Αναπόφευκτες συνέπειες μιας κυνικής πολιτικής
Χίος-Ωραιόκαστρο-Μυτιλήνη-Φιλιππιάδα. Τι έγινε ξαφνικά και από τις γιαγιάδες με τα μπιμπερό στο χέρι και την πρόταση για Νόμπελ Ειρήνης περάσαμε στις φρικτές εικόνες των ημερών, με γονείς να αρνούνται προσφυγόπουλα στα σχολεία και νησιώτες να ξεσηκώνονται με αφορμή τους πρόσφυγες που εγκλωβίζονται στον τόπο τους; Τι έγινε και από την, πραγματικά, υποδειγματική στάση του ελληνικού λαού απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες φτάσαμε να παρακολουθούμε, όλο και πιο συχνά, ανησυχητικές εικόνες σε ολόκληρη τη χώρα;
Όσοι καλοπροαίρετα υποστηρίζουν ότι όλα αυτά είναι εκφράσεις ενός ξαφνικού ή υφέρποντος από τα πριν ρατσισμού του απλού κόσμου, τουλάχιστον βιάζονται.
Ας ξαναδούμε τα γεγονότα που οδήγησαν μέχρι εδώ.
Η μετατροπή μιας διαλυμένης, από τα μνημόνια, χώρας σε αποθήκη ψυχών, για να προστατευθεί από τις ανεξέλεγκτες ροές προσφύγων και μεταναστών η υπόλοιπη Ευρώπη, αποτέλεσε σχέδιο του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου που μεθοδεύτηκε συστηματικά.
Από τις προκλητικές αντιδράσεις της περίφημης συμμαχίας του Βίσεγκραντ φτάσαμε στο κλείσιμο των συνόρων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η αντιπαράθεση Ε.Ε. Τουρκίας, με αφορμή το ιουλιανό πραξικόπημα, έφερε ανάμεσα σε άλλες ευρωπαϊκές υποχωρήσεις (αναγνώριση της εισβολής της Τουρκίας στη Συρία) και την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας για τους πρόσφυγες. Η Τουρκία, κατά την προσφιλή της τακτική, απελευθέρωσε τις ροές, με αποτέλεσμα να ξαναπλημμυρίζουν τα ελληνικά νησιά.
Η ανατίναξη, στην πράξη, της Συμφωνίας Σέγκεν για ολόκληρη την Ευρώπη δεν ισχύει για την περίπτωση της νεο-αποικίας Ελλάδα και οι Γερμανοί πρώτοι από όλους, σχεδιάζουν να επιστρέψουν στη χώρα μερικές δεκάδες χιλιάδες «παράνομους» μετανάστες. Η ίδια η Μέρκελ, υπό το βάρος των εκλογικών αποτελεσμάτων, αναγνωρίζει «λάθη» στη πολιτικής της για το Μεταναστευτικό, παραπέμποντας σε ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση της στάσης της Γερμανίας.
Με αυτά τα δεδομένα και καθώς ο πόλεμος στη Συρία και η καταστροφή χωρών σε Ασία και Αφρική συνεχίζονται, οι μαζικές μετακινήσεις λαών θα συνεχιστούν.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να αποδεχθεί το βάρος μιας τέτοιας πρωτόγνωρης μετακίνησης πληθυσμών, προσφέροντας, όχι με την ευκολία των λόγων και των «ιδεολογημάτων», στην πράξη ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων. Ούτε λόγος να γίνεται για αφομοίωση των προσφύγων σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται ή ίδια να επιβιώσει.
Οι εξεγέρσεις των απελπισμένων προσφύγων και μεταναστών σχετίζονται ακριβώς με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που προσφέρει η ελληνική πολιτεία αλλά και στην αίσθηση μακρόχρονου εγκλωβισμού των στα «κέντρα φιλοξενίας- φυλακές». Η διάψευση της ελπίδας, παρά τα μεγάλα λόγια, για μετακίνηση στην Ευρώπη και το ενδεχόμενο επιστροφής τους στην Τουρκία, οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές.
Αποδέκτες αυτής της οργής αλλά και της κυβερνητικής υποκρισίας γίνονται οι κάτοικοι των περιοχών, συνήθως υποβαθμισμένων, που «φιλοξενούνται πρόσφυγες και μετανάστες και στο έδαφος πραγματικών προβλημάτων που δημιουργούνται αναλαμβάνει δράση η Χρυσή Αυγή.
Όσοι δεν αντιλαμβάνονται το σχεδιασμό του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και αρκούνται να χαρακτηρίζουν ρατσιστική τη συμπεριφορά απλών πολιτών απλά χαρίζουν κόσμο και επιρροή στο ναζισμό. Πολύπλευρα «ρηχή» συμπεριφορά και στάση που λειτουργεί, θέλοντας και μη, σαν πλυντήριο της κυβερνητικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να συντηρεί το δίπολο ρατσισμού-αντιρατσισμού στη περίπτωση, γιατί έτσι συγκαλύπτει τις δικές της ευθύνες. Ήξερα από την αρχή το σχέδιο της Ε.Ε και διακήρυσσε τάχα ότι θα το «ανατρέψει» απλά, ευελπιστώντας μια πιο ευνοϊκή στάση στις διαπραγματεύσεις. Γνώριζε, όφειλε να γνωρίζει, τους εκβιασμούς της Τουρκίας και «κρυβόταν» πίσω από τα παζάρια της Ε.Ε μην τύχει και θυμώσει το «θηρίο». Γνώριζε ότι αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθεί το «αδιαχώρητο» στα κέντρα φιλοξενίας και κυνικά αδιαφορούσε προκλητικά, πρωτοστατώντας στην οργάνωση με «δικούς» της ανθρώπους στη «μπίζνα» φιλοξενίας των προσφύγων. Δεκάδες οι καταγγελίες φορέων και συλλογικοτήτων για «πρόσωπα και πράγματα». Πιο πρόσφατη η αναπάντητη καταγγελία του Ο. Βουδούρη, που αποχώρησε από τη θέση του στο υπ. μεταναστευτικής πολιτικής, ότι στην Ελλάδα το κόστος φιλοξενίας ενός πρόσφυγα είναι 15.000 ευρώ και στη Νορβηγία 13.000.
Ο κυνισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το ευρωπαϊκό σχέδιο μετατροπής της χώρας σε σύγχρονο Νταχάου είναι η αιτία αλλά και (πρέπει να είναι) ο στόχος όσων συμβαίνουν και όσων χειρότερων έρχονται.
Σ.Π.
