περίπτερο ιδεών

Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά βλέπω, ακούω και ξέρω να διαβάζω.

Το πιο καλό που μου συνέβη, αυτές τις μέρες, ήταν που πήγα στη Λάρισα. Με είχαν καλέσει οι ΣΥΡΙΖΑίοι να κάνω μια ομιλία με θέμα Στο φως του πολιτισμού ή στο σκοτάδι του φασισμού;

Από τον καιρό της Μάχης των Θερμοπυλών, πολλαπλασιάστηκαν οι Εφιάλτες. Έγιναν επάγγελμα, συντεχνία που την προστατεύει ο νόμος.

Κι αυτό πάλι; Να βαφτίζουν με ωραίες αρχαιοελληνικές ονομασίες τα χειρότερα πράγματα, τα μεγαλύτερα εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος του τόπου; Σατανικό, σατανιστικό.

Πολιτικά, για τους νεαρούς, τι να πεις; Κάνουν ζημιά στη συλλογική προσπάθεια. Πες το, αλλά μη μείνεις στο αυτονόητο. Προσπάθησε να καταλάβεις το φαινόμενο.

«Η γυναίκα είναι το μισό τ’ ουρανού». Τι υπέροχο σύνθημα! Τι Σιμόν ντε Μποβουάρ (με όλο το σεβασμό) και τι Κλάρα Τσέτκιν (με όλο το σεβασμό) και τι Μπέτι Φρίνταν (με όλο το σεβασμό)! Σε μία φράση όλη η αλήθεια, όλη η πολιτική, όλη η απελευθέρωση.

Οι επιδρομές στις καταλήψεις έφεραν στο προσκήνιο όχι μόνο το θέμα της πολιτικής, αλλά και του πολιτισμού.

Ήταν χάπενινγκ σε κηδεία! Μετά την τελετή ενταφιασμού ενός αγαπημένου φίλου με πολύ σημαντικό καλλιτεχνικό έργο, στο καφενείο του νεκροταφείου, εκτυλίχθηκε ένα πολιτικό δράμα, με στοιχεία θρίλερ λόγω του περιβάλλοντος.

Πριν από δύο περίπου χρόνια, το μαγαζί με τα ρούχα που δούλευε 17 χρόνια έκλεισε λόγω αναδουλειάς.

Η Δεξιά τα έχει κάνει μαντάρα. Έριξε τη χώρα στον γκρεμό σε συναυτουργία με το ΠΑΣΟΚ. Από Αντιμνημονιακή έγινε Υπερμνημονιακή.