Οι αντεργατικές τροποποιήσεις της εργατικής νομοθεσίας με το μνημονιακό νόμο 3846/2010, τον περασμένο Μάιο, δεν στάθηκαν αρκετές στους διαπραγματευτές της τρόικας και τους εργοδότες.
Τι κι αν ανέβασαν το όριο απολύσεων, τι κι αν θέσπισαν την προειδοποίηση απόλυσης για να μειώνουν τις αποζημιώσεις, τι κι αν μείωσαν το βασικό μισθό στους νεοεισερχόμενους… Μέσα σε ένα εξάμηνο έρχονται νέες απεχθέστερες διατάξεις να αποδείξουν ότι τελικός στόχος από την αρχή ήταν και παραμένει η παντελής διάλυση των όποιων προστατευτικών ρυθμίσεων.
Αν ο εργοδότης δεν έχει όριο στις απολύσεις που μπορεί να κάνει, αρκεί να… πείσει τους εργαζόμενούς του να «συνομολογήσουν» σε ειδική σύμβαση, αν δεν υποχρεώνεται σε αποζημιώσεις των εργαζομένων που έχει προσλάβει τους τελευταίους 24 μήνες, αν οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας κοστίζουν μόνο 84% της κατώτατης αμοιβής, αν μπορεί να τους κρατήσει 9 μήνες σε διαθεσιμότητα, αν μπορεί να τους οδηγήσει σε εκ περιτροπής εργασία ή μερική απασχόληση, αν μπορεί να βρίσκει ενοικιαζόμενους μέχρι και για 3 χρόνια, κι επιπλέον, αν μπορεί με την επίκληση της προσφυγής στη διαιτησία (έτσι όπως την κατάντησαν) να κατεβάζει τους μισθούς μέχρι και τα 739 ευρώ το μήνα, ποια ανάγκη έχει να υπογράφει ατομική σύμβαση;
Και ποια σθεναρή στάση μπορεί να επικαλείται η κυβέρνηση και η κ. Κατσέλη, λόγω της οποίας απέτρεψε την επικράτηση εργασιακής ζούγκλας; Είναι απορίας άξιο πώς οι κυβερνώντες και τα κάθε λογής παπαγαλάκια τους κατόρθωσαν να αναπαράγουν, εδώ και μήνες, ένα κλίμα δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης, όταν είναι ξεκάθαρο ότι μεθοδεύτηκε μια σταδιακή διολίσθηση σε επικράτηση, ακριβώς, ενός καθεστώτος εργασιακής ζούγκλας. Το πιο προκλητικό είναι που οι υπουργοί της κυβέρνησης βγήκαν στα κανάλια και καλούν τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να… οργανωθούν μέσα στους χώρους δουλειάς και να μην επιτρέψουν στους εργοδότες να περάσουν αυτά που θέλουν.
Για να μη μείνει καμιά αμφιβολία, ότι τη γραμμή σε αυτές τις νομοθετικές αλλαγές δίνει ο ΣΕΒ και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, να προσθέσουμε και μια λεπτομέρεια. Δεν πέρασε μια βδομάδα από την επίσκεψη του ΣΕΒ στον υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας με τα 250 σημεία παρεμβάσεων που ζητούσαν και στο πολυνομοσχέδιο που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο πρόλαβαν και μπήκαν στο τελευταίο άρθρο δυο από αυτά: προβλέπεται ότι με αποφάσεις του υπουργού Εργασίας μπορούν να αλλάξουν τόσο οι διαδικασίες υποβολής των δηλώσεων, αναγγελιών, ειδοποιήσεων σε ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ και ασφαλιστικούς φορείς σχετικά με προσλήψεις, αποχωρήσεις, όρους εργασίας κ.λπ. όσο και η ηλεκτρονική τους υποβολή, οι προθεσμίες και άλλα διαδικαστικά που τους δημιουργούν διοικητικά βάρη.
Βλέπετε, οι εργοδότες έχουν εμπεδώσει την εργασιακή ρευστότητα και όταν απαιτούν κάτι, η κυβέρνηση σπεύδει να τους εξυπηρετήσει…
Αν ο εργοδότης δεν έχει όριο στις απολύσεις που μπορεί να κάνει, αρκεί να… πείσει τους εργαζόμενούς του να «συνομολογήσουν» σε ειδική σύμβαση, αν δεν υποχρεώνεται σε αποζημιώσεις των εργαζομένων που έχει προσλάβει τους τελευταίους 24 μήνες, αν οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας κοστίζουν μόνο 84% της κατώτατης αμοιβής, αν μπορεί να τους κρατήσει 9 μήνες σε διαθεσιμότητα, αν μπορεί να τους οδηγήσει σε εκ περιτροπής εργασία ή μερική απασχόληση, αν μπορεί να βρίσκει ενοικιαζόμενους μέχρι και για 3 χρόνια, κι επιπλέον, αν μπορεί με την επίκληση της προσφυγής στη διαιτησία (έτσι όπως την κατάντησαν) να κατεβάζει τους μισθούς μέχρι και τα 739 ευρώ το μήνα, ποια ανάγκη έχει να υπογράφει ατομική σύμβαση;
Και ποια σθεναρή στάση μπορεί να επικαλείται η κυβέρνηση και η κ. Κατσέλη, λόγω της οποίας απέτρεψε την επικράτηση εργασιακής ζούγκλας; Είναι απορίας άξιο πώς οι κυβερνώντες και τα κάθε λογής παπαγαλάκια τους κατόρθωσαν να αναπαράγουν, εδώ και μήνες, ένα κλίμα δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης, όταν είναι ξεκάθαρο ότι μεθοδεύτηκε μια σταδιακή διολίσθηση σε επικράτηση, ακριβώς, ενός καθεστώτος εργασιακής ζούγκλας. Το πιο προκλητικό είναι που οι υπουργοί της κυβέρνησης βγήκαν στα κανάλια και καλούν τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να… οργανωθούν μέσα στους χώρους δουλειάς και να μην επιτρέψουν στους εργοδότες να περάσουν αυτά που θέλουν.
Για να μη μείνει καμιά αμφιβολία, ότι τη γραμμή σε αυτές τις νομοθετικές αλλαγές δίνει ο ΣΕΒ και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, να προσθέσουμε και μια λεπτομέρεια. Δεν πέρασε μια βδομάδα από την επίσκεψη του ΣΕΒ στον υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας με τα 250 σημεία παρεμβάσεων που ζητούσαν και στο πολυνομοσχέδιο που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο πρόλαβαν και μπήκαν στο τελευταίο άρθρο δυο από αυτά: προβλέπεται ότι με αποφάσεις του υπουργού Εργασίας μπορούν να αλλάξουν τόσο οι διαδικασίες υποβολής των δηλώσεων, αναγγελιών, ειδοποιήσεων σε ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ και ασφαλιστικούς φορείς σχετικά με προσλήψεις, αποχωρήσεις, όρους εργασίας κ.λπ. όσο και η ηλεκτρονική τους υποβολή, οι προθεσμίες και άλλα διαδικαστικά που τους δημιουργούν διοικητικά βάρη.
Βλέπετε, οι εργοδότες έχουν εμπεδώσει την εργασιακή ρευστότητα και όταν απαιτούν κάτι, η κυβέρνηση σπεύδει να τους εξυπηρετήσει…
Σχόλια
