fbpx

Από την Πόλη με αγάπη

Οι Τούρκοι για την Παναγία Σουμελά.

Βαρθολομαίος: Ο Πόντος γίνεται πραγματικά Εύξεινος

Πέρσι, δεν πήγα στην Παναγία Σουμελά αν και με έτρωγε η δημοσιογραφική περιέργεια. Δεν ήθελα να υποστώ το χαβαλέ των Ελληναράδων σε έναν τόπο απερίγραπτα μαγικό που διαισθανόμουν ότι θα τον μαγαρίσουν.
Φέτος, αποφάσισα να πάω γιατί ήξερα ότι θα είναι αλλιώς. Ο Ιβάν Σαββίδης, ένας θρησκόληπτος Πόντιος από το Ροστόφ της Νότιας Ρωσίας, που αναδείχτηκε τα τελευταία χρόνια σε σημαντικό παράγοντα του ποντιακού χώρου και οργανώνει τα «προσκυνήματα» ευαγγελιζόμενος την ενότητα των χριστιανών ορθοδόξων, δεν θα άφηνε τους ομόδοξούς του εξ Ελλάδος να καπελώσουν την προσπάθειά του επαναλαμβάνοντας τα περσινά παρατράγουδα.

Η Παναγιά ήταν μαζί μας, στην Τραπεζούντα!

Όσοι ταξιδεύαμε με το ρωσικής κατασκευής αεροπλάνο της Bulgarian Air από τη Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα του Δεκαπενταύγουστου, είδαμε την Παναγία προτού φτάσουμε στο μοναστήρι! Έξω ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε και φυσούσε, και μέσα πολλοί είχαν χλομιάσει, μερικοί έκαναν εμετό κι άλλοι σταυροκοπιόντουσαν, καθώς το αεροπλάνο πάλευε για λίγα λεπτά -ανάμεσα στα κενά αέρος που διαδέχονταν το ένα το άλλο- για να προσεγγίσει το παραθαλάσσιο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας!

το θαύμα τού καπιταλισμού: Ο Σαρκοζί στη λάσπη

Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ της πλουσιότερης γυναίκας της Γαλλίας φαίνεται ότι διακινήθηκαν παράνομα για να ενισχύσουν προεκλογικά τον Σαρκοζί, στο τετράμηνο πριν από τις εκλογές του 2007. Η Λιλιάν Μπετανκούρ, της L’Oreal, έβαζε σε φακέλους τα μετρητά και τα έδινε χέρι-χέρι. Ο πρώην υπουργός του Προϋπολογισμού, Eric Woerth, ήταν βασικός παραλήπτης των χρημάτων που προορίζονταν για τα έξοδα της προεκλογικής καμπάνιας του Σαρκοζί. Ο ίδιος που ζήτησε από την πλούσια κυρία να διορίσει τη γυναίκα του σε μία καλή θέση στην επιχείρησή της.

Νικολά Σαρκοζί: Έχει κι η λάσπη ηδονή

Πόσο δίκιο είχε ο Αλέν Μπαντιού που αποκάλεσε τον Νικολά Σαρκοζί «Άνθρωπο αρουραίο»! Ανήκει στην κατηγορία των ατόμων που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Και δεν είναι μόνος του. Περιβάλλεται από ένα ολόκληρο συρφετό ομοίων που προέρχονται από δεξιά κι αριστερά. Αυτοί που φαινομενικά ενώνονται υπεράνω ιδεολογιών. Άνθρωποι που υπηρετούν το σύστημα και ταυτόχρονα το χρησιμοποιούν προς όφελός τους χωρίς ηθικά και πολιτικά όρια. Αυτές οι δύμορφες πρακτικές που εξωτερικά εμφανίζονται ενδεδυμένες με πατριωτικά κοστούμια ενώ εσωτερικά αποτελούνται από πράξεις ποινικά κολάσιμες.

Στροβιλιζόμενοι δερβίσηδες της Αριστεράς!

Καύσωνας στα νοικοκυριά, κρύες σούπες στην Αριστερά που έχει, πλέον, εξελιχθεί σε μεγάλο μαγειρείο. Μπορεί οι κομματικές οργανώσεις του ΣΥΝ και οι τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκονται σε ημιδιάλυση ή/και διακοπές διαρκείας, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται από τις ανώνυμες διαδόσεις και τις άστοχες φήμες που εκπορεύονται από αφανείς και εξωθεσμικές διαβουλεύσεις σε κουζίνες, οι κουτάλες ανακατεύουν ό,τι έχει απομείνει από αξιοπιστία και τα μαχαίρια ακονίζονται για τα επόμενα αδελφοκτόνα πετσοκόμματα, εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου.

Τζον Χόλογουεϊ: Η οργή είναι μόνο αφετηρία

Ο Τζον Χόλογουεϊ είναι κοινωνιολόγος και ακτιβιστής. Γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Διδάσκει στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Πουέμπλα, στο Μεξικό και μελετάει τα κινήματα στην Αργεντινή, την Αφρική και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Έχει εκδώσει εννιά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα Change the World Without Taking Power (2002), Negativity and Revolution: Adorno and Political Activism (2008) και Crack Capitalism (2010). Το κείμενο που δημοσιεύεται είναι η ομιλία του Χόλογουεϊ στο φετινό Resistance Festival, που οργανώθηκε από την ΚΟΕ, στη Γεωπονική Σχολή της Αθήνας, σε μετάφραση της Άννας Χόλογουεϊ.

Μετανάστες: Στη σκοτεινή ζώνη των ΜΜΕ

Η ξαφνική έλευση ενός πολύ μεγάλου αριθμού ξένων σε μια χώρα απροετοίμαστη και άπειρη, ήταν σίγουρα ένα πολιτισμικό σοκ. Οι επιπτώσεις τής κοσμοσυρροής απρόβλεπτες και δύσκολα διαχειρίσιμες, όταν μάλιστα, το κράτος ολιγωρεί και αποφεύγει, εγκληματικά, να αντιμετωπίσει το ζήτημα έγκαιρα και σωστά, προτού αυτό εξελιχθεί σε μείζον πρόβλημα και μάλιστα ανεπίλυτο.

το θαύμα τού καπιταλισμού: Εθνοκάθαρση στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ

Του Neve Gordon (εφημερίδα The Guardian, 28 Ιουλίου).
Η κατεδάφιση χωριού Βεδουίνων από την ισραηλινή αστυνομία, δείχνει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το κράτος του Ισραήλ για να επιτύχει το στόχο του να αφομοιώσει την περιοχή του Νεγκέβ. Ένα απειλητικό κονβόι από μπουλντόζες κατευθυνόταν προς το Be’er Sheva την ώρα που οδηγούσα προς το al-Arakib, ένα χωριό Βεδουίνων σε απόσταση όχι παραπάνω από 10 λεπτά από την πόλη. Καθώς μπήκα στο χωματόδρομο για το χωριό, είδα δεκάδες βαν με βαριά οπλισμένους αστυνομικούς έτοιμους να αναχωρήσουν. Η αποστολή τους, προφανώς, είχε εκτελεστεί.

Μη μου τη συναυλία τάραττε!

Ανέβηκα στο Λυκαβηττό, μετά από πολύ καιρό, για την αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη συναυλία που κλείνει φέτος τα 85. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον η συμμετοχή τριάντα καλλιτεχνών με διαφορετικό στυλ που θα ερμήνευαν τραγούδια του Μίκη διαφόρων εποχών. Και είχε ενδιαφέρον. Αλλά με τι πακέτο!