περίπτερο ιδεών

Να πούμε για το ρόλο που έχουν παίξει τα ΜΜΕ, από τη στιγμή που ανοίγουν τα ιδιωτικά κανάλια. Πώς αυτά επανακαθόρισαν, πολιτισμικά και εκπαιδευτικά, το τοπίο.
Αυτό το επεισόδιο ξεκινάει το ‘89. Είναι σημαδιακή η έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης με τον τρόπο που έγινε. Αυτό καθόρισε, στην 20ετία που μόλις έκλεισε, παραμέτρους πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές και λοιπές. Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, εν μία νυκτί αποκτάς έναν αριθμό διαύλων πανελλήνιας εμβέλειας, με όρους πειρατικούς! Μην ξεχνάμε ότι πίσω απ’ αυτή την πραγματικότητα είναι οι νόμοι ενός δημόσιου αγαθού, οι συχνότητες.
Οι οποίες, καθώς το καθεστώς της ομηρίας διαιωνίζεται επί τόσα χρόνια, δημιουργούν μία σχέση αμοιβαίας εξάρτησης ανάμεσα στους φορείς της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας - και στο πολιτικό κατεστημένο. Αυτό είναι ένα έγκλημα. Μία χώρα σαν την Ελλάδα, το ‘λέγαν και οι οικονομοτεχνικές μελέτες σκοπιμότητας, δεν θα μπορούσε παρά να έχει δύο κανάλια εθνικής εμβέλειας. Απέκτησε τριάντα, σαράντα. Ο τρόπος με τον οποίο έγινε αυτό σημαίνει ότι επέλεξαν τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού περιβάλλοντος σ’ αυτό τον τόπο.
Εμείς οι Έλληνες λέμε καμιά φορά, επιλέγω κάτι, αλλά δεν επιλέγω τις συνέπειές του. Επιλέγω το τράμ σημαίνει επιλέγω αντί-ΙΧ.
Όταν δεν επιλέγεις συνειδητά αντί-ΙΧ, κάνεις ένα τραμ σαν τσόντα, επειδή το έχεις στο φάκελο των Ολυμπιακών Αγώνων και μετά δεν ξέρεις τι να το κάνεις. Το ίδιο συνέβη και με την υπόθεση που λέγεται τηλεόραση. Επιλέγεις έναν συγκεκριμένο τρόπο πολιτιστικής ανάπτυξης, επιτρέπεις τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου ορίζοντα για την εκπαιδευτική διαδικασία. Να μην ξεχνάμε ότι αυτός ο εξωσχολικός παράγοντας είναι καθοριστικός συντελεστής· εξωσχολικός μεν, αλλά της γενικότερης παιδευτικής διαδικασίας. Έγινε συγκεκριμένη επιλογή, εγκληματική.

Επικαλέστηκαν, όμως, την πολυφωνία της έκφρασης
Ναι, γιατί δεν θα μπορούσαν να επικαλεστούν (το επικαλείται, όμως, η πραγματικότητα σήμερα) την ηγεμονία του παράγοντα που λέγεται διαφήμιση. Η διαφήμιση είναι ένας μοχλός του συνολικού συστήματος, το οποίο σύστημα αυτά τα τριάντα χρόνια επικράτησε με την χρηματοπιστωτική του διάσταση και τα λοιπά. Τώρα που ο ηγεμών, η διαφήμιση, κατέρρευσε, αποδεικνύεται ότι, εν πολλοίς, η ιδιωτική τηλεόραση είναι κατά κάποιο τρόπο το ψευδεπίγραφον του διαφημιστικού ηγεμόνος. Σήμερα, βλέπουμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα σε σταθμούς, σε παραγωγές κ.λπ., γιατί ο πραγματικός κάτοχος της τηλεόρασης που είναι το διαφημιστικό κεφάλαιο, γνωρίζει την περιπέτεια που γνωρίζει.

Είναι άρα και η πολιτική επιλεγμένη απ’ αυτά τα κέντρα επικοινωνίας και πλούτου; Οδηγούμαστε στο να επιλέγουμε πολιτικούς που μας προτείνει αυτό το σύστημα;
Το πρόβλημα της συγκέντρωσης της ισχύος το συναντά κανείς στις μητροπόλεις του συστήματος.
Όπου το χρήμα, η διαφήμιση, η πολιτική, το πολιτικό χρήμα, συνυπάρχουν, συγκλίνουν, συρρέουν και διαμορφώνουν αυτό το μοντέλο άσκησης της εξουσίας. Σε μας το δείχνει η πραγματικότητα αυτών των  είκοσι χρόνων. Είναι πάρα πολύ απλό. Σε μία άλλη δυτική χώρα, όπως είναι η Αυστρία, για να δημιουργηθεί ένα ιδιωτικό κανάλι, η συζήτηση κράτησε δέκα χρόνια. Σε μας, αυτά γίναν σε μια νύχτα!

Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Ζούμε σε κοινωνίες τηλεκατευθυνόμενες. Με ανθρώπους που έχουν μάθει στα έτοιμα, τα προκάτ. Όλα να αγοράζονται. Όλα να γίνονται από άλλους. Πράγματα, ενέργειες και ιδέες.

Η αριστερά δεν έχασε μόνο τα αβγά και τα πασχάλια, έχασε και τους κώδικες, τα νοήματα, τις αξίες, τη φρεσκάδα και το ήθος της.

ΗΠΑ: Κάθε χρόνο η «Ημέρα της Ανεξαρτησίας» γιορτάζεται με πόλεμο

Μιλώντας καθημερινά με ανθρώπους, συμπολίτες, διαφορετικούς σε ηλικία, επάγγελμα, φύλο και πεποιθήσεις, έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου αυτή η περιεκτική φράση από το υπέροχο τραγούδι του Ζαμπέτα!

Όταν φέρονται έτσι σε μας οι αστυνομικοί, που κάποιος θα βγει να μας υπερασπιστεί, σκέψου πώς φέρονται στα νέα παιδιά που δεν έχουν καμία κάλυψη, είπα στην τηλεφωνική μας συνδιάλεξη στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τη βραδιά που μας σύρανε αναίτια και βάρβαρα στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση από το Φλοράλ στα Εξάρχεια. Αυτές οι προκλήσεις θα φέρουν κι άλλα θύματα που θα πέσουν πάνω στην κυβέρνηση και σε σένα προσωπικά και θα σας πλακώσουν. Σπέρνετε θύελλες.

Το βιβλίο έχασε ένα μεγάλο στήριγμά του. Και ’γω που είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω, έχασα έναν από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί στη ζωή μου. Είχα πολύ καιρό να νιώσω αυτό το σφίξιμο. Γιατί ο Θανάσης Χριστάκης πέρασε δια πυρός και σιδήρου και δεν μαγαρίστηκε.

Το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο στον Νόαμ Τσόμσκι, έναν από τους πιο διακεκριμένους ακαδημαϊκούς στον κόσμο. Το ίδιο έκανε με τον συγγραφέα καθηγητή Νόρμαν Φίνκελστάιν και τον Ρίτσαρντ Φολκ, ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ στα κατεχόμενα. Και οι τρεις διακεκριμένοι Αμερικανοεβραίοι, που ασκούν κριτική στην πολιτική του Ισραήλ. Παλιότερα, το Ισραήλ στρεφόταν πολύ σπάνια εναντίον Εβραίων όποια κι αν ήταν η πολιτική τους τοποθέτηση. Τώρα, η στάση του σκλήρυνε.