Συνέντευξη στο Κώστα Στοφόρο
«Σκέψου έναν αριθμό. Έναν οποιοδήποτε. Δες πόσο καλά γνωρίζω όλα σου τα μυστικά». Μια μυστηριώδης επιστολή φτάνει σε διάφορους παραλήπτες. Από κάποιον άγνωστο που φαίνεται να τους γνωρίζει υπερβολικά καλά… Η συνέχεια έχει έγκλημα και μυστήριο και μας συστήνει έναν νέο ήρωα-ντετέκτιβ, τον Ντέιβ Γκάρνεϊ. Πρόκειται για το Σκέψου έναν αριθμό, το πρώτο μιας σειράς τριών αστυνομικών μυθιστορημάτων του John Verdon.
Ο συγγραφέας, άφησε μια σημαντική καριέρα στη διαφήμιση και στην κυριολεξία «πήρε τα βουνά». Στο απομονωμένο και ειδυλλιακό τοπίο άρχισε να εμπνέεται τις αστυνομικές ιστορίες του.
Να πω την αλήθεια, η πλημμύρα αστυνομικών μυθιστορημάτων των τελευταίων ετών -αν και είμαι λάτρης του είδους- με έχει κάνει αρκετά επιφυλακτικό. Μοιάζει να διαβάζεις το ίδιο πράγμα πολλές φορές. Και η πρωτοτυπία είναι απούσα. Μετά τις πρώτες σελίδες συνήθως καταλαβαίνω και τι θα γίνει στο τέλος. Απολύτως βαρετό!
Ο John Verdon μου την… έφερε. Η σύλληψή του ήταν ευφυέστατη και παραπέμπει στο είδος των μυστηρίων που αντιμετώπιζε ο Σέρλοκ Χολμς. Παράλληλα ο ήρωάς του, έχει πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να σταθούν και σε ένα μη αστυνομικό μυθιστόρημα.
Τώρα που ο συγγραφέας θα βρεθεί στην Ελλάδα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου Άσε το διάβολο ήσυχο, είχα την ευκαιρία για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του.
Το Σκέψου έναν αριθμό είναι από τις πιο έξυπνες ιστορίες μυστηρίου που έχω διαβάσει. Πώς σκεφτήκατε τη συγκεκριμένη ιδέα;
Ποιες ήταν οι επιρροές σας;
Έχω μια τάση προς την παράνοια και ένα από τα πράγματα που θεωρώ πιο εφιαλτικά είναι να φαντάζομαι κάποιο άγνωστο πρόσωπο να επιστρέφει από το παρελθόν έχοντας στα σχέδια του την εκδίκηση. Αυτή είναι η κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν τα θύματα στο Σκέψου έναν αριθμό. Όσον αφορά την αριθμητική διάταξη που χρησιμοποιεί ο δολοφόνος για να τους τρομοκρατήσει, είναι κάτι που μου είχε έρθει στο μυαλό όταν ακόμη εργαζόμουν στο χώρο της διαφήμισης και προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να προσελκύσω την προσοχή των πελατών μας αξιοποιώντας τους αριθμούς. Αυτό αργότερα εξελίχθηκε στην τρομακτική εκδοχή της ιδέας που χρησιμοποίησα στο βιβλίο.
Ο βασικός χαρακτήρας σας, ο Ντέιβ Γκάρνεϊ, όπως διάβασα σε μια κριτική και συμφωνώ, μαζί με την εξυπνάδα που τον βοηθά να λύσει τους γρίφους διακατέχεται από έντονα συναισθήματα -χωρίς τα συνηθισμένα κλισέ των αστυνομικών ιστοριών- και έχει να αντιμετωπίσει και τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα. Πολλά και ενδιαφέροντα είναι και τα όσα γράφετε για το γάμο και τις σχέσεις γενικότερα…
Και στα τρία βιβλία μου υπάρχουν σύντομες στιγμές έντονης συγκίνησης -πιο συχνά συνδέονται με την αίσθηση της απώλειας ή της απόστασης- και συνδυάζονται με την αντίληψη για το τι είναι πολύτιμο στη ζωή. Αυτές οι εμπειρίες εμφανίζονται σε αυτές τις ιστορίες, διότι πιστεύω ότι είναι κατάλληλες για τις συνθήκες και τους χαρακτήρες, αλλά κυρίως γιατί είναι θέματα πολύ σημαντικά για μένα τον ίδιο. Αν ένα γεγονός φέρνει δάκρυα στα μάτια του Ντέιβ, αυτό συνήθως συμβαίνει επειδή κάτι παρόμοιο έφερε δάκρυα και στα δικά μου μάτια.
Ο ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνει καταδιώκει έναν «κατά συρροή» δολοφόνο στο Άσε το διάβολο ήσυχο. Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή;
Ένας κατά συρροή δολοφόνος, είναι ένα πρόσωπο που σκοτώνει επανειλημμένα για να νιώσει μια εγωιστική ικανοποίηση ή να έχει κάποιο προσωπικό όφελος. Ενσαρκώνει μια εκδοχή του κακού που θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: «Την εξυπνάδα στην υπηρεσία της επιθυμίας, χωρίς να περιορίζεται από την ενσυναίσθηση». Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το βασικό θέμα σε αυτό το είδος που ονομάζουμε θρίλερ (ή τουλάχιστον στη δική μου εκδοχή) – ένα κρύο σκοτάδι, που στη συνέχεια διαλύεται και βγαίνει στο φως μέσα από τις προσπάθειες του ντετέκτιβ να φωτίσει την υπόθεση.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο Ρέτζιναλντ Χιλ, ο Ρος Μακ Ντόναλαντ και ο Ρέιμοντ Τσάνλτερ
Είστε ένας πρώην διαφημιστής του Μανχάταν που αποφάσισε να πάει να ζήσει με τη γυναίκα του στα βουνά. Πώς αποφασίσατε ν’ αλλάξετε τόσο έντονα τον τρόπο ζωής σας;
Είναι μια ζωή που πάντα ονειρευόμασταν να ζήσουμε. Αγαπάμε την ομορφιά του τόπου και την ατμόσφαιρα γαλήνης και απομόνωσης που αποπνέει. Νομίζω ότι από τότε που ήμασταν παιδιά που μεγαλώνουν στην πόλη, και οι δυο είχαμε μια βαθιά επιθυμία να ξεφύγουμε από την πολυκοσμία και να ζήσουμε στα βουνά.
Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα; Θα γράφατε ένα ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα;
Ναι, είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα. Και θα μου άρεσε πολύ να γράψω ένα ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Ίσως η παρανοϊκή φαντασία μου με εμπνεύσει να σκεφτώ κάποια εφιαλτική ιστορία κατά τη διάρκεια της παραμονής μου. Μου αρέσει η αντίθεση: Άσχημα πράγματα να συμβαίνουν σε ειδυλλιακά τοπία. Έτσι, ίσως η καινούργια μου ιστορία να διαδραματίζεται σε ένα από τα όμορφα νησιά σας…
