«Η άποψη που κυριαρχεί σήμερα και έχουμε αποδεχτεί είναι ότι τα πιο απλουστευμένα πλαστικά στερεότυπα της γυναικείας σεξουαλικότητας, που επαναλαμβάνονται διαρκώς απ’ άκρη σ’ άκρη μέσα στην κουλτούρα μας, αποδεικνύουν κατά κάποιο τρόπο ότι είμαστε σεξουαλικά απελευθερωμένες και προσωπικά δυναμωμένες. Αν το καλοσκεφτούμε όμως ξέρουμε ότι όλο αυτό απλά δεν έχει κανένα νόημα. Είναι καιρός να σταματήσουμε να κουνάμε το κεφάλι καταφατικά και να χαμογελάμε με αμηχανία κάνοντας ότι αγνοούμε εκείνη την παλαβή αίσθηση μέσα στο κεφάλι μας και να δεχτούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Πολλές γυναίκες σήμερα, είτε είναι δεκατεσσάρων χρονών είτε τριάντα, φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι η σεξουαλική δύναμη είναι μόνο μία πολύ ιδιαίτερη μορφή δύναμης. Κι ακόμη περισσότερο, ότι το να μοιάζεις με στριπτιζέζ ή με γκαρσόνα του Hooters ή με κουνελάκι του Playboy είναι μόνο μία, πολύ συγκεκριμένη μορφή σεξουαλικής έκφρασης. Είναι τάχα εκείνη που μας καυλώνει –ή, μάλλον, καυλώνει τους άντρες– περισσότερο; Για να το ανακαλύψουμε θα ‘πρεπε να πάψουμε να γυρίζουμε ξανά και ξανά αυτό το ξέκωλο σενάριο.
…Η απελευθέρωση των γυναικών και η ενδυνάμωσή τους είναι όροι που είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν οι φεμινίστριες για να μιλήσουν για την αποτίναξη των περιορισμών που είχαν επιβληθεί στις γυναίκες και για να απαιτήσουν ισότητα. Έχουμε διαστρέψει αυτές τις λέξεις. Η ελευθερία να είσαι σεξουαλικά προκλητική ή να έχεις ελαφρά ήθη δεν είναι αρκετή ελευθερία. δεν είναι μόνο το «γυναικείο θέμα» που αξίζει προσοχή. Και δεν είμαστε καν ελεύθερες στον σεξουαλικό στίβο. Απλώς έχουμε υιοθετήσει μια καινούργια νόρμα, έναν νέο ρόλο να παίξουμε: το ρόλο της επιδειξιμανούς λαγνείας των βυζιών. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Αν έχουμε στ’ αλήθεια πρόθεση ν’ απελευθερωθούμε σεξουαλικά, είναι ανάγκη να αφήσουμε χώρο σε μια σειρά επιλογών που ποικίλλουν όσο ποικίλλει και η ανθρώπινη επιθυμία. Είναι ανάγκη να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας την ελευθερία να φανταστούμε τι θέλουμε κατά βάθος από το σεξ αντί να μιμούμαστε οτιδήποτε η λαϊκή κουλτούρα μας πασάρει για σέξι. Αυτή θα ήταν η σεξουαλική απελευθέρωση.
Αν πιστεύαμε στα αλήθεια ότι είμαστε σέξι και αστείες και ικανές και έξυπνες, δεν θα νιώθαμε την ανάγκη να είμαστε σαν στριπτιζέζ ή σαν άντρες ή σαν οποιοδήποτε άλλος εκτός από τον ίδιο τον εαυτό μας με την ιδιαίτερη ατομικότητά του. Δεν θα είναι εύκολο αλλά σε τελική ανάλυση δεν θα είναι πιο δύσκολο από όλες εκείνες τις διαστρεβλώσεις της θηλυκότητας που οι θηλυκές φαλλοκράτισσες αναπαριστούν σε μια διαρκή προσπάθεια να αποδείξουν την αξία τους. Ακόμη πιο σημαντικό, το έπαθλο θα ήταν ότι ακριβώς αποζητούν απεγνωσμένα οι θηλυκές φαλλοκράτισσες, δηλαδή ότι αξίζουν οι γυναίκες: η ελευθερία και η δύναμη.»
