fbpx

«Σήμερα έχει μιούζικαλ…»

«Τα σενάρια είναι για τους υποκριτές, η υπευθυνότητα είναι για τους αγωνιστές». Αυτό θα έλεγα στους απογόνους μου. Της Σταματίας Καλλιβωκά*   Αγαπητοί απόγονοι Εγώ διάβαζα Iστορία και...

Τὰ χιόνια τοῦ Κιλιμάντζαρο, ὁ συνδικαλιστὴς καὶ ὁ ἄνεργος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πουλής. Τὰ χιόνια τοῦ Κιλιμάντζαρο εἶναι μιὰ ὡραία ταινία γιὰ ἕναν συνδικαλιστὴ ποὺ χάνει τὴ δουλειά του ἀλλὰ ἑτοιμάζεται παρ’ ὅλ’ αὐτὰ νὰ κάνει ἕνα μακρινὸ ταξίδι στὴν Τανζανία, πληρωμένο ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς φίλους του.

Η «συστημική» σοσιαλδημοκρατία…

Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Οι εκλογές που ορίσθηκαν πλέον για τον Μάιο, δεν πρόκειται να φέρουν καμιά ουσιαστική αλλαγή. Από τη στιγμή που δεν...

Ο θρυμματισμένος εαυτός των μνημονίων

Ο Εαυτός της Λογικής και της Αυτονομίας, ο άνθρωπος με τη μοναδικότητα της νόησης, ο καθοδηγούμενος από την ισχυρή του βούληση, ο σύγχρονος Προμηθέας,...

Ραψωδίες

του Γιάννη Σχίζα Αυτές οι μικρές, κωμικές όσον αφορά την πρόθεση και στιχουργικές (κυρίως) παρεμβάσεις, που ακολουθούν παρακάτω μερικώς, με στοιχεία πολιτικού ανορθόδοξου πολέμου και...

Το μυστήριο των μαζών

Του Κώστα Λιβιεράτου   «Στους τραγικούς Μύθους θα αναγνωρίσουμε τα μεγάλα συμβολικά όνειρα με τα οποία οι μάζες, που τις ξύπνησε η ίδια τους η δημιουργική...

Η ουσία της Δημοκρατίας και η πανδημία

του Andrea Zhok* Ένα πολύ ενδιαφέρον και ανησυχητικό άρθρο είχε σήμερα στην πρώτη σελίδα της η Corriere. Αρθρογράφος ο Emanuele Trevi, που υπογράφει ως συγγραφέας...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΕΔΑ και το Κέντρο

Ιστορικές επισημάνσεις γύρω από τον σχετικό διάλογο που έχει ανοίξει του Κωσταντίνου Λαμπράκη*   Η μετεκλογική φάση εμπλοκής του πολιτικού σκηνικού και της ασταθούς ισορροπίας δυνάμεων, η...

Γράμμα στον πρωθυπουργό

Εξίσωση κυβέρνησης Τσίπρα  {(αριστερά μέτρα ×O)+(μνημονιακά μέτρα×∞) }=∞ μνημονιακά μέτρα   Κύριε Τσίπρα, αν δεν κάνω λάθος, έχεις τελειώσει Πολυτεχνείο και είναι ανεπίτρεπτο να κάνεις τέτοια παιδαριώδη...

Τι Αριστερά θέλουμε, ποια Αριστερά μπορούμε;

Του Θανάση Κάππου. Μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα και ιδιαίτερα υπό το βάρος των δύσκολων συνθηκών και συγκυριών παρουσιάζει την ανάγκη τού να δρέπει το χαρακτηρισμό του αριστερού ή, εν πάση περιπτώσει, του δημοκράτη.
Αν μιλήσουμε και για τη μερίδα εκείνη των συντρόφων μας (με την ευρύτατη έννοια του όρου) που θέλουν να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, τότε τα πράγματα αλλάζουν δραματικά.