αφιερώματα

Στο χρονολόγιο που ακολουθεί γίνεται προσπάθεια να αναφερθούν τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα της επταετίας και να σκιαγραφηθεί η πορεία του αντιδικτατορικού αγώνα, οι μορφές αντίστασης στο καθεστώς που επιλέχθηκαν, αλλά και οι διώξεις, εκτοπισμοί, βασανισμοί, δολοφονίες και καταδίκες των αγωνιστών.

Του  Όμηρου Ταχμαζίδη

Μέρες που είναι, ο νους μας, εμάς τους Θεσσαλονικείς, στρέφεται στα γεγονότα του Μάη του ΄36. Πρόκειται για ένα κομβικό σημείο στην πολιτική και κοινωνική ιστορία της Θεσσαλονίκης και της χώρας. Ένα αρνητικό «συμβάν».

Της Pervin Erbil.

Η περίοδος μεταξύ των ετών 1914-1924 αποτελεί τον πιο τραγικό και μεγάλο κρίκο της αλυσίδας της  εκκαθάρισης των Ρωμιών της Ανατολής. Τούτο διότι με τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης, ο πληθυσμός άνω των δυο εκατομμυρίων Ρωμιών στο τέλος της περιόδου μειώθηκε στους 120 χιλιάδες (σ.σ. Ρωμιοί της Πόλης, Ίμβρου, Τενέδου). Έχουμε να κάνουμε με την υλική και ηθική θυματοποίηση ενός πληθυσμού πλέον των 1.880.000 χιλ. ατόμων, ενός γηγενή λαού της Ανατολής του οποίου αφαιρέθηκε το δικαίωμα να ζήσει.

Η Λιβύη μετά την πτώση της μοναρχίας το 1969 υπήρξε εξαιρετικά ευέλικτη ως προς τις εξωτερικές της σχέσεις, οι οποίες διαμορφώνονταν βάσει τριών παραγόντων: την απόκτηση του οπλισμού της από οποιονδήποτε συνασπισμό, την πώληση του πετρελαίου της στη Δύση, και την προσέγγιση άλλων αραβικών δυνάμεων για τη σύμπηξη ενός πολιτικού στρατιωτικού οικονομικού μπλοκ, που θα συνεισέφερε στον κοινό αγώνα κατά του Ισραήλ. Το σημαντικότερο όπλο της κατά τους ελιγμούς της με τη Δύση υπήρξε βεβαίως το πετρέλαιό της. Η σημασία του πετρελαίου της, ειδικά εκείνη την περίοδο, είχε αναβαθμιστεί για δύο λόγους.