της Μαρίνας Μπρέστα
Ο τουρκικός στρατός και οι ισλαμιστές σύμμαχοί του έχουν πλέον περικυκλώσει την πόλη του Αφρίν. Χωρίς νερό και ηλεκτρικό, εγκαταλελειμμένοι απ’ όλους, οι Κούρδοι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Νιώθουν προδομένοι από τον Τραμπ, αν και δεν θα έπρεπε να τους εκπλήττει η κυνική στάση των ΗΠΑ – που δεν σκοπεύουν να «χαρίσουν» οριστικά την Τουρκία στο φιλορωσικό στρατόπεδο, και γι’ αυτό έχουν δώσει το πράσινο φως στην τουρκική εισβολή. Στην ίδια κατεύθυνση, ο Τίλερσον συμφώνησε με τον Τσαβούσογλου (λίγο πριν παυθεί από τον Τραμπ) να αφαιρέσει από τους Κούρδους τον έλεγχο της Μανμπίτζ. Πράσινο φως στον τουρκικό «Κλάδο Ελαίας» έχει ανάψει βέβαια και η Μόσχα, συναγωνιζόμενη την Ουάσιγκτον σε επίδειξη κατανόησης.
Φυσικά κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσουν αυτού του είδους οι ανοχές και οι πρόσκαιρες συμμαχίες κάθε πλευράς, ούτε αν οι ΗΠΑ σκέφτονται πράγματι να εγκαταλείψουν το σχέδιο δημιουργίας κουρδικού κράτους υπό τον έλεγχό τους. Αλλά, μέχρι να διευκρινιστούν όλα αυτά, το πιθανότερο είναι το Αφρίν να έχει πέσει – με ό,τι σημαίνει αυτό, ιδίως για τον άμαχο πληθυσμό… Έπειτα τα βλέμματα όλων θα στραφούν στη Μανμπίτζ, μια πόλη πολύ σημαντικότερη από το Αφρίν, με 300.000 κατοίκους, φρουρούμενη από 5.000 Κούρδους και άγνωστο αριθμό Αμερικανών «συμμάχων». Εάν πράγματι ισχύσει η συμφωνία Τίλερσον-Τσαβούσογλου, θα πρέπει πρώτα να «πειστούν» οι ένοπλοι Κούρδοι να αποσυρθούν… προς τα πού πια;
Στόχος της Τουρκίας είναι σε κάθε περίπτωση να ωθηθούν πέρα από τον ποταμό Ευφράτη, ώστε να απομακρυνθεί ο εφιάλτης μιας κουρδικής οντότητας με εδαφική συνέχεια και μεγάλη έκταση. Προχθές ο εκπρόσωπος του Ερντογάν διευκρίνισε ότι η ολοκλήρωση της «ειρηνευτικής επιχείρησης» στο Αφρίν δεν θα συνοδευθεί από αποχώρηση του τουρκικού στρατού. Αντίθετα, κατέστησε σαφές ότι η Τουρκία… ήρθε για να μείνει. Πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση Άσαντ σε αυτήν την διακηρυγμένη πλέον πρόθεση μονιμοποίησης της τουρκικής παρουσίας σε συριακό έδαφος; Για την ώρα (και παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς) ποιεί την νήσσα, αφού και η Μόσχα δεν αντιδρά.
Εκτόξευση απειλών δυτικά και… δυτικότερα
«Η δίχως προηγούμενο στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας και Τουρκίας πιστοποιεί τη σοφία των ηγετών που έλαβαν τις αναγκαίες αποφάσεις», δήλωσε προχθές ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. Προχώρησε δε και σε διδάγματα επιπέδου νηπιαγωγείου: «Η Τουρκία είναι γείτονάς μας, και είναι λάθος ο τσακωμός μεταξύ γειτόνων, όπως είναι λάθος να υποδαυλίζει κανείς τέτοιους τσακωμούς. Η πώληση των S-400, όπως και τα σχέδια για τον αγωγό Turkish Stream και την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου, αποτελούν την καλύτερη εγγύηση ότι οι χώρες μας θα αποφύγουν εντάσεις που κανείς μας δεν χρειάζεται». Η αυτοπεποίθηση του Ερντογάν ενισχύεται, πέρα από τη διπλή στήριξη που του παρέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, και από τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών. Σύμφωνα με το τουρκικό Υπουργείο Οικονομικών, το έλλειμμα του προϋπολογισμού μειώθηκε μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 70%, περνώντας από 6,84 σε 1,87 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες.
Έτσι, ο Ερντογάν αντιμετώπισε περιφρονητικά τις φραστικές καταδίκες των Ευρωπαίων που, κατά τα άλλα, το τελευταίο δίμηνο έχουν… εντείνει τις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία, με πρώτη τη Γερμανία! «Αυτοί που δολοφόνησαν εκατομμύρια στην Αλγερία, τη Λιβύη και τη Ρουάντα δεν δικαιούνται να μας κάνουν μαθήματα», είπε απαντώντας στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν. Και την περασμένη Κυριακή μιλώντας στην Σακάρια κοίταξε, πάλι, στα δυτικά του – πέραν των καθημερινών πλέον απειλών προς την Ελλάδα, αυτή τη φορά μίλησε και για τους «ομοεθνείς μας που καταπιέζονται στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και το Κόσοβο, δηλαδή σε περιοχές εκτός των γεωγραφικών, αλλά εντός των πνευματικών συνόρων μας»! Όσο για τον νέο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μαζί του ασχολήθηκε ο Τούρκος πρωθυπουργός Γιλντιρίμ: «Δεν μας αφορά το ποιος θα διαδεχθεί τον κύριο Τίλερσον. Αλλά όποιος κι αν είναι, θα πρέπει πρώτα να μάθει να σέβεται την Τουρκία»…
«Έπεσαν όλες οι μάσκες»
Αποσπάσματα από προχθεσινή συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK) Τζεμίλ Μπαγίκ στην εφημερίδα Yeni Özgür Politika:
«Η αντίσταση στο Αφρίν ξεκαθάρισε τη στάση των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Έδειξε πόσο διπρόσωποι είναι και πώς έπεσαν όλες οι μάσκες. Σκοπός του τουρκικού κράτους είναι η εξάλειψη του κουρδικού στοιχείου από την περιοχή, και η πραγματοποίηση γενοκτονίας σε αυτή τη βάση. Ποτέ πριν δεν υπήρξε στην ιστορία πόλεμος με τέτοια ανισορροπία δυνάμεων. Αν ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, που διεμήνυε ότι θα μπει στην πόλη σε τρεις μέρες, δεν έχει καταφέρει να πετύχει τους στόχους του εδώ και σχεδόν δύο μήνες, αυτό σημαίνει ότι έχουν υποστεί μια μεγάλη ήττα. Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει κάθε μέρα τον νταή λες και πολεμάνε δυο μεγάλα κράτη. Λόγω της εχθρότητας που έχει ο Ερντογάν προς τους Κούρδους, λέει ότι όπου κερδίζουν οι Κούρδοι, εγώ θα τους ισοπεδώνω. Όμως, ακόμη και αν επιτύχει το σκοπό της η Τουρκία στο Αφρίν, ο οποίος είναι η κατοχή και η γενοκτονία των Κούρδων που κατοικούν εκεί, η υπόθεση αυτή έχει αυξήσει την οργή και την αντίσταση προς την αποικιοκρατική και γενοκτόνα πολιτική της Τουρκίας».
Ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος
«Οι ΗΠΑ κατασκευάζουν είκοσι βάσεις στη Συρία, που στρέφονται κατά της Ρωσίας και μπορεί να γίνουν αιτία για να ξεσπάσει 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σε τι χρειάζονται οι αμερικανικές βάσεις στη Συρία, όπου υπάρχουν και δυνάμεις της Ρωσίας και του Ιράν; Πρέπει να είμαστε έτοιμοι ακόμη και για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο». Αυτά είπε προχθές ο Ερντογάν. Αυτό που πραγματικά τον ανησυχεί είναι η συνειδητοποίηση του κινδύνου δημιουργίας και παγίωσης μιας κουρδικής οντότητας, υπό τη μορφή προτεκτοράτου των ΗΠΑ. Έτσι, καλεί εμμέσως πλην σαφώς τις ΗΠΑ να παραιτηθούν από την επιδίωξή τους για δημιουργία κουρδικού κρατιδίου. Δεν ήταν όμως ο πρώτος που μίλησε για 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε προηγηθεί, τον Οκτώβριο του 2015, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, λέγοντας σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του σχετικά με τη συριακή σύρραξη: «Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος… Είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι θα γίνει εάν συνεχιστούν οι παραβιάσεις των αρχών του Διεθνούς Δικαίου». Τότε βέβαια στόχευε τη Ρωσία, ενώ τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι ΗΠΑ. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η προσήλωση της Άγκυρας στο… Διεθνές Δίκαιο. Και η επίκληση του Αρμαγεδώνα στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθεί!
