Όλο και πιο συχνές είναι οι επαφές Ελλήνων και Τούρκων αξιωματούχων το τελευταίο διάστημα, σε προσπάθεια να παρουσιαστούν βήματα προσέγγισης των δύο χωρών. Οι συμβουλές των ΗΠΑ και προς τις δύο χώρες, για εξομάλυνση των μεταξύ τους σχέσεων, ακόμη και με υποχωρήσεις από πλευράς της Αθήνας, με στόχο την επικέντρωση στο κοινό ΝΑΤΟϊκό μέτωπο με τη Ρωσία, διαμορφώνουν το πλαίσιο αυτής της προσέγγισης.
Η στροφή φάνηκε να συντελείται αμέσως μετά τον φονικό σεισμό στη Ν.Α. Τουρκία, και την ενεργοποίηση της λεγόμενης «διπλωματίας των σεισμών». Η επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Δένδια, στην Αντιόχεια τον Φεβρουάριο, και η συνάντηση με τον ομόλογο του, έδωσε τον τόνο των εκατέρωθεν προθέσεων. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, που είναι προγραμματισμένες, για τις 14 και 21 Μαΐου, σε Άγκυρα και Αθήνα αντίστοιχα, έχουμε μείωση της έντασης και πύκνωση των διμερών επαφών, με στόχο την προετοιμασία του εδάφους για μετεκλογικές συνολικές διευθετήσεις.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ, ο Ν. Δένδιας εκτιμά πως «όλους αυτούς τους μήνες όχι απλώς η Τουρκία δεν παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο ή τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά δεν έχει καν πτητική δραστηριότητα στο Αιγαίο», κρίνοντας αυτή την «άνωθεν εντολή» όπως τη χαρακτήρισε ως «μια χειρονομία προς την Ελλάδα που δεν πρέπει να αγνοήσουμε». Και συνεχίζει λέγοντας πως «η Ελλάδα είναι εντελώς ανοιχτή σε διάλογο με την Τουρκία την επομένη των εκλογών για τη συγκεκριμένη διαφορά υπό συγκεκριμένους όρους».
Στο ίδιο μήκος κύματος και το ταξίδι των υπουργών Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου, και Μεταναστευτικής Πολιτικής Ν. Μηταράκη, την εβδομάδα που μας πέρασε. Με «θετική ατζέντα» και σε κλίμα συνεννόησης, επισκέφτηκαν τις πληγείσες από τους σεισμούς περιοχές ενώ είχαν συναντήσεις με τους ομολόγους τους κ. Χουλουσί Ακάρ και Σουλεϊμάν Σοϊλού αντίστοιχα. Χωρίς να γίνεται γνωστό το πλήρες περιεχόμενο των επαφών, είναι σίγουρο πως οι συνομιλίες περιλάμβαναν τη συμφωνία για συνέχιση και επιτάχυνση του διαλόγου για τα Μέτρα Οικοδόμηση Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) ο οποίος διεξάγεται σε διμερές επίπεδο από ομάδες εργασίας στρατιωτικών στελεχών. Χαρακτηριστική της «εικονικής πραγματικότητας» που επιδιώκουν να κατασκευάσουν η δήλωση του άλλοτε «σκληρού» Χ. Ακάρ μετά τη διμερή συνάντηση: «Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι δυο γείτονες και σύμμαχες χώρες στο ΝΑΤΟ, εδώ και πάνω από 70 χρόνια και γνωρίζετε ότι υπάρχουν ισχυροί πολιτιστικοί και ιστορικοί δεσμοί μεταξύ των λαών μας. (…) Με τη δημιουργία περιβάλλοντος μόνιμης συνεργασίας, εμείς θέλουμε το Αιγαίο και η Μεσόγειος να αποτελέσουν μια θάλασσα φιλίας».
Οι ΗΠΑ έχουν δώσει το μήνυμα. Απαιτείται ηρεμία στη Ν.Α. πτέρυγα του ΝΑΤΟ, γιατί προέχει η αντιμετώπιση του συστημικού κινδύνου για τη συλλογική ασφάλεια της Δύσης που είναι η Ρωσία
Μηχανισμό εξομάλυνσης προδίδει ο Ιμπραήμ Καλίν
Μιλώντας στο πρακτορείο Anadolu, έδωσε το στίγμα του τουρκικού καθεστώτος, ο Ιμπραήμ Καλίν, σύμβουλος και εξ’ απορρήτων του Τ. Ερντογάν: «Θεωρούμε ότι η δυναμική που επιτύχαμε τους τελευταίους μήνες (στις σχέσεις με την Ελλάδα) είναι ικανοποιητική και ευεργετική». Ενώ συνέχισε για την προοπτική διευθετήσεων μετά τις εκλογές, λέγοντας πως «ο πρόεδρός μας έχει θέληση σε αυτό το θέμα. Θέληση έχει και ο κ. Μητσοτάκης. Το βλέπω αυτό». Αποκάλυψε μάλιστα πως ακόμη και πριν τους σεισμούς είχαν γίνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, λέγοντας πως «υπήρξε μερική χαλάρωση και πριν από το σεισμό. Είχαμε στήσει μηχανισμό. Υπάρχουν ήδη διαδικασίες, με τις οποίες ασχολούνται και άμεσα εφαρμόζουν αρμόδιες υπηρεσίες και τα υπουργεία μας».
Ας δούμε όμως πως εννοεί τον διάλογο η Τουρκία. Στην ίδια συνέντευξη ο Ιμπραήμ Καλίν, αναφέρει: «Υπάρχει η ασφάλεια των συνόρων. Υπάρχει ο εναέριος χώρος. Υπάρχουν θέματα θαλάσσιας υφαλοκρηπίδας. Υπάρχει το Λιμενικό. Υπάρχουν διπλωματικές σχέσεις. Έχουμε πολλά θέματα φυσικά με την Ελλάδα». Ποια είναι τα «θέματα»; Φυσικά όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις, που δεν αποσύρονται, αλλά έχουν τεθεί επίσημα πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κουρελιάζοντας στην πράξη τις ελληνικές κόκκινες γραμμές. Άλλοτε με το καρότο (συνεκμετάλλευση, ΜΟΕ, διάλογος) άλλοτε με το μαστίγιο (απειλές πολέμου, υπερπτήσεις, θερμά επεισόδια), η τουρκική εξωτερική πολιτική δρα ως αναθεωρητική και επεκτατική δύναμη, απειλώντας τον Ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτή της η φύση δεν αντιμετωπίζεται με στρουθοκαμηλισμό και υπαγορευμένες από τις ΗΠΑ κινήσεις καλής θέλησης.
Υπό αμερικανοΝΑΤΟϊκή ομπρέλα
Οι ΗΠΑ έχουν δώσει το μήνυμα. Απαιτείται ηρεμία στη Ν.Α. πτέρυγα του ΝΑΤΟ, γιατί προέχει η αντιμετώπιση του συστημικού κινδύνου για τη συλλογική ασφάλεια της Δύσης που είναι η Ρωσία. Το διαλαλεί διαρκώς ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ: «Η Τουρκία είναι ένας δύσκολος αλλά απαραίτητος σύμμαχος». Στο πρόσφατο ταξίδι του σε Ελλάδα και Τουρκία, ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ζήτησε από την Τουρκία να σταματήσει της απειλές, ώστε να επιτρέψει την επανέναρξη του διαλόγου με την Ελλάδα, ενός διαλόγου που στόχο έχει μια «συνολική συμφωνία» που όχι άδικα έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «Πρέσπες του Αιγαίου».
Οι ΗΠΑ υπαγορεύουν τις βασικές κατευθύνσεις τις ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Κάπως έτσι, η Ελλάδα δηλώνει ότι βρίσκεται «σε πόλεμο με την Ρωσία του Πούτιν» ενώ κάνει «διάλογο με την Τουρκία». Το παραπάνω αντανακλάτε και στον προσανατολισμό των επιλογών μας στο πεδίο της άμυνας, των εξοπλισμών και της διπλωματίας.
Οι πιέσεις για όλο και μεγαλύτερα πακέτα στρατιωτικής βοήθειας από τη χώρα μας προς την Ουκρανία, που περιλαμβάνει μέχρις στιγμής τεθωρακισμένα οχήματα και πυρομαχικά, εντείνονται, όπως έδειξε και η επίσκεψη του Ουκρανού υπουργού Άμυνας Ολέκσιι Ρέζνικοφ, στη χώρα μας. Αυτές τις μέρες μάλιστα, βλέπει το φως της δημοσιότητας, αμερικάνικης έμπνευσης πρόταση αποστολή του συνόλου της ρωσικής προέλευσης αντιαροπορικής κάλυψης της χώρας (S-300, Tor-M1), με αντικατάσταση (σε αόριστο βάθος χρόνου) από δυτικά οπλικά συστήματα (ελικόπτερα Black-Hawk, ισραηλινά αντιαεροπορικά κ.ά.), μια πρόταση που αν επιβεβαιωθεί σηματοδοτεί αναβάθμιση της εμπλοκής μας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ήδη η επιλογή να συνδράμουμε με στρατιωτικά μέσα στον πόλεμο στην Ουκρανία, αποδυναμώνει σημαντικά την άμυνα απέναντι στην Τουρκία, σε κρίσιμες περιοχές, όπως τα νησιά του Αιγαίου.
Προς αυτή την κατεύθυνση συντείνουν και οι τρέχουσες συζητήσεις για τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα Μαμούθ της χώρας μας (στα οποία ξεκινά και τελειώνει η όποια συζήτηση για αμυντική θωράκιση) τα οποία όλο και περισσότερο ανταποκρίνονται στα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα και ανάγκες(έλεγχος μιας μεγάλης περιοχές από την Μ. Ανατολή και την Μεσόγειο μέχρι την Ανατολική Ευρώπη) και λιγότερο στην κλίμακα και τις ανάγκες που υπαγορεύει το δόγμα αποτροπής και άμυνας της χώρας μας. Βλέπουμε τον ελληνικό στρατό, να μετατρέπεται σε μεγάλο βαθμό σε προσάρτημα της αμερικανοΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής (υποστήριξη μονάδων του ΝΑΤΟ, φιλοξενία βάσεων κ.α.) αποπροσανατολισμένος από τη βασική του αποστολή που είναι η υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας της χώρας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και μια σειρά διπλωματικές κινήσεις του τελευταίου διαστήματος, με αποκορύφωμα το άδειασμα της Κύπρου σε σχέση με πιθανή υποψηφιότητας της, μετά από ευρωπαϊκή πρόταση, στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Πιο συγκεκριμένα, με μια κίνηση που προκαλεί ερωτηματικά, ο Έλληνας ΥΠΕΞ, κ. Δένδιας, σε συνάντηση με το Τούρκο ομόλογο του στις Βρυξέλες, ανακοίνωσε τη στήριξη της Ελλάδας στην τουρκική υποψηφιότητα για την θέση του γ.γ. του ΙΜΟ, χωρίς προηγούμενη όπως γίνεται γνωστό ενημέρωση (πόσο μάλλον συζήτηση) με την Λευκωσία, με αντάλλαγμα τη στήριξη της Άγκυρας στην ελληνική υποψηφιότητα για τη θέση του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (2025-2026). Με την κίνηση αυτή η Αθήνα, μοιάζει να δίνει συγχωροχάρτι για τις διαρκείς παραβιάσεις της Τουρκίας σε ναυτικά ζητήματα, να ξεχνά πως η Άγκυρα αρνείται να δεχτεί στα λιμάνια της πλοία με κυπριακή σημαία ενώ επιπροσθέτως απαγορεύει σε αυτά τη διέλευση τους από τα Στενά του Ελλησπόντου και του Βοσπόρου καθόσον δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.
