατατέθηκαν: 1) συντασσόμενη κατ’ αρχήν με την επιθυμία τού προσφεύγοντος και όλων των άλλων συνδικαλιστικών φορέων, καλεί την επιχείρηση να τον επανεντάξει στη δύναμή της, 2) έχοντας υπ’ όψιν: α) τη μαρτυρία του ιδίου του προσφεύγοντος ότι απολύθηκε γιατί δεν δέχθηκε να υπογράψει νέα σύμβαση με μειωμένες κατά 20% τις αποδοχές του, β) τη δήλωση του εκπροσώπου των συντακτών Θεσσαλίας-Ευβοίας-Στ. Ελλάδος ότι για να εργάζεται στην ίδια επιχείρηση επί 17 χρόνια ο προσφεύγων δεν ήταν αντιπαραγωγικός αλλά επαγγελματικά επαρκής και συνεργάσιμος, γ) τη δήλωση της προέδρου των Τεχνικών Τύπου Βόλου ότι η απόλυση του Θ. Βογιατζή ήταν εκδικητική για τη στάση που κράτησε τα δύο τελευταία χρόνια απέναντι στον εργοδότη, υπερασπιζόμενος τα εργασιακά του δικαιώματα και των συναδέλφων του, δ) τη δήλωση που κατέθεσε η επιχείρηση στην υπηρεσία μας, θεωρεί ότι η απόλυση του Αθ. Βογιατζή θα πρέπει να διερευνηθεί από τα αρμόδια δικαστήρια ως προς την καταχρηστικότητά της: 1) επειδή ο μισθωτός διεκδίκησε νόμιμα δικαιώματά του (Α.Π. 1107/2000), 2) επειδή αξίωσε από τον εργοδότη να τηρεί τους συμβατικούς όρους (Α.Π. 805/95), 3) επειδή ανέπτυξε νόμιμη συνδικαλιστική δράση (Ν. 1264/82 άρθρο 14 παρ. 4), 4) επειδή προσέφυγε προ μηνών στην υπηρεσία μας για νόμιμες και βάσιμες αξιώσεις του (Α.Π. 1424/80), διεκδικώντας καθυστερούμενους μισθούς (Α.Π. 125/90), 5) επειδή αρνήθηκε να αποδεχτεί τη βλαπτική μεταβολή της ατομικής του σύμβασης εργασίας-μείωση αποδοχών κατά 20% (Α.Π. 25/92), 6) επειδή η πολιτική τοποθέτηση του απολυθέντος δεν είναι αρεστή στον εργοδότη (Α.Π. 933/97), 7) επειδή η καταγγελία σύμβασης, αν και είναι μονομερής αναιτιώδης δικαιοπραξία, υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 281 ΑΚ (υπέρβαση ορίων καλής πίστης, χρηστών ηθών, κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος), 8) επειδή παραβιάζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία (ατομικά δικαιώματα, άρθρο 22 παρ. 1 Συντάγματος της Ελλάδας), 9) επειδή παραβιάζεται το άρθρο 14 παρ. 1 του Συντάγματος που κατοχυρώνει την ελευθερία της γνώμης (με τον περιορισμό βέβαια ότι τα διαδιδόμενα και διακινούμενα είναι αληθή και δεν προσβάλουν την τιμή και την υπόληψη του εργοδότη καθώς και ότι δεν επηρεάζεται δυσμενώς η εργασιακή σχέση και δεν διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία της επιχείρησης), 10) επειδή δεν εφαρμόστηκε η αρχή της αναλογικότητας, εάν η απόλυση έγινε για οικονομοτεχνικούς λόγους, 11) επειδή είναι αντικειμενικά αδικαιολόγητη η καταγγελία, διότι δεν στοχεύει στην προστασία δικαιολογημένων συμφερόντων του εργοδότη».
Να σημειώσουμε ότι ο Θ. Βογιατζής, είναι επικεφαλής της Ενωτικής Κίνησης Δημοσιογράφων και μέλος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας Στερεάς και Εύβοιας και όπως έγραψε σε επιστολή του προς τον Δρόμο, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου για λογαριασμό της ιστοσελίδας www.sispirosi.gr της Σκιάθου «ήταν ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες δημοσιογράφους αυτής της εφημερίδας, που εξακολουθούσαν να τιμούν την κοινωνική αποστολή του λειτουργήματός τους».
Η γνωμοδότηση της Επιθεώρησης Εργασίας Βόλου δεν χρειάζεται σχολιασμό:
«Η υπηρεσίας μας, μετά τα όσα ειπώθηκαν-καταγράφηκαν-κατατέθηκαν: 1) συντασσόμενη κατ’ αρχήν με την επιθυμία τού προσφεύγοντος και όλων των άλλων συνδικαλιστικών φορέων, καλεί την επιχείρηση να τον επανεντάξει στη δύναμή της, 2) έχοντας υπ’ όψιν: α) τη μαρτυρία του ιδίου του προσφεύγοντος ότι απολύθηκε γιατί δεν δέχθηκε να υπογράψει νέα σύμβαση με μειωμένες κατά 20% τις αποδοχές του, β) τη δήλωση του εκπροσώπου των συντακτών Θεσσαλίας-Ευβοίας-Στ. Ελλάδος ότι για να εργάζεται στην ίδια επιχείρηση επί 17 χρόνια ο προσφεύγων δεν ήταν αντιπαραγωγικός αλλά επαγγελματικά επαρκής και συνεργάσιμος, γ) τη δήλωση της προέδρου των Τεχνικών Τύπου Βόλου ότι η απόλυση του Θ. Βογιατζή ήταν εκδικητική για τη στάση που κράτησε τα δύο τελευταία χρόνια απέναντι στον εργοδότη, υπερασπιζόμενος τα εργασιακά του δικαιώματα και των συναδέλφων του, δ) τη δήλωση που κατέθεσε η επιχείρηση στην υπηρεσία μας, θεωρεί ότι η απόλυση του Αθ. Βογιατζή θα πρέπει να διερευνηθεί από τα αρμόδια δικαστήρια ως προς την καταχρηστικότητά της: 1) επειδή ο μισθωτός διεκδίκησε νόμιμα δικαιώματά του (Α.Π. 1107/2000), 2) επειδή αξίωσε από τον εργοδότη να τηρεί τους συμβατικούς όρους (Α.Π. 805/95), 3) επειδή ανέπτυξε νόμιμη συνδικαλιστική δράση (Ν. 1264/82 άρθρο 14 παρ. 4), 4) επειδή προσέφυγε προ μηνών στην υπηρεσία μας για νόμιμες και βάσιμες αξιώσεις του (Α.Π. 1424/80), διεκδικώντας καθυστερούμενους μισθούς (Α.Π. 125/90), 5) επειδή αρνήθηκε να αποδεχτεί τη βλαπτική μεταβολή της ατομικής του σύμβασης εργασίας-μείωση αποδοχών κατά 20% (Α.Π. 25/92), 6) επειδή η πολιτική τοποθέτηση του απολυθέντος δεν είναι αρεστή στον εργοδότη (Α.Π. 933/97), 7) επειδή η καταγγελία σύμβασης, αν και είναι μονομερής αναιτιώδης δικαιοπραξία, υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 281 ΑΚ (υπέρβαση ορίων καλής πίστης, χρηστών ηθών, κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος), 8) επειδή παραβιάζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία (ατομικά δικαιώματα, άρθρο 22 παρ. 1 Συντάγματος της Ελλάδας), 9) επειδή παραβιάζεται το άρθρο 14 παρ. 1 του Συντάγματος που κατοχυρώνει την ελευθερία της γνώμης (με τον περιορισμό βέβαια ότι τα διαδιδόμενα και διακινούμενα είναι αληθή και δεν προσβάλουν την τιμή και την υπόληψη του εργοδότη καθώς και ότι δεν επηρεάζεται δυσμενώς η εργασιακή σχέση και δεν διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία της επιχείρησης), 10) επειδή δεν εφαρμόστηκε η αρχή της αναλογικότητας, εάν η απόλυση έγινε για οικονομοτεχνικούς λόγους, 11) επειδή είναι αντικειμενικά αδικαιολόγητη η καταγγελία, διότι δεν στοχεύει στην προστασία δικαιολογημένων συμφερόντων του εργοδότη».
Γιώργος Κατερίνης
Σχόλια
