Ένα σημείωμα για τον Άμλετ
Του Κώστα Ν. Μπαραμπούτη* Θα ήθελα να εκθέσω εδώ κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν κατά την ανάγνωση του Άμλετ στη λέσχη λογοτεχνίας της πόλης μου,...
Υποκείμενα και «φανταστικά λουλούδια»…
του Τάσου Βαρούνη* Κάθε εποχή -μαζί και οι άνθρωποί της- έχει τον δικό της τρόπο να καταγράφει, να ερμηνεύει, να ανασκευάζει, να αξιολογεί έννοιες και...
«Πόρτα εξόδου»
Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Θα περίμενε κανείς, την υπερήφανη στάση της Βρετανίας, που έσπασε τις αλυσίδες της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης, να είχαν κάνει σημαία τους...
Λαϊκισμός και… παραστρατημένες μάζες
του Τάσου Βαρούνη* Για δεκαετίες το σύνθημα ήταν πάνω-κάτω το εξής: Η οικονομία προχωρά, η πίτα αυξάνει και κάπως θα μοιραστεί, η παγκόσμια ανάπτυξη θα...
Σκέψεις για έναν διασκορπισμένο ευρωπαϊκό κόσμο
Tου Δημήτριου Δ. Σουφλέρη* Σ’ αυτό λοιπόν τον καιρό του ψέματος και της φθοράς, της προπαγάνδας και της προδοσίας, το να προσθέσει κανείς λίγες ακόμη...
Το ξεχασμένο πείραμα ποινικής και σωφρονιστικής μεταρρύθμισης στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1920
του Δημήτρη Μπελαντή Στην επέτειο των εκατό ετών από την Οκτωβριανή Επανάσταση, άνοιξε μια εκτεταμένη συζήτηση για τις όψεις της επανάστασης αλλά και του σοβιετικού...
Για τις συγκεντρώσεις Τούρκων ηγετών στην Ευρώπη
Του Δημήτρη Μπελαντή Το ζήτημα των υπό εξέλιξη συγκεντρώσεων του Ερντογάν και άλλων ηγετών της Τουρκίας σε δυτικοευρωπαϊκές πόλεις και πρωτεύουσες ενόψει του δημοψηφίσματος στην...
«Έφυγε» ένας συνεπής και σταθερός μαχητής. Λίγα λόγια για τον Νίκο Καργόπουλο
Του Βασίλη Ασημακόπουλου Τις προηγούμενες μέρες έμαθα από σύντροφο ότι την Παρασκευή, 19/12, έφυγε ο Νίκος. Έχοντας δεσμούς με την Ικαρία, χημικός στις σπουδές, εκπαιδευτικός...
Ο εφιάλτης της δομικής προσαρμογής
Της Μαρίας Θ. Μάρκου* Η εφαρμογή προγράμματος δομικής προσαρμογής σαν προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, είναι επιλογή καινοφανής στο...
Άγ(ρ)ιος Παντελεήμονας
Του Κώστα Μ. Σκηνιώτη.
Ξαφνικά, το 2010, στη μέση μιας πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν σε μια πλατεία μιας συνοικίας, σαν αυτές που υπάρχουν κατά δεκάδες στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, στην Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα.
Εκεί υπάρχει μια Εκκλησία που θεωρείται ως μια από τις τρεις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Θα ’λεγε κανείς ότι σε μια τέτοια πλατεία θα χώραγε πολύ περισσότερη αγιότητα, πολύ περισσότερη αγνότητα, πολύ περισσότερη φιλανθρωπία και αλληλεγγύη.
