Του Νασίμ Αλάτρας.
Η μικρή αυτή Λωρίδα της γης μας, η Λωρίδα της Γάζας, αποτελεί σήμερα πραγματικά πεδίο συγκρούσεων και δοκιμασίας οραμάτων – ιδεολογικών και πολιτικών. Έτσι είναι, όχι επειδή το επιδίωκαν οι πολίτες της, ούτε βέβαια το επιδίωκε το αντάρτικό της, αλλά επειδή η «διεθνής κοινότητα» πάντα ανησυχεί όταν βλέπει μια άλλη «κοινότητα ανθρώπων» να επαναστατεί κόντρα στη θέλησή της και τις επιλογές της.
Γιατί γνωρίζει ότι εκεί οι λαοί βλέπουν ένα δικό τους όραμα, διαφορετικό, σύνθετο αλλά ελεύθερο. Η διεθνής κοινότητα φοβάται, επειδή η Γάζα αντιστέκεται, επειδή βλέπει πως υπάρχουν πολλοί λαοί και πολλοί απλοί άνθρωποι που εκδηλώνουν, άμεσα και δυναμικά, την αντίδραση στην αδικία. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι είδαν ότι μπορούν να αλλάξουν τη ρότα των γεγονότων. Είδαν πως υπάρχουν ανάμεσα τους, φίλοι και σύντροφοι και συνάδελφοι και συγγενείς που γουστάρουν να κάνουν αντίσταση στους μεγάλους. Είδαν ότι το «Ένα Καράβι για τη Γάζα» δεν ήταν μόνο «Ένα» αλλά πολλά. Είδαν ότι οι άνθρωποι της πρωτοβουλίας δεν γουστάρουν τα μεγάλα και πολλά γράμματα, αλλά τα απλά. Είδαν τις μικρές τους λέξεις πως γίνονται μεγάλες πράξεις. Την εμπιστεύτηκαν γιατί οι ίδιοι δεν γουστάρουν φανφάρες και αρλούμπες. Θέλουν φίλους που κάνουν «ένα από τα ίδια».
Στη σκακιέρα της Γάζας παίζεται σήμερα η τύχη του καταστροφικού πολέμου που ετοιμάζουν η τρόικα των πολέμων ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ στη Μέση Ανατολή. Όλα τα μέτρα, οι πολιτικές και οι ασκήσεις που λαμβάνουν όλες οι χώρες που απαρτίζουν την τρόικα αυτή, έχουν τελικό προορισμό τον καταστροφικό πόλεμο.
Η πολιτική που επιδιώκει η τρόικα για χαλάρωση του αποκλεισμού της Γάζας έχει άμεση σχέση με τον πόλεμο. Πώς; Η αδικία που συντελείται εκεί χτυπάει τις ευαίσθητες χορδές κάθε ευσυνείδητου ανθρώπου και πολίτη του κόσμου. Τον κινητοποιεί. Τον ωθεί στις πρωτοβουλίες που θέλουν να σπάσουν τον αποκλεισμό. Και όσο αυτή αδικία συνεχίζεται, ο αριθμός των πολιτών μεγαλώνει και δυναμώνει. Αυτό θέλουν να σταματήσουν, γιατί μπορεί να σταματήσει τον πόλεμό τους.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, οι ευθύνες των Ελλήνων ακτιβιστών που θα σηκώνουν στις πλάτες τους τη νέα αποστολή «Στολίσκο της Λευτεριάς-2» είναι μεγαλύτερες και απαιτούν μεγαλύτερη κινητοποίηση και στήριξη από όλες τις δυνάμεις που λένε «όχι» στον αποκλεισμό, την ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις και την ακρίβεια. Γιατί ένας πόλεμος δεν φέρνει μόνο νεκρούς και τραυματίες, αλλά φονικές συνέπειες στο σπίτι του καθενός από μας. Η αδύναμη Ελλάδα του Γεωργίου Π. πήρε τη απόφασή της να εφαρμόζει όλα τα μέτρα, τις πολιτικές και τις ασκήσεις που χρειάζονται, για να μπορεί να αντεπεξέλθει στον πόλεμο.
Εμείς πήραμε τις αποφάσεις μας; Θα στηρίξουμε το «Στολίσκο της Λευτεριάς-2»;
* Ο Νασίμ Αλάτρας είναι δημοσιογράφος στην Ελευθεροτυπία.
