Πυρ και μανία, τάχα μου!, ο Χρυσοχοΐδης και όλα τα βαποράκια της Δεξιάς στα κανάλια για τη δήλωση του ιστορικού Αντώνη Λιάκου για τα συμβάντα στη Μόρια. «Αν ήμουν 16-17 χρονώ, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα. Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη. Είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον». Είναι πολύ καλή η δήλωση, όπως και η απάντησή του στον υπουργό που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αλλά δεν βρήκα ούτε μία λέξη σχετικά με την περίφημη «συνέχεια» του κράτους, ήτοι την ευθύνη που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για το χάλι της Μόριας, αλλά και για όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήθηκαν σε όλη την Ελλάδα και για εκείνα που δεν έκλεισαν στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Όχι πώς πρέπει κάθε φορά να κάνουμε συμψηφισμούς, αλλά να μην έχουμε διαρκώς στο απυρόβλητο, επειδή «προσκείμεθα», τον ΣΥΡΙΖΑ που μόνο από τύχη γλύτωσαν μια παρόμοια φωτιά στη Μόρια, γιατί η κατάσταση ήταν εξίσου απαράδεκτη και απάνθρωπη επί των ημερών τους. Καμένη ήταν η Μόρια και δεν το βλέπανε! Κι αν δεν το συνδέει ο καθηγητής, κάποιος πρέπει να το κάνει, αλλιώς και ο λόγος του ιδίου θα στερείται εγκυρότητας στη συνείδηση των ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας που ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει αυτό που πάθανε από τον Τσίπρα και το αρχοντολόι του.
Ελπίδα Μακρή
