Του Μάριου Διονέλλη
Το χειρότερο δεν είναι αυτό που είπε ο Γιάννης Πανούσης για τους «νόμους» της φυλακής. Το χειρότερο είναι ότι επιμένει. Επιμένει να εμπλέκει την ιδιότητα του καλού εγκληματολόγου με την ιδιότητα του υπουργού. Επιμένει να θεωρεί πως μπορεί έτσι, με μια κίνηση, να αλλάζει με τόση ευκολία το καπέλο του καθηγητή και του εκπροσώπου της πολιτείας.
Έχει κατηγορηθεί για πολλά τις τελευταίες ημέρες. Όχι, ασφαλώς δε νομίζω πως είχε σκοπό την παρακίνηση στη δολοφονία του Βούλγαρου κρατούμενου. Ούτε και είναι λόγος παραίτησης η φράση του, όπως του ζητούν πολλοί. Μια συγγνώμη για το ατόπημα θα ήταν αρκετή. Για αρχή. Και αμέσως μετά οι πρωτοβουλίες για το σπάσιμο αυτού του «νόμου των φυλακών» και για την προστασία του συγκεκριμένου κρατούμενου. Ναι, ακόμα και αυτού του κρατούμενου.
Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να καταλάβει (ούτε ως εγκληματολόγος, ούτε ως υπουργός) πως η δημόσια παραδοχή ως καθεστώς του «νόμου των φυλακών» συνεπάγεται και έμμεση νομιμοποίησή του, τόσο για την ίδια την κοινωνία των φυλακών όσο και (κυρίως) για τον όχλο στα καφενεία που γουστάρει αίμα. Και είναι τουλάχιστον κρίμα για την πείρα και την πολιτική συγκρότησή του.
Άκουσα πολλούς γύρω μου να λένε πως θα τον κανονίσουν τώρα τον «πατέρα» τα άλλα καλόπαιδα στη φυλακή και ακόμα περισσότερους να δίνουν δίκιο στον υπουργό που είπε την αλήθεια όπως είναι. Όμως, ειδικά σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, οι υπουργοί δεν βρίσκονται εκεί για να διαπιστώνουν τις σκληρές αλήθειες, αλλά για να τις αλλάζουν…
Για να μην καταλήξει να είναι «Αριστερά του τίποτα», όπως γράφατε και σεις κύριε υπουργέ πριν λίγες εβδομάδες στα πρωτοσέλιδα…
