ΗFrancesca Albanese, Ειδική Εισηγήτρια για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα παλαιστινιακά εδάφη που κατέχονται από το 1967, συνέταξε και παρουσίασε -στις 25 Μαρτίου 2024- στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έκθεση με τίτλο: Ανατομία μιας γενοκτονίας. Η επακριβής περιγραφή της πραγματικότητας, ιστορικής και τρέχουσας, είναι ανατριχιαστική. Το έγκλημα είναι πελωρίων διαστάσεων, διαρκές και μοναδικό στη σύγχρονη εποχή με αντιστοιχίες στις μεγάλες γενοκτονίες του 20ου αιώνα από τους Γερμανούς, τους Ιάπωνες και άλλους «εξελιγμένους» λαούς.
Η Francesca Albanese συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Georgetown, είναι συνιδρύτρια του Παγκόσμιου Δικτύου για το Ζήτημα της Παλαιστίνης (GNQP) και το τελευταίο της βιβλίο είναι το Palestinian Refugees in International Law (Oxford University Press, 2020)
Τελευταία, εμφανίζεται συχνά σε τηλεοπτικές εκπομπές για να καταγγείλει με θάρρος και με στοιχεία τη γενοκτονία που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Γάζα και σε όλα τα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη. Η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει απαγορεύσει την είσοδο της στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ.
Ακολουθούν εκτενή μέρη της έκθεσης, χωρίς τις συνολικά 309 παραπομπές:
Περίληψη
Μετά από πέντε μήνες στρατιωτικών επιχειρήσεων, το Ισραήλ κατέστρεψε τη Γάζα. Πάνω από 30.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 13.000 παιδιών. Πάνω από 12.000 (αγνοούμενοι) θεωρούνται νεκροί και 71.000 τραυματίες, πολλοί με ακρωτηριασμούς που αλλάζουν τη ζωή τους. Το 70% των κατοικημένων περιοχών έχει καταστραφεί. Το 80% του συνολικού πληθυσμού έχει εκτοπιστεί βίαια. Χιλιάδες οικογένειες έχουν χάσει τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή έχουν αφανιστεί. Πολλοί δεν μπόρεσαν να θάψουν και να θρηνήσουν τους συγγενείς τους, αναγκασμένοι να αφήσουν τα σώματά τους να αποσυντίθενται στα σπίτια, στο δρόμο ή κάτω από τα χαλάσματα. Χιλιάδες έχουν συλληφθεί και έχουν υποστεί συστηματικά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Το ανυπολόγιστο συλλογικό τραύμα θα βιώνεται για τις επόμενες γενιές.
Αναλύοντας τα μοτίβα βίας και τις πολιτικές του Ισραήλ κατά την επίθεσή του στη Γάζα, η παρούσα έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι πληρούται το όριο που υποδηλώνει τη διάπραξη γενοκτονίας από το Ισραήλ. Ένα από τα βασικά ευρήματα είναι ότι η εκτελεστική και στρατιωτική ηγεσία και οι στρατιώτες του Ισραήλ έχουν σκόπιμα διαστρεβλώσει τις αρχές του jus in bello (δίκαιο που ορίζει τους κανόνες διεξαγωγής του πολέμου), υπονομεύοντας τις προστατευτικές του λειτουργίες, σε μια προσπάθεια να νομιμοποιήσουν τη γενοκτονική βία κατά του παλαιστινιακού λαού.
Ι. Εισαγωγή
Στην παρούσα έκθεση, η Francesca Albanese, Ειδική Εισηγήτρια για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Παλαιστινιακά εδάφη που κατέχονται από το 1967 («ΚΠΕ»), εξετάζει το έγκλημα της γενοκτονίας όπως διαπράττεται από το κράτος του Ισραήλ («Ισραήλ») στα ΚΠΕ, και συγκεκριμένα στη Λωρίδα της Γάζας από τις 7 Οκτωβρίου 2023.
ΙΙ. Πλαίσιο της γενοκτονίας
Α. Η γενοκτονία ως σύμφυτη με την εποικιστική-αποικιοκρατία
8. Η γενοκτονία, ως άρνηση του δικαιώματος ύπαρξης ενός λαού και η επακόλουθη προσπάθεια ή επιτυχία της εξολόθρευσής του, συνεπάγεται διάφορους τρόπους εξόντωσης. Ο Raphael Lemkin, ο οποίος επινόησε τον όρο «γενοκτονία», παρατήρησε ότι η γενοκτονία είναι «μια σύνθεση διαφορετικών πράξεων δίωξης ή καταστροφής», που κυμαίνονται από τη φυσική εξόντωση έως τη «βίαιη αποσύνθεση» των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων και της θρησκείας ενός λαού. Η γενοκτονία είναι μια διαδικασία, όχι μια πράξη.
9. Η πρόθεση και οι πρακτικές γενοκτονίας αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιδεολογίας και των διαδικασιών της αποικιοκρατίας των εποίκων, όπως δείχνει η εμπειρία των ιθαγενών Αμερικανών στις ΗΠΑ, των Πρώτων Εθνών στην Αυστραλία ή των Χερέρο στη Ναμίμπια. Καθώς η εποικιστική-αποικιοκρατία στοχεύει στην απόκτηση γης και πόρων των ιθαγενών, η απλή ύπαρξη των ιθαγενών αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την κοινωνία των εποίκων. Η καταστροφή και η αντικατάσταση των ιθαγενών καθίσταται επομένως «αναπόφευκτη» και πραγματοποιείται με διαφορετικές μεθόδους ανάλογα με την αντιλαμβανόμενη απειλή για την ομάδα των εποίκων. Σε αυτές περιλαμβάνονται η απομάκρυνση (βίαιη μεταφορά, εθνοκάθαρση), οι περιορισμοί μετακίνησης (διαχωρισμός, μεγάλης κλίμακας εγκλεισμός), οι μαζικές δολοφονίες (δολοφονίες, ασθένειες, πείνα), η αφομοίωση (πολιτιστική εξάλειψη, απομάκρυνση παιδιών) και η παρεμπόδιση γεννήσεων. Η εποικιστική-αποικιοκρατία είναι μια δυναμική, δομική διαδικασία και μια συρροή πράξεων που αποσκοπούν στον εκτοπισμό και την εξάλειψη των αυτοχθόνων ομάδων, από τις οποίες η γενοκτονική εξόντωση/εξολόθρευση αποτελεί την κορύφωση.
Β. Η Παλαιστίνη και το πλαίσιο της γενοκτονίας
10. Τα ιστορικά πρότυπα της γενοκτονίας καταδεικνύουν ότι οι διώξεις, οι διακρίσεις και άλλα προκαταρκτικά στάδια προετοιμάζουν το έδαφος για το στάδιο της εξόντωσης της γενοκτονίας. Στην Παλαιστίνη, ο εκτοπισμός και η εξάλειψη της ιθαγενούς αραβικής παρουσίας ήταν αναπόφευκτο μέρος της διαμόρφωσης του Ισραήλ ως «εβραϊκού κράτους». Το 1940, ο Joseph Weitz, επικεφαλής του Τμήματος Εβραϊκού Εποικισμού δήλωσε: «δεν υπάρχει χώρος και για τους δύο λαούς, μαζί σε αυτή τη χώρα. Η μόνη λύση είναι η Παλαιστίνη χωρίς Άραβες. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να μεταφερθούν όλοι: ούτε ένα χωριό, ούτε μια φυλή δεν πρέπει να μείνει».
11. Πρακτικές που οδήγησαν στη μαζική εθνοκάθαρση του μη εβραϊκού πληθυσμού της Παλαιστίνης συνέβησαν το 1947-1949 και ξανά το 1967, όταν το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, την ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας με μαζικές εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, δολοφονίες, καταστροφές χωριών και πόλεων, λεηλασίες και άρνηση του δικαιώματος επιστροφής των εκδιωχθέντων Παλαιστινίων.
12. Από το 1967, το Ισραήλ προώθησε το εποικιστικό-αποικιοκρατικό του σχέδιο μέσω της στρατιωτικής κατοχής, αφαιρώντας από τον παλαιστινιακό λαό το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό και τον έλεγχο των Παλαιστινίων, μεταξύ άλλων μέσω της δήμευσης γης, της κατεδάφισης σπιτιών, της ανάκλησης αδειών παραμονής και της απέλασης. Τιμωρώντας την ιθαγένειά τους και την απόρριψη του εποικισμού, το Ισραήλ χαρακτήρισε τους Παλαιστίνιους ως «απειλή για την ασφάλεια» για να δικαιολογήσει την καταπίεση και την «αποπολιτικοποίησή» τους, δηλαδή την άρνηση του καθεστώτος τους ως προστατευόμενων πολιτών.
13. Το Ισραήλ μετέτρεψε σταδιακά τη Γάζα σε έναν άκρως ελεγχόμενο θύλακα. Από την εκκένωση των ισραηλινών εποίκων το 2005 (στην οποία αντιτάχθηκε σθεναρά ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου), το κίνημα και οι ηγέτες των εποίκων του Ισραήλ διαμόρφωσαν τη Γάζα ως έδαφος προς «επαναποικισμό» και τον πληθυσμό της ως εισβολείς που πρέπει να εκδιωχθούν. Αυτές οι παράνομες διεκδικήσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του σχεδίου εδραίωσης του «αποκλειστικού και αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος του εβραϊκού λαού» στη γη του «Μεγάλου Ισραήλ», όπως επαναβεβαίωσε ο πρωθυπουργός Νετανιάχου τον Δεκέμβριο του 2022.
14. Αυτό είναι το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο εκτυλίσσονται οι φρικαλεότητες στη Γάζα.
ΙΙΙ. Νομικό πλαίσιο
15. Η Σύμβαση του 1948 για την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας («η Σύμβαση») κωδικοποιεί τη γενοκτονία ως διεθνές έγκλημα, η απαγόρευση του οποίου αποτελεί απαράβατο επιτακτικό κανόνα (jus cogens). Η υποχρέωση έναντι όλων (erga omnes) για την πρόληψη και την τιμωρία της γενοκτονίας δεσμεύει όλα τα κράτη τόσο βάσει της Σύμβασης όσο και βάσει του διεθνούς εθιμικού δικαίου και απαιτεί από όλα αυτά να προλαμβάνουν και να διώκουν γενοκτονικές πράξεις. Η γενοκτονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της δήθεν αυτοάμυνας. Η συνέργεια απαγορεύεται ρητά, γεγονός που δημιουργεί υποχρεώσεις για τα τρίτα κράτη.
A.Συστατικά στοιχεία της γενοκτονίας
16. Η Σύμβαση κωδικοποιεί τη γενοκτονία ως «οποιαδήποτε από τις [συγκεκριμένες] πράξεις που διαπράττονται με σκοπό την ολική ή μερική καταστροφή μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ως τέτοιας». Κατά συνέπεια, το έγκλημα της γενοκτονίας περιλαμβάνει δύο αλληλένδετα στοιχεία:
(α) ένοχη πράξη (actus reus): η τέλεση μιας ή περισσότερων συγκεκριμένων πράξεων κατά μιας προστατευόμενης ομάδας, ήτοι:
(i) δολοφονία μελών της ομάδας,
(ii) πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας,
(iii) εσκεμμένη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει,
(iv) επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων εντός της ομάδας,
(v) βίαιη μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα.
(β) ένοχο μυαλό (mens rea): η πρόθεση πίσω από τη διάπραξη μιας ή περισσότερων από τις προαναφερθείσες πράξεις που πρέπει να αποδειχθεί, η οποία περιλαμβάνει δύο αλληλένδετα στοιχεία:
(i) γενική πρόθεση για την τέλεση των εγκληματικών πράξεων (dolus generalis), και
(ii) ειδική πρόθεση να καταστραφεί η ομάδα-στόχος ως τέτοια (dolus specialis).
17. Και τα δύο στοιχεία πρέπει να πληρούνται προκειμένου η συμπεριφορά να συνιστά νομικά γενοκτονία. Η πρόθεση του δράστη να καταστρέψει την ομάδα εν όλω ή εν μέρει διακρίνει τις πράξεις γενοκτονίας από άλλα διεθνή εγκλήματα. Η ειδική πρόθεση μπορεί να τεκμηριωθεί από άμεσες αποδείξεις, π.χ. δηλώσεις της ανώτατης διοίκησης ή επίσημα έγγραφα, ή να συναχθεί από τα πρότυπα συμπεριφοράς. Στην τελευταία περίπτωση, τα πρότυπα συμπεριφοράς ή ο τρόπος με τον οποίο διαπράττονται οι πράξεις πρέπει να είναι τέτοια ώστε «να υποδηλώνουν μόνο την ύπαρξη τέτοιας [γενοκτονικής] πρόθεσης» και η ύπαρξη πρόθεσης οδηγεί «στο μόνο συμπέρασμα που θα μπορούσε εύλογα να εξαχθεί».
18. Απόδειξη του αποτελέσματος απαιτείται για να στοιχειοθετηθεί η τέλεση τριών από τις υποκείμενες πράξεις (θανάτωση, πρόκληση βλάβης και μεταφορά παιδιών). Για τις υπόλοιπες δύο πράξεις (επιβολή συνθηκών που υπολογίζεται ότι θα καταστρέψουν την ομάδα και αποτροπή γεννήσεων), το αποδεικτικό όριο απαιτεί την απόδειξη της πρόθεσης για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος και όχι την επίτευξή του. Κατά συνέπεια, εάν η εκτόπιση, η εθνοκάθαρση ή η μαζική απέλαση διαπράττονται με την απαιτούμενη πρόθεση να καταστραφεί η προστατευόμενη ομάδα ως τέτοια, αυτό μπορεί να συνιστά γενοκτονία. Ομοίως, αυτές οι ενέργειες εκτόπισης μπορούν επίσης να αποτελέσουν απόδειξη συγκεκριμένης πρόθεσης γενοκτονίας.
B. Κρατική ευθύνη και ατομική ποινική ευθύνη
19. Το έγκλημα της γενοκτονίας δημιουργεί τόσο ατομική όσο και κρατική ευθύνη. Η Σύμβαση υπογραμμίζει την ανάγκη ατομικής ευθύνης ενώπιον των εθνικών ή διεθνών δικαστηρίων, ανεξάρτητα από τον όποιο επίσημο ρόλο κατέχει ο δράστης. Η ατομική ποινική ευθύνη προκύπτει από την άμεση συμμετοχή στη διάπραξη, απόπειρα, συνωμοσία, άμεση και δημόσια υποκίνηση, σχεδιασμό, εξώθηση, διαταγή και ενθάρρυνση (συνέργεια σε) γενοκτονικές πράξεις, απαιτώντας η συγκεκριμένη πρόθεση να συμβάλει στην καταστροφή της ομάδας-στόχου. Αυτό προϋποθέτει γνώση της πιθανότητας ότι μια πράξη θα οδηγήσει στην καταστροφή της ομάδας εν όλω ή εν μέρει. Η γενοκτονία δημιουργεί ευθύνη του κράτους όταν ένα άτομο διέπραξε γενοκτονία ασκώντας κρατική εξουσία∙ στην περίπτωση αυτή η συμπεριφορά του ατόμου αποδίδεται στο κράτος.
IV. Πράξεις γενοκτονίας στη Γάζα
21. Οι πράξεις γενοκτονίας μπορεί να περιλαμβάνουν σκόπιμες ενέργειες ή παραλείψεις, συμπεριλαμβανομένης της παράλειψης προστασίας της ομάδας από βλάβη. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στις ακόλουθες ενότητες υποδηλώνουν ότι το Ισραήλ διέπραξε τουλάχιστον τρεις από τις πράξεις που απαγορεύονται στη Σύμβαση.
A. «Δολοφονία μελών της ομάδας»
22. Η πράξη αυτή περιλαμβάνει τους θανάτους που προκύπτουν από άμεσες ενέργειες ή προκύπτουν από αμέλεια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προκαλούνται από σκόπιμη πείνα, ασθένειες ή άλλες απειλητικές για την επιβίωση συνθήκες που επιβάλλονται στην ομάδα.
23. Από τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει σκοτώσει περισσότερους από 30.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, που αντιστοιχούν περίπου στο 1,4% του πληθυσμού της, μέσω θανατηφόρων όπλων και εσκεμμένης επιβολής απειλητικών για τη ζωή συνθηκών. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, άλλοι 12.000 Παλαιστίνιοι είχαν αναφερθεί ως αγνοούμενοι, πιθανώς νεκροί κάτω από τα ερείπια.
24. Κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της εκστρατείας, ο στρατός του Ισραήλ χρησιμοποίησε πάνω από 25.000 τόνους εκρηκτικών (που αντιστοιχούν σε δύο πυρηνικές βόμβες) σε αναρίθμητα κτίρια, πολλά από τα οποία είχαν εντοπιστεί ως στόχοι από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Το Ισραήλ χρησιμοποίησε μη κατευθυνόμενα πυρομαχικά («τυφλές βόμβες») και βόμβες «διάτρησης καταφυγίων» (bunker buster) βάρους 900 κιλών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και σε «ασφαλείς ζώνες». Τις πρώτες εβδομάδες, οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωναν καθημερινά περίπου 250 ανθρώπους, εκ των οποίων 100 παιδιά, σε επιθέσεις που εξαφάνιζαν ολόκληρες γειτονιές και βασικές υποδομές. Χιλιάδες σκοτώθηκαν από βομβαρδισμούς, πυρά ελεύθερων σκοπευτών ή με συνοπτικές εκτελέσεις, χιλιάδες άλλοι σκοτώθηκαν ενώ διέφευγαν μέσω οδών και σε περιοχές που είχαν κηρυχθεί «ασφαλείς» από το Ισραήλ. Στα θύματα περιλαμβάνονται 125 δημοσιογράφοι και 340 γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας (το 4% του υγειονομικού προσωπικού της Γάζας), φοιτητές, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες και τα μέλη των οικογενειών τους.
25. Το 70% των καταγεγραμμένων θανάτων ήταν σταθερά γυναίκες και παιδιά. Το Ισραήλ απέτυχε να αποδείξει ότι το υπόλοιπο 30%, δηλαδή ενήλικοι άνδρες, ήταν ενεργοί μαχητές της Χαμάς – απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι νόμιμος ο στόχος τους. Μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, οι σύμβουλοι ασφαλείας του Ισραήλ ισχυρίστηκαν ότι σκοτώθηκαν «7.000 τρομοκράτες» σε ένα στάδιο της εκστρατείας όπου είχαν εντοπιστεί συνολικά λιγότεροι από 5.000 ενήλικοι άνδρες μεταξύ των θυμάτων, υπονοώντας έτσι ότι όλοι οι ενήλικοι άνδρες που σκοτώθηκαν ήταν «τρομοκράτες». Αυτό είναι ενδεικτικό της πρόθεσης να στοχοποιηθούν αδιακρίτως τα μέλη της προστατευόμενης ομάδας, εξομοιώνοντάς τα εξ ορισμού με την ιδιότητα του ενεργού μαχητή.
26. Επιπλέον, ο αυξημένος αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ έχει προκαλέσει θάνατο από ασιτία, συμπεριλαμβανομένων 10 παιδιών καθημερινά, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε ζωτικής σημασίας προμήθειες. Η έλλειψη υγιεινής και τα υπερπλήρη καταφύγια θα μπορούσαν να προκαλέσουν περισσότερους θανάτους από τους βομβαρδισμούς, έχοντας δημιουργήσει «την τέλεια καταιγίδα για ασθένειες». Το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Γάζας θα μπορούσε να πεθάνει μέσα σε ένα χρόνο από συνθήκες υγείας που μπορούν να προληφθούν.
B. «Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας»
27. Η πράξη αυτή πρέπει να συνεπάγεται «σοβαρό και μακροπρόθεσμο μειονέκτημα στην ικανότητα ενός ατόμου να ζει μια φυσιολογική και εποικοδομητική ζωή». Η βλάβη δεν χρειάζεται να είναι μόνιμη ή ανεπανόρθωτη και μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες όπως τα βασανιστήρια, η απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση, η σεξουαλική βία, οι διώξεις, η απέλαση ή άλλες συνθήκες «που αποσκοπούν στον εξευτελισμό των θυμάτων και στη στέρηση των δικαιωμάτων τους, καθώς και στην καταστολή τους και στην πρόκληση απάνθρωπης ταλαιπωρίας και βασανισμού».
28. Από τις 7 Οκτωβρίου, οι Παλαιστίνιοι έχουν υποστεί ανελέητη σωματική και ψυχολογική βλάβη. Πολλοί έχουν υποστεί βία και στερήσεις, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρής πείνας.
29. Οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν συλλάβει χιλιάδες Παλαιστίνιους, κυρίως άνδρες και νεαρά αγόρια, αρνούμενοι συχνά να αποκαλύψουν το πού βρίσκονται. Πολλοί από αυτούς έχουν υποστεί σοβαρή κακομεταχείριση, μεταξύ άλλων με βασανιστήρια που μερικές φορές οδηγούν στο θάνατο.
30. Τα θανατηφόρα όπλα και οι μέθοδοι του Ισραήλ έχουν τραυματίσει εβδομήντα χιλιάδες Παλαιστίνιους, πολλούς με βασανιστικά τραύματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγούν σε μακροχρόνιες βλάβες ή στο θάνατο.
31. Προκαλώντας κρίσιμες ελλείψεις ιατρικών προμηθειών, συμπεριλαμβανομένων αντιβιοτικών και απολυμαντικών, οι ενέργειες του Ισραήλ είχαν ως αποτέλεσμα επικίνδυνες υγειονομικές διαδικασίες, όπως ακρωτηριασμούς χωρίς αναισθησία, μεταξύ άλλων και σε παιδιά. Αυτό εμπόδισε επίσης τη χορήγηση σωτήριας θεραπείας σε άτομα με ιατρικές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων χρόνιων ασθενειών.
32. Οι επιζώντες θα κουβαλούν ένα ανεξίτηλο τραύμα, έχοντας γίνει μάρτυρες τόσων θανάτων και βιώνοντας την καταστροφή, την έλλειψη στέγης, τις συναισθηματικές και υλικές απώλειες, την ατελείωτη ταπείνωση και το φόβο. Τέτοιες εμπειρίες περιλαμβάνουν τη φυγή μέσα στο χάος του πολέμου χωρίς τηλεπικοινωνίες και ηλεκτρικό ρεύμα, τη συστηματική καταστροφή ολόκληρων γειτονιών, σπιτιών, πανεπιστημίων, θρησκευτικών και πολιτιστικών μνημείων, το σκάψιμο μέσα στα χαλάσματα, συχνά με γυμνά χέρια, αναζητώντας αγαπημένα πρόσωπα, το να βλέπουν τα πτώματα να βεβηλώνονται, το να τους μαζεύουν, να τους γδύνουν γυμνούς, να τους δένουν τα μάτια και να τους υποβάλλουν σε βασανιστήρια και άλλη σκληρή, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και τελικά νε εξαναγκάζονται να λιμοκτονούν, ενήλικες και παιδιά.
33. Η αγριότητα της τελευταίας επίθεσης του Ισραήλ απεικονίζεται καλύτερα από το μαρτύριο που προκλήθηκε σε παιδιά όλων των ηλικιών, που σκοτώθηκαν ή διασώθηκαν κάτω από τα ερείπια, ακρωτηριασμένα, ορφανά, πολλά χωρίς επιζώντες συγγενείς. Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία των παιδιών για τη μελλοντική ανάπτυξη μιας κοινωνίας, η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε αυτά μπορεί εύλογα «να ερμηνευθεί ως μέσο για την καταστροφή της ομάδας εν όλω ή εν μέρει».
