Και ήρθε η ώρα των εκλογών.
Και η επόμενη μέρα;
Η επόμενη μέρα θα είναι φτιαγμένη από τις προηγούμενες.
Θα υπάρχουν διαφορές και παραλλαγές, αλλά στα ζέοντα, τα κρίσιμα και τα βασικά θα είναι μία από τα αυτά.
Το μόνον που θα είχε ενδιαφέρον για μένα θα ήταν η συντριβή του Τσίπρα, όχι ως προϋπόθεση για την ανασύνθεση της Αριστεράς (ανασύνθεση με τα απομεινάρια των ίδιων υλικών δεν γίνεται), αλλά ως προϋπόθεση εξιλέωσης ενός άγους, του χειρότερου της Μεταπολίτευσης, δηλαδή της καθαίρεσης της Αριστεράς σε σφουγγαρόπανο των Δυνατών και των Αμερικανογερμανών.
……………
Για μένα (επιτρέψτε μου το πρώτο πρόσωπο) αυτή η εξέλιξη θα συνιστούσε πρώτα πολιτισμική κι ύστερα πολιτική αναγκαιότητα, προκειμένου να πάψει η ολέθρια κυριαρχία των πολιτικών νομάδων στον χώρο της Αριστεράς, κάτι που, όσο συμβαίνει, κανιβαλίζει τον λαό και την πατρίδα.
Και ποιοι είναι οι πολιτικοί νομάδες; Μια ορδή λούμπεν, τυχοδιωκτών πασοκανθρώπων, προγραμματοδίαιτων πονηρών, ΜΚΟπαπατζήδων κι ευρωλιγούρηδων, υστερικών μισανθρώπων, που πήραν τις αλήθειες της Αριστεράς
και τις έκαναν ίδιον όφελος και μπαίγνιο των Αφεντικών. Που πήραν τον Βελουχιώτη και τον έκαναν Πάιατ. Που
πήραν τα πρόσωπα των Αγωνιστών και τα έκαναν λινάτσες για να σκουπίζει ο Αγαμέμνων τα «λιγδωμένα του δάκτυλα», φωνάζοντας με «μεγάλες φωνές» τα δικαιώματά του πάνω στην Ιφιγένεια και τη Βρισηίδα.
Αυτές οι εκλογές και οι επόμενες που πιθανόν θα ακολουθήσουν, είναι μια υπόθεση της Δεξιάς. Της Δεξιάς σε όλες της τις εκδοχές. Εκείνη της Ν.Δ., εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη του ΠΑΣΟΚ κι οποιαδήποτε σύνθεσης μεταξύ τους.
Η απεύθυνση αυτών των δυνάμεων στον λαό, από πλευράς Ν.Δ., κινείται σε επίπεδο πελατείας κι από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο – συν μια αύρα από Αυριανισμό του Κολωνακίου. Αυτή η πολιτική και ιδεολογική τανάλια έχει το ενδιαφέρον που έχει η «ποδοσφαιρική παράγκα»: το σκορ.
Κι ακριβώς γύρω από το σκορ κινήθηκε όλη η προεκλογική εκστρατεία. Ουδέν από τα θεμελιώδη προβλήματα της χώρας συζητήθηκε, ούτε πρόκειται να συζητηθεί μετεκλογικώς.
…..
Αυτή τη στιγμή η χώρα κοσμείται μόνο από μοναχικές φωνές. Λίγων διανοουμένων, λίγων καθηγητών, ελάχιστων δημοσιογράφων και μοναχικών πολιτών. Που συνιστούν μαγιά, αλλά όχι ρεύμα. Όμως η ανάγκη για μια επαναφορά της πολιτικής στα πράγματα είναι πλέον επείγουσα.
Τα προβλήματα τρέχουν με ρυθμούς τεχνητής νοημοσύνης και η επεξεργασία τους, απ’ την δική μας πλευρά, με ρυθμό χελώνας. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον μηχανισμό με τον οποίον, στον μύθο, η χελώνα τερματίζει πριν απ’ τον λαγό, ίσως διότι πρόκειται περί ενός σοφίσματος.
Στην πραγματικότητα όμως έχει προκύψει πάλι εκείνο το «οι καιροί ου μενετοί» και τα «εξ εσπερίας νέφη» κατοικοεδρεύουν μέσα στο κεφάλι μας.
…..
Είναι πολύ φτωχή αυτή εδώ η σελίδα για να κάνει προτάσεις, αλλά διψάει για αναγνώσεις. Προσδοκά σε μια οργάνωση της ανάγνωσης. Δηλαδή σε μια σύγκλιση εκείνων που έχουν προτάσεις σε έναν κοινό τόπο, σε μια αγορά των ιδεών, σε μια νέα ψυχική πειθαρχία αφοσιωμένων αγωνιστών.
***
Για την ώρα, σήμερα κι αύριο δηλαδή, ας διασκεδάσουμε με το αποτέλεσμα, το σκορ! Αρχίζει το ματς
το στημένο…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
19•V•2023
