Συνεχίζεται το δράμα της Συρίας, με πρωταγωνιστές πάντα όχι τους λαούς της περιοχής, αλλά τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσίας και την άμεση εμπλοκή όλων των περιφερειακών δυνάμεων. Η αιματηρή σύρραξη, της οποίας το τέλος διαρκώς αναγγέλλεται αλλά ποτέ δεν έρχεται, εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από συνεχείς αλλαγές λυκοφιλιών και βέβαια από διαρκή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας. Έτσι σήμερα ντε φάκτο η Συρία είναι διχοτομημένη, με περιορισμένη την κυριαρχία της κυβέρνησης Άσαντ, καθώς οι ΗΠΑ ελέγχουν τμήματα του Βορρά και εσχάτως, σε συνεργασία με την Τουρκία, και θύλακες δυτικά και νότια. Όπου οι τζιχαντιστές (ή και «μαχητές της ελευθερίας», ανάλογα με το πού φυσάει κάθε φορά ο άνεμος της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας) παραμένουν ανενόχλητοι…
Η απόπειρα εξομάλυνσης των σχέσεων Ουάσιγκτον-Άγκυρας πάντως προχωρά, με βασικό θύμα το κουρδικό στοιχείο – που για μια ακόμη φορά εγκαταλείπεται κυνικά από τους «συμμάχους» του. Οι σε εξέλιξη επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού (που ήδη κατέχει συριακό έδαφος μετά την εισβολή στο Αφρίν, χωρίς να εξανίσταται κανείς…) στρέφονται και πάλι ευθέως κατά των Κούρδων. Τόσο η Ροζάβα όσο και οι υπό κοινό αμερικανο-κουρδικό, υποτίθεται, έλεγχο περιοχές ανατολικά του Ευφράτη βομβαρδίζονται ανηλεώς, σε μια προφανή προετοιμασία περαιτέρω διείσδυσης του τουρκικού στρατού σε συριακό έδαφος. Οι ΗΠΑ συνεργάζονται επί τόπου με την Τουρκία – και της στέλνουν έτσι μήνυμα να εγκαταλείψει τη συνεργασία της με το Ιράν και τη Ρωσία. Με πλούσια ανταλλάγματα βέβαια, μεταξύ των οποίων και οι κεφαλές των Κούρδων επί πίνακι…
Φυσικά αυτό δεν είναι τόσο απλό, καθώς οι αντιφάσεις στο εσωτερικό κάθε στρατοπέδου είναι μεγάλες, οι παίκτες πολλοί και ισχυροί (μεταξύ των οποίων η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ), και στενή η σχέση του συριακού δράματος με γειτονικές συγκρούσεις – στην Υεμένη, το Λίβανο κ.α. Όλα αυτά επιτείνουν την προσωρινότητα των όποιων διευθετήσεων. Όμως παραμένει το γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν απολαμβάνει, ακολουθώντας βέβαια πολιτικές υψηλού ρίσκου, ένα μοναδικό προνόμιο: να έχει, μέχρι στιγμής, το πράσινο φως τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από τη Μόσχα! Έτσι οι τουρκικές στρατιωτικές μονάδες βομβαρδίζουν ανενόχλητες τους Κούρδους, περιδιαβαίνουν την Μανμπίτζ παρέα με Αμερικανούς πεζοναύτες, και στο Ιντλίμπ βλέπουν τη ρωσική αεροπορία και τον συριακό στρατό να παγώνουν την επίθεση εναντίον των τζιχαντιστών συμμάχων της Άγκυρας…
