«Η νέα γενιά είναι πιο fluid (φλούιντ – ρευστή), πιο άνετη με την σεξουαλικότητά της, πιο άνετη με το ντύσιμό της. Ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία, συμβαίνει και στη μόδα». Τάδε έφη σχεδιαστής ρούχων-τηλεπερσόνα σε ρόλο κριτή στο γνωστό τηλεπαιχνίδι μόντελινγκ. Δηλαδή σε ένα ακόμα τηλεοπτικού σόου υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης της ανθρώπινης προσωπικότητας και του ανθρώπινου σώματος, συνήθως του γυναικείου αλλά εσχάτως και του ανδρικού, αφού στην τελική ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός όλα μπορεί να τα μεταβολίσει.
Πιο fluid, λοιπόν, η νέα γενιά, πιο fluid και η κοινωνία. Απλή διαπίστωση κάποιου που είναι πολύ «μέσα στα πράγματα»; Ή έκφραση της επιθυμίας των ανώτερων διεθνοποιημένων τάξεων δυτικού τύπου για το πώς θα ήθελαν να είναι και η ελληνική κοινωνία – η πάντα «καθυστερημένη» και «οπισθοδρομική»; Μάλλον το δεύτερο. Η επιθυμία γίνεται πραγματικότητα και ο σκοπός διαλαλείται από τους πάσης φύσεως διαμορφωτές γνώμης, μόδας και τάσεων.
Γιατί εδώ το θέμα που μπαίνει δεν είναι η σεξουαλική καταπίεση, η έμφυλη βία, οι διακρίσεις, ο σεξισμός, η πατριαρχία και ο αγώνας ενάντια σε αυτά τα αντιδραστικά φαινόμενα και καταστάσεις. Εδώ μιλάμε για την άποψη που θεωρεί στοιχείο προόδου η κοινωνία να είναι fluid, να είναι ρευστή, να μην έχει ιστορία, αναφορές, προοπτικές και στόχους. Δηλαδή να είναι τα πάντα και συγχρόνως τίποτα. Να μην έχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον, αλλά να βιώνει ένα ατέλειωτο παρόν. Μια κοινωνία που να μην τη συγκροτεί τίποτα, που δεν θα ξέρει από πού έρχεται και πού θέλει να πάει. Μια κοινωνία όπου όλα είναι δυνατά να γίνουν εκτός από το να καλυτερεύσει –πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά, δηλαδή πνευματικά και υλικά– η ζωή της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών που την απαρτίζουν.
Και ποιο το αντάλλαγμα που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση για να χωνέψουμε αυτή τη σχεδιαζόμενη εξαθλίωση και εξαχρείωση; Γίνε ό,τι γουστάρεις, ό,τι θέλεις, ό,τι μπορείς εκτός από χρήσιμος για το κοινωνικό σύνολο. Γίνε ο εαυτός σου, αυτός που νομίζεις ότι είσαι, αποκλειστικά εσύ και κανένας άλλος. Όλα αρχίζουν από εσένα και τελειώνουν κάπου βαθιά μέσα σου. Γίνε ο απόλυτος ατομικιστής και μην σε νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από το είσαι politically correct (πολιτίκαλι κορέκτ – πολιτικά ορθός) – αυτή είναι η μόδα του σήμερα.
Η χειραγώγηση σε όλο της το μεγαλείο. Όσο πιο ατομικιστής, τόσο πιο μόνος, κατατεμαχισμένος, διχασμένος, τόσο πιο ανήμπορος να αντιδράσεις, τόσο πιο ανίκανος να ενωθείς αφού όλοι θα μοιάζουν ξένοι και όλα θα φαίνονται ανοίκεια.
Αυτό είναι το σύγχρονο σχέδιο ευνουχισμού της σκέψης και της ψυχής του ανθρώπου. Η φυλακή του fluid, η φυλακή του ατέρμονου παρόντος.
