Για την περίπτωση του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ
του Αθανάσιου Μπόϊκου
Ο στίχος αυτός από το «παλαιό» πλην όμως ξεχασμένο –ευτυχώς– ρεπερτόριο του Διονύση Σαββόπουλου «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη», ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση του ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline), τα έργα του οποίου, για την τοποθέτηση του αγωγού φυσικού αερίου, έχουν από καιρό αρχίσει στη Βόρεια Ελλάδα (Θράκη – Μακεδονία).
Δεν θα πω για τους αγρότες, που περιμένουν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, τις αποζημιώσεις από την κοινοπραξία, ενώ όταν ο ΤΑΡ εκμαίευε τη συναίνεση και τις υπογραφές τους, «καλυμμένος» με την πλήρη απουσία και σιωπή του ελληνικού κράτους και της διοίκησης (περιφερειακές – δημοτικές αρχές και υπηρεσίες), τους υποσχόταν πως θα πληρωθούν πριν την έναρξη των εργασιών. Τεράστια μηχανήματα και υπερβαρέα φορτηγά έχουν «εισβάλει» τώρα στα χωράφια τους και δουλεύουν πυρετωδώς. Όχι, δεν θα μείνω σε αυτό. Γιατί μπορεί κανείς να αντιτείνει το «ας πρόσεχαν». Πολύ άδικη βέβαια αυτή η κρίση για ανθρώπους που αφέθηκαν στη μοίρα τους, μόνοι και ανενημέρωτοι εκ μέρους της αποκαλούμενης «πολιτείας», να αντιμετωπίζουν τους σπουδαγμένους στη «διαχείριση του έμψυχου υλικού και των τοπικών πληθυσμών» γραμματείς του ΤΑΡ, τον καιρό που διεξάγονταν οι διάφορες φάσεις της (υποτιθέμενης) δημόσιας διαβούλευσης.
Σημειωτέον ότι η κοινοπραξία τα έσταξε χοντρά και πλουσιοπάροχα (αποζημιώσεις) σε κάποιους ελάχιστους – μεγαλοκτηματίες, συνήθως, και κομματικούς τοπάρχες/κατόχους γης – που τριγυρίζουν στα καφενεία των χωριών διαφημίζοντας τη «συνέπεια» της εταιρείας. Και φυσικά το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι αν θα πάρουν και πότε οι χωρικοί τις αποζημιώσεις.
Δεν θα επιμείνω ούτε στην έγκριση αυτής της παρωδίας δημόσιας διαβούλευσης από τον αρμόδιο τότε (4-6-15) υπουργό Γ. Σταθάκη (Οικονομίας, Υποδομών), τη στιγμή ακριβώς που κινήσεις πολιτών (από Καβάλα, Δράμα και Σέρρες) κατά της συγκεκριμένης όδευσης του αγωγού και της εγκατάστασης σταθμού συμπίεσης στις Σέρρες συνομιλούσαν στο υπουργείο Περιβάλλοντος με τον υπουργό και εκπροσώπους του ΤΑΡ και είχαν φτάσει στην τελική ευθεία για την αποδοχή των αιτημάτων τους από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου και την κοινοπραξία. Πόσο η έγκριση Σταθάκη διευκόλυνε τα σχέδια της εταιρείας, αφήνοντας «ξεκρέμαστο» τον συνάδελφό του υπουργό, δεν χρειάζεται νομίζω να τονιστεί.
Δεν θα σταθώ, επίσης, στη γενικότερη θέση αν το όλο έργο συντελεί στην «ενεργειακή αναβάθμιση» ή υποβάθμιση της χώρας, αν συνιστά «ενεργειακό κόμβο» ή σύνθετο πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό κόμπο. Αυτό είναι ζήτημα πολιτικής οπτικής και θεώρησης, ξεφεύγει δε κατά πολύ από τα όρια αυτού του σημειώματος. Ούτε θα περιγράψω την, 180 μοιρών, στροφή του ΣΥΡΙΖΑ μόλις ανέβηκε στην κυβέρνηση. Πασίγνωστα όλα αυτά.
Μένω και επιμένω, σαν πολίτης αυτής της χώρας, στην εκ μέρους της κοινοπραξίας, ΤΑΡ τήρηση και υλοποίηση όλων απολύτως των όρων της Μελέτης Περιβαλλοντικών και Κοινωνικών Επιπτώσεων (ΜΠΚΕ), στην οποία ο ΤΑΡ δεσμεύτηκε, εκτός των άλλων, να καταστρώσει, σε συνεργασία με τις δημόσιες αρχές και υπηρεσίες (κεντρικές – περιφερειακές – δημοτικές), ένα σωρό σχέδια αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών και προβλημάτων που προκύπτουν από τα έργα κατασκευής του αγωγού και, αργότερα, από τη λειτουργία του.
Μένω και επιμένω πρωτίστως στον, εκ μέρους των αρμόδιων ελληνικών αρχών και υπηρεσιών, έλεγχο της κοινοπραξίας και στην επιβολή της τήρησης όλων αυτών των σχεδίων, για τα οποία δεσμεύτηκε ενώπιον της ελληνικής πολιτείας.
Να μη δεχτούμε λέω, σαν Έλληνες, καθεστώς οικοπέδου και αποικίας. Και να το πολεμήσουμε σαν Έλληνες. Πυξ λαξ και οδάξ. Και αυτό φυσικά ισχύει όχι μόνο για την περίπτωση του ΤΑΡ. Στην αποικία απ’ όλα έχει ο μπαχτσές.
