Συνθήκες φεουδαρχίας στο θαυμαστό κόσμο των new Media.
Του Μιχάλη Σιάχου.
Του Μιχάλη Σιάχου.
Εργαζόμενοι με καθημερινή παρουσία στην εργασία τους και αμοιβή σε 12 μηνιαίες… δόσεις, βαφτίζονται σύμβουλοι και υπογράφουν σύμβαση που έχει έντονο άρωμα φεουδαρχικών συνθηκών εργασίας. Πρόκειται για την εταιρία DPG Digital Media (η σύμβαση υπογράφεται με την Gastone Mode Α.Ε.), ιδιοκτησίας Δημητρίου Γιαννακόπουλου, η οποία αποτελεί κατά δήλωσή της «τον ταχύτερα αναπτυσσόμενο όμιλο Media network» με 13 portals και 350 εργαζόμενους!
«Τα παραδοσιακά Μέσα έχουν πεθάνει», δήλωσε κορυφαίος «συνεργάτης» της εταιρίας, σε πρόσφατη παρουσίαση των δραστηριοτήτων της, αναγγέλλοντας άλλα 10 νέα Μέσα μέχρι τον Σεπτέμβριο και δηλώνοντας ότι ο όμιλος είναι «ανοικτός σε νέους ανθρώπους». Στα χέρια μας έχουμε τη σύμβαση που υπογράφουν αυτοί οι… νέοι άνθρωποι, όταν καλούνται να εργαστούν ή μάλλον να παράσχουν «υπηρεσίες συμβουλευτικού χαρακτήρα», όπως αναγράφει το πράγματι ευρηματικό κείμενο. Θαυμάστε το:
Ο εργαζόμενος-σύμβουλος αναλαμβάνει έργο με τίτλο «παροχή υπηρεσιών συμβουλευτικού χαρακτήρα για Μέσα ηλεκτρονικά ή μη που ασχολούνται με γενική πολιτική, οικονομική ή κοσμική ειδησεογραφία». Το πόσο συμβουλευτικός είναι ο χαρακτήρας του έργου που αναλαμβάνει ο κάθε νέος που προσέρχεται να εργαστεί, φαίνεται από την ακριβώς επόμενη παράγραφο της σύμβασης, όπου μαθαίνει ότι θα αξιολογηθεί η απόδοσή του με «δείκτες», όπως ο «αριθμός άρθρων ανά ημέρα του Μέσου», ο «αριθμός των αποκλειστικών άρθρων», αλλά και ο «αριθμός των clicks ανά Μέσο, καθώς και ο ετήσιος ρυθμός αύξησής τους». Δηλαδή ο εργαζόμενος θα κληθεί να γράφει (δηλαδή να δημοσιογραφεί) και μάλιστα θα κρίνεται η αποδοτικότητά του από την υπερεντατικοποίηση της δουλειάς τους και από την επισκεψιμότητα των άρθρων που θα αναρτά στο διαδικτυακό Μέσο (το ανάλογο για τα παλιά Μέσα – τις εφημερίδες, θα ήταν η αναγνωσιμότητα των άρθρων που υπογράφει κάθε συντάκτης).
Αυτός, λοιπόν, ο «σύμβουλος» θα παρέχει τις υπηρεσίες του στα γραφεία της εταιρίας, αλλά «και σε περίπτωση που χρειαστεί να μετακινηθεί εντός της Αττικής ή και εκτός των ορίων αυτής, θα είναι υποχρεωμένος να μεταβεί», η παρουσία του θα γίνεται «επί 5 ημέρες την εβδομάδα, για όσες ώρες κρίνεται από τον ίδιο και τον διευθύνοντα σύμβουλο αναγκαίο, στα γραφεία» και η αμοιβή του «θα καταβάλλεται σε δώδεκα μηνιαίες δόσεις», ενώ «κάθε νόμιμη κράτηση βαρύνει τον σύμβουλο». Το πιο ανατριχιαστικό της σύμβασης: «η σύμβαση λύεται, άμεσα, σε περίπτωση μερικής ή ολικής ανικανότητας ή θανάτου του συμβούλου», χωρίς καμιά αποζημίωση. Υπάρχουν και άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα σε αυτή την σύμβαση, την οποία πιστεύουμε ότι αξίζει να αναζητήσουν οι νομικές σχολές της χώρας για να την διδάσκουν ως «σύγχρονο Εργατικό Δίκαιο», αλλά και τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων στα ΜΜΕ (π.χ. το άρθρο περί εχεμύθειας, ανατρέπει ό,τι γνωρίζουμε ως κώδικα δεοντολογίας και πνευματικά δικαιώματα, εμείς οι εργαζόμενοι στα Μέσα που έχουν… πεθάνει). Το πιο κραυγαλέο: ο «σύμβουλος» είναι υποχρεωμένος να λύσει αυτή τη σύμβαση και να υπογράψει νέα με την οποιαδήποτε άλλη εταιρία του υποδειχτεί. Δηλαδή, όπως ακριβώς στις φεουδαρχικές κοινωνίες, όπου ο υποτακτικός θεωρούνταν ιδιοκτησία του φέουδου και ο φεουδάρχης μπορούσε να τον ενοικιάσει μαζί με τη γη του.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε από τις αρμόδιες εποπτικές Αρχές, πόσοι από τους 350 εργαζόμενους που δηλώνει η DPG ότι απασχολεί είναι δηλωμένοι ως τέτοιοι ή ως «σύμβουλοι». Επίσης, έχει ενδιαφέρον να μάθουμε ποια είναι η σχέση της Gastone Mode Α.Ε., η οποία συνάπτει αυτές τις συμβάσεις, με την DPG Digital Media στην οποία ανήκουν τα Μέσα όπου απασχολούνται οι «σύμβουλοι», ποια είναι η HELPE Α.Ε. που αναφέρεται μέσα στη σύμβαση και γενικά πόσοι και ποιοι από τους εργοδότες αυτούς είναι δηλωμένοι ως ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης.
Τέλος, υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα προς τις συνδικαλιστικές ενώσεις των δημοσιογράφων: τι προτίθενται να κάνουν για τους δημοσιογράφους-μέλη τους που εμφανίζονται στα Δ.Σ. αυτών των εταιριών;
«Τα παραδοσιακά Μέσα έχουν πεθάνει», δήλωσε κορυφαίος «συνεργάτης» της εταιρίας, σε πρόσφατη παρουσίαση των δραστηριοτήτων της, αναγγέλλοντας άλλα 10 νέα Μέσα μέχρι τον Σεπτέμβριο και δηλώνοντας ότι ο όμιλος είναι «ανοικτός σε νέους ανθρώπους». Στα χέρια μας έχουμε τη σύμβαση που υπογράφουν αυτοί οι… νέοι άνθρωποι, όταν καλούνται να εργαστούν ή μάλλον να παράσχουν «υπηρεσίες συμβουλευτικού χαρακτήρα», όπως αναγράφει το πράγματι ευρηματικό κείμενο. Θαυμάστε το:
Ο εργαζόμενος-σύμβουλος αναλαμβάνει έργο με τίτλο «παροχή υπηρεσιών συμβουλευτικού χαρακτήρα για Μέσα ηλεκτρονικά ή μη που ασχολούνται με γενική πολιτική, οικονομική ή κοσμική ειδησεογραφία». Το πόσο συμβουλευτικός είναι ο χαρακτήρας του έργου που αναλαμβάνει ο κάθε νέος που προσέρχεται να εργαστεί, φαίνεται από την ακριβώς επόμενη παράγραφο της σύμβασης, όπου μαθαίνει ότι θα αξιολογηθεί η απόδοσή του με «δείκτες», όπως ο «αριθμός άρθρων ανά ημέρα του Μέσου», ο «αριθμός των αποκλειστικών άρθρων», αλλά και ο «αριθμός των clicks ανά Μέσο, καθώς και ο ετήσιος ρυθμός αύξησής τους». Δηλαδή ο εργαζόμενος θα κληθεί να γράφει (δηλαδή να δημοσιογραφεί) και μάλιστα θα κρίνεται η αποδοτικότητά του από την υπερεντατικοποίηση της δουλειάς τους και από την επισκεψιμότητα των άρθρων που θα αναρτά στο διαδικτυακό Μέσο (το ανάλογο για τα παλιά Μέσα – τις εφημερίδες, θα ήταν η αναγνωσιμότητα των άρθρων που υπογράφει κάθε συντάκτης).
Αυτός, λοιπόν, ο «σύμβουλος» θα παρέχει τις υπηρεσίες του στα γραφεία της εταιρίας, αλλά «και σε περίπτωση που χρειαστεί να μετακινηθεί εντός της Αττικής ή και εκτός των ορίων αυτής, θα είναι υποχρεωμένος να μεταβεί», η παρουσία του θα γίνεται «επί 5 ημέρες την εβδομάδα, για όσες ώρες κρίνεται από τον ίδιο και τον διευθύνοντα σύμβουλο αναγκαίο, στα γραφεία» και η αμοιβή του «θα καταβάλλεται σε δώδεκα μηνιαίες δόσεις», ενώ «κάθε νόμιμη κράτηση βαρύνει τον σύμβουλο». Το πιο ανατριχιαστικό της σύμβασης: «η σύμβαση λύεται, άμεσα, σε περίπτωση μερικής ή ολικής ανικανότητας ή θανάτου του συμβούλου», χωρίς καμιά αποζημίωση. Υπάρχουν και άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα σε αυτή την σύμβαση, την οποία πιστεύουμε ότι αξίζει να αναζητήσουν οι νομικές σχολές της χώρας για να την διδάσκουν ως «σύγχρονο Εργατικό Δίκαιο», αλλά και τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων στα ΜΜΕ (π.χ. το άρθρο περί εχεμύθειας, ανατρέπει ό,τι γνωρίζουμε ως κώδικα δεοντολογίας και πνευματικά δικαιώματα, εμείς οι εργαζόμενοι στα Μέσα που έχουν… πεθάνει). Το πιο κραυγαλέο: ο «σύμβουλος» είναι υποχρεωμένος να λύσει αυτή τη σύμβαση και να υπογράψει νέα με την οποιαδήποτε άλλη εταιρία του υποδειχτεί. Δηλαδή, όπως ακριβώς στις φεουδαρχικές κοινωνίες, όπου ο υποτακτικός θεωρούνταν ιδιοκτησία του φέουδου και ο φεουδάρχης μπορούσε να τον ενοικιάσει μαζί με τη γη του.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε από τις αρμόδιες εποπτικές Αρχές, πόσοι από τους 350 εργαζόμενους που δηλώνει η DPG ότι απασχολεί είναι δηλωμένοι ως τέτοιοι ή ως «σύμβουλοι». Επίσης, έχει ενδιαφέρον να μάθουμε ποια είναι η σχέση της Gastone Mode Α.Ε., η οποία συνάπτει αυτές τις συμβάσεις, με την DPG Digital Media στην οποία ανήκουν τα Μέσα όπου απασχολούνται οι «σύμβουλοι», ποια είναι η HELPE Α.Ε. που αναφέρεται μέσα στη σύμβαση και γενικά πόσοι και ποιοι από τους εργοδότες αυτούς είναι δηλωμένοι ως ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης.
Τέλος, υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα προς τις συνδικαλιστικές ενώσεις των δημοσιογράφων: τι προτίθενται να κάνουν για τους δημοσιογράφους-μέλη τους που εμφανίζονται στα Δ.Σ. αυτών των εταιριών;
Σχόλια
