Η υπόθεση της κανονικοποίησης, άλλη μια «βρόμικη» δουλειά για την Ελλάδα
Η Εποχή του Φράκτη
Ποια τείχη ανά τον κόσμο ζήλεψε ο Χρήστος Παπουτσής
Ο προπέτης και πολεμοκάπηλος (ψεύτης) Tony… Bliar
Ο όχλος, μια κακότροπη μεταβλητή
Ο λαός δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» στην Τυνησία
Της Αριάδνης Αλαβάνου.
Πόσο πειστικός μπορεί να είναι ένας πολιτικός που είχε κορυφαία αξιώματα στο δικτατορικό καθεστώς, όταν υπόσχεται «πλήρη ρήξη με το παρελθόν»; Καθόλου, από ό,τι φαίνεται από τις αντιδράσεις των Τυνήσιων που δεν αναγνωρίζουν τη μεταβατική κυβέρνηση και ακόμη διαδηλώνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, απαιτώντας τη διάλυση του Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος του ανατραπέντος προέδρου Μπεν Αλί και του δικτατορικού κρατικού μηχανισμού.
Εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική: Τυνησία και Αλγερία σε κοινωνική αναταραχή
Μεγάλες και εκτεταμένες κοινωνικές αναταραχές στην Τυνησία και στην Αλγερία χαρακτήρισαν τις πρώτες δύο εβδομάδες του καινούργιου έτους. Στο υπόβαθρό τους το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας σε κοινωνίες που 60-70% του πληθυσμού αποτελείται από νέους κάτω των 30 ετών, και η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα, που έχει κλιμακωθεί ιδίως μετά την απαγόρευση εξαγωγής σιτηρών από τη Ρωσία, λόγω των καλοκαιρινών πυρκαγιών, και την Ινδία, και το χρηματιστηριακό παιχνίδι με τις τιμές των τροφίμων που παίζεται στην πλάτη των φτωχών χωρών και των φτωχών πληθυσμών των άλλων χωρών.
Τις τύχες της Βόρειας Αφρικής όπως και όλης της ηπείρου επηρεάζει επίσης ο ανταγωνισμός ισχύος των ισχυρών κρατών που έχουν πέσει «με τα μούτρα» στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της. Φαίνεται όμως ότι δεν θα είναι εύκολο να ξεμπερδέψουν με τους λαούς και ιδιαίτερα τον μεγάλο νεανικό πληθυσμό που διεκδικεί καλύτερη ζωή.
Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ: Ένα αγκάθι στη συνείδησή μας
Κλιμάκωση του πολέμου κατά των δημοσίων υπαλλήλων στην Αμερική
Η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα στη Βρετανία, από 44% που ήταν τότε, βρέθηκε σήμερα στο 15%. Η απίσχνανση αυτή, που θαρρείς και οφειλόταν σε επικίνδυνο ιό, πέρασε τα σύνορα, πέταξε πάνω από πελάγη και ωκεανούς και μόλυνε όχι μια, όχι δύο, αλλά ολόκληρο τον ΟΟΣΑ, με την αναλογία των οργανωμένων ιδιωτικών υπαλλήλων να συρρικνώνεται περίπου στο 20%. Ενώ στην Αμερική που, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε και καλό ιστορικό τουλάχιστον από το ’50 και δώθε, η αναλογία αυτή από 20% το 1979, έπεσε στο 7%.
Άγριος Νότος
Γυρίζει: Αφρική, η χαμένη τιμή των ΜΜΕ
Αντίστροφα τώρα. Δημοψήφισμα στο Σουδάν για την απόσχιση νότιων περιοχών του μετά από αφόρητες πιέσεις των ΗΠΑ που μόνες αυτές (και καμιά άλλη χώρα) αποκαλούν την εκεί ένοπλη διαμάχη ως «γενοκτονία». Εξαιρετική δημοσιογραφική κάλυψη των εκλογών, αποστολή του Τζορτζ Κλούνεϊ για να σιγουρευτούμε ότι το δημοψήφισμα θα είναι αδιάβλητο. Εκλογές είχαμε και στην Τυνησία το 2009. Μάλλον δεν το προσέξατε, γιατί όπως και τις άλλες φορές, όπως και στην Αίγυπτο ή την Αλγερία, οι πρόεδροι εκλέγονται με ποσοστά 90% και κάτι, αφού οι αρχές πρακτικά απαγορεύουν με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους στην αντιπολίτευση να μετρήσει τις δυνάμεις της. Για τα διεθνή ΜΜΕ αυτές οι απολυταρχικές «δημοκρατίες» δεν είναι άξιες λόγου και προσοχής. Συνολικά, η πολιτική πληροφόρηση από όλη τη ζώνη του Μαγκρέμπ ρέει με το σταγονόμετρο, ίσως γιατί είναι μια ζώνη σχετικά μοιρασμένη και ελεγχόμενη...
Το Σουδάν έχει κάνει το λάθος να πάει με την Κίνα. Και διαθέτει ένα πλούσιο σε υδρογονάναθρακες υπέδαφος. Στο Νταρφούρ οι ΗΠΑ υπολογίζουν 300 χιλιάδες νεκρούς την προηγούμενη δεκαετία, η σουδανική κυβέρνηση 10 χιλιάδες. Στην ελληνική τηλεόραση έχουν προβληθεί σχετικά ντοκιμαντέρ. Στην Ακτή Ελεφαντοστού είχαμε για ένα μήνα καθημερινή ενημέρωση από τα διεθνή Μedia και ακριβέστατο αριθμό θυμάτων. Η δύσμοιρη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό δεν είχε ποτέ την τύχη να έχει παραπάνω από μια-δυο ειδήσεις το μήνα την προηγούμενη δεκαετία. Περίεργο, γιατί εκεί εξελίσσεται ο πιο πολύνεκρος πόλεμος μετά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο με πεντέμισι εκατομμύρια νεκρούς μέχρι τώρα. Κανένα ντοκιμαντέρ. Ελάχιστοι το γνωρίζουν. Τον πόλεμο υποστηρίζουν Βρετανία και ΗΠΑ που μιλούν για γενοκτονία στο Νταρφούρ. Ποιες χώρες έχουν στηρίξει τη Λ.Δ. του Κονγκό; Ζιμπάμπουε, Αγκόλα, Σουδάν. Είναι από τις χώρες που έχουν καλές σχέσεις με την Κίνα. Και όλως τυχαίως τα διεθνή Μedia ασχολούνται συχνά-πυκνά μαζί τους, για παράδειγμα κάθε φορά που γίνονται εκλογές στη Ζιμπάμπουε... Μια από τις χώρες που στέλνουν στρατό ενάντια στη Λ.Δ. του Κονγκό είναι και η Ρουάντα. Αυτός που εμπόδισε τον ΟΗΕ το 1994 να μιλήσει για γενοκτονία και να την εμποδίσει όσο αυτή εξελισσόταν στη Ρουάντα, ήταν οι ΗΠΑ… που σήμερα μιλούν για γενοκτονία στο Νταρφούρ.