Μια από τις καταραμένες τράπεζες που δρουν στην Ελλάδα (θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε) έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό μια εκστρατεία αποκατάστασης κι ενίσχυσης των γυναικών στην αγορά εργασίας.
Πώς;
Κατ’ αρχάς το πρόβλημα βρίσκεται στα γένη και συνεπώς στα άρθρα! Κατά την καλή (καταραμένη) Τράπεζα που τρώει σπίτια, ζωές και μισθούς, χρησιμοποιούμε πιο συχνά το αρσενικό άρθρο «τον» (μηχανικό), λιγότερο το θηλυκό άρθρο «την» (μηχανικό) και καθόλου το ουδέτερο άρθρο «το» (μηχανικό)!
Για να διορθώσει λοιπόν αυτό το πρόβλημα η εν λόγω (πάντα καλή) Τράπεζα προωθεί μια καμπάνια «ίκουαλ». Δεν λέει «ισότητα» διότι αυτή η λέξη δεν υπάρχει στα ελληνικά, και, αν υπήρχε, θα παρέπεμπε σε ισότητα μισθών και δικαιωμάτων – πράγμα
το οποίον τα woke-ζόμπι της ευαίσθητης Τράπεζας θέλουν να παρακάμψουν χάριν άλλων ανώτερων δικαιωμάτων, άτινα φροντίζει να διατυπώνει σε θελκτικά μιξοαγγλικά του στιλ
προφέσιοναλ χαβ νόου τζέντερ
υποσημειώνοντας έτσι μια τρέντι και πιασάρικη ευρωπαϊκοαμερικάνικη αύρα ανωτερότητας, που στην πραγματικότητα είναι μια νεοπλουτίστικη βαλκανοβλαχομπαρόκ ευρωλιγούρα.
Μπορεί και σε αυτήν την Τράπεζα, όπως και σε άλλες, να υπάρχουν μισθολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, μπορεί αυτή η Τράπεζα όπως και οι άλλες να ρουφάει το αίμα των πολιτών, αλλά το ζητούμενο είναι να «επικοινωνείται», δηλαδή να προβάλλεται, η εταιρική υπευθυνότητα (!) και η κοινωνική ευαισθησία (!) της Τράπεζας ή όλων των Εταιριών που μετέρχονται την ίδια προπαγάνδα για να διαφημίζονται, μάλιστα
συχνά με «φιλοσοφημένες» διαφημίσεις που, οι περισσότερες, θυμίζουν τα γλυκερά στιχάκια που έγραφαν στην πίσω όψη τους τα επιτοίχια ημερολόγια.
………………………………………..
Πολύ συμπεριληπτικά πράγματα, τίγκα στην ενσυναίσθηση, τα βλέπεις, τα ακούς, τα διαβάζεις και νομίζεις ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που οι γούμεν έχουν πάει στον παράδεισο και το τυρί δεν τρέχει με φεράρι στο ράλι των τιμών.
Κι έτσι πνίγεσαι από συγκίνηση όταν ακούς τον Μπλίνκεν να διατάζει το προσωπικό του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ να μη χρησιμοποιούν τις λέξεις «πατέρας», «μητέρα», «προσωπικό» και άλλες,
αλλά να βομβαρδίζουν πιο τρυφερά, με μεγαλύτερη… «ενσυναίσθηση» και «συμπεριληπτικότητα».
***
Εκατοντάδες λέξεις (και συνεπώς έννοιες ή το αντίστροφο) έχουν εξοριστεί, εξορίζονται έτος κατ’ έτος –ανεπαισθήτως– και κατοικούν πια στις σπηλιές, όχι στο σπήλαιο των ιδεών του Πλάτωνα, ούτε σε αντάρτικα λημέρια, αλλά στους τάφους και τις κατακόμβες του «Θαυμαστού Γενναίου μας Κόσμου», όπου οι μάζες περιμένουν ότι κάποτε το χρήμα θα βάλει μυαλό και ότι θα ζούμε όλοι ίκουαλ κι αγαπημένα… ουπς! συμπεριληπτικά ήθελα να πω. Έτσι ώστε
…να καταλαβαίνουμε ότι ο Πούτιν απειλεί τη Δύση με πυρηνικά κι όχι ότι το ΝΑΤΟ απειλεί να στείλει στρατεύματα στον αδελφοκτόνο πόλεμο της Ουκρανίας, ότι η αυτοάμυνα του Ισραήλ είναι η γενοκτονία των Παλαιστινίων ή ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι μια Ουρσουλίνα της αγάπης που εισπράττει 30.000 ευρώ στην κάθε της ανάσα, ώστε να φροντίζει τις ορχιδέες, τις τουλίπες και όλη την ευρωπαϊκή γεωργική παραγωγή.
Κι έτσι ζούμε όλοι τον αναβρασμό στα μαντριά όπου τα πρόβατα μιλούν τη γλώσσα των λύκων.
…………..
Και το να μιλούν οι λύκοι της εξουσίας τη γλώσσα τους, να μιλούν επίσης στην ίδια γλώσσα οι πραιτωριανοί τους στα ΜΜΕ, είναι αναμενόμενο, αλλά να μιλούν οι υπήκοοί τους σε μια υπαγορευμένη γλώσσα-Βαβέλ, είναι θανάσιμο.
Διότι όσον πιο ομογενοποιημένη γίνεται η σκέψη, τόσον πιο δύσκολη γίνεται η συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων, εκείνων που νομίζουν ότι είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι.
…………
Τούτων όλων ήγουν, ευτυχώς που έχουμε και την τεχνητή νοημοσύνη που τη ρωτάς τι ήταν ο Χίτλερ και του απαντάει «σαμπρέλα», προκειμένου να μη μετέλθει τη ρητορική του μίσους (εναντίον του φασισμού) και να μην παροτρύνει σε βία (αντίσταση). Άλλωστε οι σαμπρέλες δεν χρησιμοποιούνται πλέον στα ελαστικά, οπότε αποτελούν χίστορι που λένε και οι Αμερικάνοι όταν θέλουν να πουν heretismata…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
29•II•2024
