Οι ευσεβείς πόθοι, όμορφα καίγονται!
Η «απομονωμένη» Τουρκία συζητά με την Ιταλία τα της Λιβύης, με τη Γαλλία τα της Συρίας, με τη Βρετανία τα της Κύπρου – και πάντως συζητά! Ούτε αποπέμπεται, ούτε «τιμωρείται». Πιέζεται ίσως, αλλά διαπραγματεύεται, μένει στο παιχνίδι.
Και κυρίως μένει στο παιχνίδι με τους Αμερικανούς του Μπάιντεν. «Παίζει» με τους S-400 (τους αγόρασε χρυσάφι, για να τους «πουλήσει» –ίσως– χρυσάφι). Παίρνει δάνειο (;6 δισ. δολάρια απ’ την Κίνα), προσφέρει υπηρεσίες για τα Ουκρανικά, τη Λιβύη, τη Συρία, διατηρεί τις λυκοϊσορροπίες με τη Μόσχα, «ενδιαφέρεται» για τα Αραβικά πράγματα και επιμένει στην πολιτική της για το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Χάνει-κερδίζει (μάλλον κερδίζει) και πάντως μένει στο παιχνίδι των τεκτονικών γεωπολιτικών αναδιατάξεων, ως παίκτης κυριαρχικός, υπολογίσιμος και πρώτης γραμμής.
Πρόκειται για χάρτινο τίγρη; Ίσως, πάντως για την ώρα δαγκώνει. Μάλιστα έχει φθάσει στο σημείο να προσφέρει στους Αμερικανούς Τουρκική παρουσία στο Αφγανιστάν στο πόδι της Αμερικανικής απουσίας εκείθεν. (Παρένθεση: το διαβολάκι μέσα μου εύχεται να μπλέξει η Τουρκία στο Αφγανιστάν – εκεί που την πάτησαν οι Άγγλοι, Ρώσοι Σοβιετικοί, Αμερικανοί,
αλλά, πάλι το διαβολάκι μέσα μου, μου υπενθυμίζει ότι το Πακιστάν –σύμμαχος θανατηφόρος της Τουρκίας– είναι πυρηνική δύναμη)!
…………….
Όσο για μας;
Φιλοδοξούμε σε ένα ήσυχο καλοκαίρι!
Τελικώς, θα έχουμε πολύ πλάκα, ώσπου να καταστραφούμε.
Ζούμε (;) εκτοξεύοντας πυροτεχνήματα (για τα οικονομικά μας, τα εθνικά μας, τα κοινωνικά μας) – το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα πυροτεχνήματα καμιά φορά σκάνε πριν τα εκτοξεύσεις.
Κι άλλοτε πάλι σκάνε και σαν βόμβες! Όπως η Συμφωνία των Πρεσπών που έγινε Διάταγμα Μπάιντεν για την Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ!!
………………
Πριν από το 1914 η Ευρώπη είχε ζήσει την πιο μακρά περίοδο ειρήνης στην Ιστορία της (με τελευταίο μεγάλο πόλεμο στο έδαφός της τον Γαλλοπρωσικό του 1870). Όλοι οι πόλεμοι εκείνης της περιόδου ήταν μακρινοί, όπως ο πόλεμος των Μπόερς ή ο Ρωσοϊαπωνικός του 1905. Ακόμα και ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος για τη Λιβύη, το 1911, ή οι Βαλκανικοί πόλεμοι, 1912-13, ήταν συρράξεις περιφερειακές για την Ευρώπη της Μπελεπόκ και του Ελεύθερου εμπορίου (την πρώτη Παγκοσμιοποίηση).
***
Η δεύτερη Παγκοσμιοποίηση εξέπνευσε, ο κόσμος ανασχηματίζεται εκ νέου (με την κατάσταση στο εσωτερικό των κοινωνιών να θυμίζει τον Μεσοπόλεμο) κι εμάς να άδωμεν το εμβατήριο των κολίγων (στα εσωτερικά μας) και το μαρς των προθύμων (στα εξωτερικά μας)…
Όμως, όταν επί μακρόν είσαι για τους άλλους ο χρήσιμος ηλίθιος, στο τέλος καταντάς ο άχρηστος ηλίθιος!…
………….
Υ.Γ. Πάλι καλά που σπάσαμε τον πάγο με τον Ερντογάν! (και πέσαμε μέσα)…
Στάθης Σ.
16•VI•2021
