περίπτερο ιδεών

«Αιτία για όλα αυτά ήταν η δίψα της εξουσίας που ριζώνει στην πλεονεξία και τη φιλοδοξία...»
(Θουκυδίδης)

Ανομία, λέει, ο περιπτεράς, στη Βίλα Αμαλίας. Το άκουσε διακόσιες φορές από τον Γεωργιάδη και τον Καψή και το εμπέδωσε.

Εκπροσωπώντας την Ουκρανία, η Ρουσλάνα ήταν η νικήτρια στη Γιουροβίζιον, το 2004. Μετά εξελέγη και βουλευτής του κόμματος «Η Ουκρανία μας», στις τάξεις της «Πορτοκαλί επανάστασης» του Βίκτορ Γιούσενκο και της Γιούλια Τιμοσένκο, που έληξε άδοξα με αλληλοσπαραγμό.

«Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολλεκτίβα, ομάδα προβολών, δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλακτήριο δίσκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων...»

Οι συλληφθέντες της Villa Amalias (22/12/12)

Λίγες μέρες πριν από την επιδρομή στη Βίλα Αμαλίας, ένα κινηματογραφικό συνεργείο από την Φινλανδία, ήρθε στην Ελλάδα για ρεπορτάζ σχετικά με το νεοφασιστικό φαινόμενο, που ανησυχεί τους δημοκρατικούς πολίτες σε όλη την Ευρώπη.

Ο Δρόμος ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους των δύο αντιμαχόμενων πλευρών του πρώην ενιαίου μαοϊκού κομμουνιστικού κόμματος στο Νεπάλ που, ύστερα από δεκαετή Λαϊκό Πόλεμο και νικηφόρα πορεία με απελευθερωμένες περιοχές στο μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου, ήρθε πρώτο κόμμα στις εκλογές του 2008 για Συντακτική Συνέλευση, κατάργησε τη μοναρχία, και έχει όλο αυτό το διάστημα εμπλακεί σε διαδικασίες με τα αστικά πολιτικά κόμματα.

«Μέσα στον τελευταίο μισό αιώνα, συνέβη μια πελώρια επέκταση του χρηματοοικονομικού τομέα... Στη δεκαετία του ’60, ο τομέας των τραπεζών, του χρηματιστηρίου και των ασφαλειών αποτελούσε το 10% των εταιρικών κερδών στις πιο αναπτυγμένες οικονομίες.

«Για την Ελλάδα, οι Ολιγάρχες είναι εμπόδιο στην ανάκαμψη», με αυτό τον τίτλο δημοσιεύτηκε στους New York Times το σχετικό άρθρο των Rachel Donadio και Liz Alderman, στις 5 Δεκεμβρίου. Αλλά είναι αυτό το εμπόδιο «ελληνικό» ή είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό που ρημάζει χώρες και λαούς;

Το Ισραήλ είναι ένας ρατσιστής γενοκτόνος που κλέβει τη γη και το νερό και που αξιοκαταφρόνητα χρησιμοποιεί το ναζιστικό Ολοκαύτωμα για να αποσιωπήσει την κριτική για τις δικές του καθημερινές παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης και της διεθνούς νομοθεσίας εναντίον ενός φτωχικού αλλά ηρωικού λαού.

Η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι πραγματικά καινούριο, κι ας εμπεριείχε πάρα πολλά γνώριμα χαρακτηριστικά του παρελθόντος.