Οι ΗΠΑ έχουν βαφτίσει την Κίνα ως τον κύριο αντίπαλό τους. Αλλά την αγγίζουν με το γάντι. Ο Μπάιντεν είπε ότι ο Κινέζος πρόεδρος Σι είναι δικτάτορας. Οι Κινέζοι, ασυγκίνητοι, απάντησαν κατά το νόημα, ότι είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.
Ο Ερντογάν έρχεται στην Αθήνα. Πριν από αυτό το ελπιδοφόρο (!) γεγονός ένας Τούρκος αξιωματούχος, εκφράζοντας την ψυχή λαού και ηγεσίας, απαρίθμησε τα νησιά (μας) που υποφέρουν κάτω από τον ελληνικό ζυγό. Οι Τούρκοι έχουν (και το λένε δημοσίως) σκοπό και σχέδιο να τα απελευθερώσουν.
Η κυβέρνηση στην Αθήνα τσιμουδιά. Θα αντισταθεί στον απελευθερωτικό αγώνα της Τουρκίας; Θα υποδεχθεί με βάγια και δάφνες τους απελευθερωτές; Θα πει «όχι», όπως π.χ. ο φασίστας Μεταξάς; Για την ώρα, σεμνά, ακολουθεί, δημοσίως, τη συνταγή των κορασίδων παλαιάς εποχής: «η σιωπή μου προς απάντησίν σας». Πολλοί, όμως, ακόμα, στην Ελλάδα ψεύδονται και εξαπατούν: Ψηφίζουν Τσίπρα ή Μητσοτάκη ανάλογα με το γούστο του καθενός αλλά τον ρίχνουν στα τάρταρα μόλις κουνιέται ύποπτα στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Έτσι την πλήρωσε ο Τσίπρας και το χρέος είναι κληρονομικό, δεν έχει εξοφληθεί. Θα πληρώνουν και οι τωρινοί και οι επόμενοι διάδοχοί του, που ήδη δεν τολμούν να σκάσουν μύτη σε πορείες τύπου Πολυτεχνείου. Ο Μητσοτάκης… θα το δούμε όπως θα το δουν και στη Ν.Δ. όλοι μαζί.
Η Ελλάδα ανήκει στον δυτικό κόσμο. Αλλά όφειλε να αγωνιστεί για να είναι ισότιμο μέλος. Το ελληνικό κατεστημένο αντί να ηγηθεί προτίμησε να υποβιβάσει τον εαυτό του και τη χώρα, προτίμησε να ανήκει στο δουλικό προσωπικό
Οι Κινέζοι δεν ήθελαν να ανακατευτούν ούτε στα ουκρανικά ούτε σε άλλες φασαρίες. Είδαν όμως ότι αν μείνουν μακριά, ουδέτεροι, και ηττηθεί η Ρωσία στο ουκρανικό, τότε θα έρθει η σειρά τους, και μπήκαν στον χορό. Οι ΗΠΑ τούς τσιγκλάνε αλλά το Πεκίνο απαντά με την ψυχρότητα μανδαρίνου, εκτιμώντας ότι οι ΗΠΑ απειλούν αλλά μόνο με λόγια και οι σύμμαχοί τους είναι αμελητέοι λιλιπούτειοι. Το Πεκίνο πιστεύει ότι οι ΗΠΑ αιμορραγούν και δεν έχουν αιμοδότη.
Οι ΗΠΑ δεν ξέρουν πώς να συνυπάρξουν με τις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις, ξέρουν μόνο να είναι η μοναδική υπερδύναμη. Έτσι τώρα παίζουν ή του ύψους ή του βάθους. Η Κίνα είναι μεγάλη μπουκιά, τεράστια, πέντε φορές μεγαλύτερη από τις ΗΠΑ. Και δεν είναι διόλου καθυστερημένη π.χ. όπως είναι ακόμα η Ινδία. Οι ΗΠΑ κατάλαβαν ότι πρέπει να πνίξουν το κινέζικο μωρό στην κούνια αλλά άργησαν. Ο (αμερικάνικος) καπιταλισμός τυφλώθηκε από το κέρδος και του διέφυγε ότι επενδύοντας στην Κίνα μεγάλωνε την ισχύ του πιο επίφοβου αντιπάλου χωρίς να αποδυναμώνει τη Ρωσία. Τώρα τρέχει και δεν φτάνει.
Η Τουρκία βγήκε από το καβούκι του κεμαλισμού και αρμενίζει στα βαθιά. Οι Άραβες την έχουν στην άκρη. Οι Ρώσοι επίσης. Όταν ζήτησε να μπει στους BRICS ο Πούτιν είπε στον Ερντογάν πρώτα να φύγει από το ΝΑΤΟ και μετά τα ξαναλένε. Αντίθετα, τους Γάλλους οι BRICS είναι έτοιμοι να τους καλοδεχτούν χωρίς όρους. Είναι δείγμα για την πραγματική ισχύ του καθενός. Η Γαλλία είναι οργανικό μέλος της δυτικής συμμαχίας. Η Τουρκία δεν «ανήκει στη Δύση». Η Ελλάδα ανήκει στον δυτικό κόσμο. Αλλά όφειλε να αγωνιστεί για να είναι ισότιμο μέλος. Το ελληνικό κατεστημένο αντί να ηγηθεί προτίμησε να υποβιβάσει τον εαυτό του και τη χώρα, προτίμησε να ανήκει στο δουλικό προσωπικό. Εκεί αυτοτοποθετήθηκε. Και ο κόσμος μαζί του. Αλλά το μέλλον έχει εκκρεμότητες.
