Ένας θρήνος έχει ξεσπάσει σε έντυπα και social media. Αιτία: Το «μαύρο» στο Mega. Όποιος τολμήσει να πάει κόντρα στο μοιρολόι λοιδορείται ή δέχεται σκληρή επίθεση. ως ανάλγητος, αδιάφορος, αγνώμων, κ.λπ.
Κι όμως! Το κανάλι αυτό έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και καιρό!
Και το γράφω ως κάποιος που εργάστηκε εκεί για ένα μεγάλο διάστημα.
Προσωπικά δεν μπορώ να θρηνήσω για ένα κανάλι που αποτέλεσε μηχανισμό προπαγάνδας –ήπιο στην αρχή– ολοένα και πιο σκληρό από την εποχή της ανόδου Σημίτη στην εξουσία και «έδωσε τα ρέστα του» στην εποχή των Μνημονίων με ανελέητη παραπληροφόρηση.
Φυσικά υπήρξαν και ποιοτικές παραγωγές στα χρόνια λειτουργίας του, που δεν αποτέλεσαν παρά το άλλοθι για να μας σερβιριστεί, με καλύτερο τρόπο, το υπόλοιπο υποπροϊόν.
Είναι άλλωστε γνωστός ο τρόπος με τον οποίον μοιράζονταν –και κοστολογούνταν– οι παραγωγές μεταξύ των παλαιών συνεταίρων –εκδοτών, εργολάβων, επιχειρηματιών– που παράλληλα με τη συμμετοχή τους στο κανάλι είχαν κι από μια εταιρεία παραγωγής.
Αυτό νομίζω το λένε «Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει».
Επιπλέον, σχεδόν από την ίδρυσή του και χρόνο με το χρόνο, το κανάλι «έμπαινε συνεχώς μέσα» και παρόλα αυτά οι τράπεζες συνέχιζαν να δίνουν το ένα δάνειο πίσω από το άλλο. Με ποια ανταλλάγματα άραγε;
Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι το Mega στήριζε και εξυπηρετούσε συγκεκριμένα εργολαβικά συμφέροντα; Ότι προωθούσε συγκεκριμένους πολιτικούς όλου του φάσματος;
Όσο για την ποιότητα, είδατε εσείς αληθινό παιδικό πρόγραμμα, επιμορφωτικές εκπομπές ή ντοκιμαντέρ; (πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων).
Κι ίσως να μη θυμούνται οι θρηνούντες ότι τηλεοπτικά σκουπίδια όπως το Survivor, πρώτο το Mega εισήγαγε. Φρεσκάρω τη μνήμη και θυμίζω ότι ο πρώτος κύκλος με παρουσιαστή τον κύριο Αρναούτογλου εμφανίστηκε το 2003 στο Μεγάλο Κανάλι…
Όσο για τη δεοντολογία; Θα αρκούσε να μιλήσω για τον τρόπο που παρουσιάστηκε η δολοφονία Γρηγορόπουλου. Το ερασιτεχνικό βίντεο που προβλήθηκε αλλοιώθηκε προκειμένου να φανεί ότι του πυροβολισμού προηγήθηκε επεισόδιο…
«Το MEGA, τρία χρόνια μετά την προβολή τού συγκεκριμένου βίντεο, παραδέχτηκε ότι ήταν αλλοιωμένο και συγκεκριμένα ότι προστέθηκαν ήχοι πριν τους πυροβολισμούς, και ζήτησε συγνώμη. Κανένας από τους διευθυντές του καναλιού δεν παραιτήθηκε ή απολύθηκε, παρά μόνο ο video editor του συγκεκριμένου ρεπορτάζ» (πηγή: www.news247.gr)
Εξ ιδίας πείρας γνωρίζω πολύ καλά τι συνέβαινε όταν κάποια εκπομπή έβγαινε εκτός γραμμής και τα έβαζε με «προστατευόμενους» του Καναλιού.
Είναι θλιβερό να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Και κανείς μας (ούτε ο υπογράφων) δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όσο και να επικαλούμαστε ότι «κάναμε τη δουλειά μας», θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι εθελοτυφλούσαμε –τόσο βολικά…
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη… Το θέμα είναι, αντί των θρήνων, να δούμε ποιο θα ήταν ένα κανάλι που ονειρευόμαστε. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας αλλά να προχωρήσουμε μπροστά. Και ο Δρόμος ίσως θα μπορούσε να πάρει μια πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση…
Ένας πολεμιστής σκηνοθέτης
Ο Αλέξης Νταλούμης ως διεθνιστής, μέλος της International Freedom Battalion, πολέμησε για ενάμιση χρόνο, εναντίον του ISIS, μετέχοντας στη δύναμη των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του λαού (YPG).
Ως σκηνοθέτης, ταυτόχρονα, έχει συγκεντρώσει πολύ μεγάλο όγκο υλικού (μέρος του οποίου είναι και πάρα πολλές συνεντεύξεις, δηλαδή υλικό προφορικής ιστορίας).
Το υλικό αυτό χρειάζεται πολύπλευρη επεξεργασία (μετάφραση, ταξινόμηση, αρχειοθέτηση κ.λπ.), ώστε να μπορέσει να αξιοποιηθεί, να προβληθεί και να κάνει γνωστό το τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτήν τη γωνιά του πλανήτη.
Ο σκηνοθέτης έχει προκρίνει τη διαδικασία του crowd funding προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα γι’ αυτόν τον σκοπό.
Ο τίτλος το ντοκιμαντέρ είναι Belkî Sibê – Maybe Tomorrow (Ίσως αύριο)
Περισσότερα μπορείτε να μάθετε –και να στηρίξετε την προσπάθεια– εδώ
