Ο άνθρωπος που μοιάζει με καλοκάγαθο παππού αλλά έχει προκαλέσει μυριάδες δολοφονίες αθώων ανά την υφήλιο, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, δήλωσε μετά τον θάνατο του Γιαχία Σινουάρ, επικεφαλής της Χαμάς στη Γάζα, ότι «είναι μια πολύ καλή μέρα για τις ΗΠΑ, για το Ισραήλ και για ολόκληρο τον κόσμο». Κάτι παρεμφερές είχε πει και για τη δολοφονία του Νασράλα στη Βηρυτό. Ανάλογης ποιότητας δηλώσεις έκαναν και άλλοι Δυτικοί προύχοντες. Για τους πανηγυρισμούς των σιωναζιστών τύπου Νετανιάχου δεν χρειάζεται να γίνει λόγος: θα ήταν σαν να ασχολούνταν σοβαρά η ανθρωπότητα με τις παραληρηματικές εξάρσεις του Χίτλερ το 1945.
Εν πάση περιπτώσει, κάποιος από τους τόσους συμβούλους που διαθέτουν οι Μπάιντεν και Σία, κάποιος αρκετά γενναίος ίσως, θα έπρεπε να επισημάνει στον Αμερικανό πρόεδρο ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Κι αυτό δεν είναι το γεγονός ότι, σε αντίθεση με ό,τι βαυκαλίζεται να πιστεύει ο κάθε Μπάιντεν, στην πραγματικότητα «ολόκληρος ο κόσμος» λυπάται όταν οι ΗΠΑ χαίρονται, και το αντίστροφο. Αυτό είναι το λιγότερο. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η μονίμως διαψευδόμενη προσδοκία ότι, ότι αν εξοντωθεί μια ηγεσία, ως δια μαγείας θα λυθεί το πρόβλημα που αποκαλούν «τρομοκρατία» (όπως είθισται να αποκαλούν διαχρονικά οι πραγματικοί τρομοκράτες τη δίκαιη αντίσταση στην κατοχή, την υποδούλωση, τον εξανδραποδισμό κ.λπ.).
Έτσι ξεροκέφαλα συνεχίζουν, εδώ και δεκαετίες, να δολοφονούν τον έναν μετά τον άλλον τους ηγέτες της Αντίστασης. Δεν υπάρχει ηγέτης, από τη Χαμάς και το PFLP ως τη Χεζμπολά, που να μην στοχοποιήθηκε από πύραυλο ή σφαίρα. Κι όμως: η Αντίσταση συνεχίζεται. Πολλές φορές μάλιστα –μετά το πρώτο σάστισμα– μοιάζει να παίρνει δύναμη από τη θυσία των ηγετών της, από το γεγονός ότι μοιράζονται τις τύχες κάθε «απλού» μαχητή. Αυτά τα καταλαβαίνει ένας «πεφωτισμένος σιωνιστής» όπως ο Ντάνιελ Λέβι, που έχει διατελέσει σύμβουλος ισραηλινών πρωθυπουργών και επικεφαλής διαπραγματευτικών ομάδων, είναι δραστήριο μέλος πολλών φιλοϊσραηλινών «δεξαμενών σκέψης» στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του. Ο κ. Λέβι είπε λοιπόν αυτό που δεν εννοούν να καταλάβουν οι πανηγυρίζοντες και τα παπαγαλάκια τους, στα ΜΜΕ και όχι μόνο:
«Η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς δεν θα κάμψει την αντίσταση των Παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής. Υπάρχει μια εμμονή την οποία μοιράζεται το Ισραήλ με τη Δύση, ότι εάν εξαλείψεις τον ηγέτη, εάν κόψεις το κεφάλι του φιδιού, το πρόβλημα θα επιλυθεί. Λες και η παλαιστινιακή αντίσταση βασίζεται σε μια σαγηνευτική έλξη που εξέπεμπε ο κ. Σινουάρ ή οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης. Δεν είναι έτσι. Η αντίσταση είναι αποτέλεσμα των καταπιεστικών συνθηκών και της άρνησης δικαιωμάτων, όχι κατόρθωμα του όποιου ηγέτη. Εξάλλου η “περιγραφή της θέσης εργασίας” για τον εκάστοτε επικεφαλής ενός ένοπλου κινήματος αντίστασης είναι γνωστή: “μαρτυρικός θάνατος”. Το πρόβλημα είναι ότι μια αποικιοκρατική νοοτροπία αδυνατεί να το κατανοήσει αυτό. Όμως το καταλαβαίνουν καλά οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τέτοιες συνθήκες».
Ε.Φ.
