Υιοθεσία, (φυσική ή τεχνητή) τεκνοποίηση, ανατροφή παιδιών σε μη ετερόφυλες οικογένειες: Το θέμα διχάζει άσκοπα την κοινωνία; Ο Παναγιώτης Σωτήρης επιχειρηματολογεί υπό τον ευρηματικό τίτλο Η στοματική υγιεινή και η υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια ατόμων του ίδιου φύλου. Τα αποσπάσματα ίσως αδικούν ένα κείμενο που συνδυάζει τεκμηρίωση και συναίσθημα.
«Ως γονείς, εν ενεργεία ή επίδοξοι, τρεις υποχρεώσεις έχουμε: να μην σχιζοφρενιάσουμε (κυριολεκτικώς) τα παιδιά μας, να τα μάθουμε να πλένουν τα δόντια τους από μικρά και να τους κληροδοτήσουμε μεγάλες βιβλιοθήκες.
Εάν τώρα δεν θέλουμε να σχιζοφρενιάσουν τα παιδιά μας, καλό είναι να θυμόμαστε ότι για τον Φρόιντ ένας από τους μηχανισμούς της ψύχωσης είναι η απωθημένη ομοφυλοφιλία. Κοινώς η καταναγκαστική ετεροκανονιστικότητα τρελαίνει (κυριολεκτικώς)…
Στην πραγματικότητα, το θεμελιώδες με τη διέλευση του οιδιπόδειου είναι ότι μαθαίνουμε the hard way ότι επειδή δεν μπορούμε να έχουμε τη μαμά μας, θα έχουμε άλλους ερωτικούς συντρόφους/ισσες, θα επιθυμούμε άλλους και θα θέλουμε να μας επιθυμούν και ότι η ζωή μας εντάσσεται σε ένα πλέγμα κοινωνικών σχέσεων και όχι απλώς επιθυμιών. Επομένως, η ομοφυλοφιλική επιθυμία είναι επίσης “ομαλή επίλυση” του οιδιπόδειου, όπως και κάθε άλλου είδους υβριδικές ταυτότητες…
Μια χαρά μπορούν τα παιδιά να μεγαλώσουν σε οικογένειες όπου οι γονείς είναι του ιδίου φύλου, όπως μπορούν και σε μονογονεϊκές, σε διευρυμένες, σε κοινόβια κ.λπ. αρκεί να υπάρχει αγάπη, σωστή εισαγωγή σε ένα σύμπαν κανόνων και -αναγκαστικά…- απαγορεύσεων και -πάνω από όλα- επίγνωση ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τα τρελάνουμε (κυριολεκτικώς…).
Και τι θα γίνουν τα παιδιά σε αυτές τις πολύμορφες οικογένειες; Ό,τι θέλουν ή πιο σωστά ό,τι προκύψει… Ως προς το φόβο, τώρα, ότι στο μέλλον θα πλημμυρίσουμε ζευγάρια (ή και παραπάνω) ομοφυλοφίλων που θα ανατρέφουν παιδιά που θα τα έχουν γεννήσει παρένθετες μητέρες ή λεσβιών που θα ανατρέφουν παιδιά που θα έχουν κάνει άνευ άρρενος συντρόφου, η απάντηση είναι απλή: Ε, και τι έγινε;
Ίδιον της ανθρωπότητας είναι η αποσύνδεση της σεξουαλικότητας από την αναπαραγωγή και το ίδιο ισχύει και για τους δεσμούς συγγένειας. Το “φυσιολογικό” στους ανθρώπους τελειώνει στην ανάγκη για νερό, αέρα και 1.200 θερμίδες την ημέρα. Όλες οι άλλες κοινωνικές σχέσεις και πρακτικές είναι κοινωνικά παράγωγα. Και γι’ αυτό μπορούμε και να τις κάνουμε καλύτερες!… τα παιδιά θα μεγαλώνουν σε ένα πλήθος από παραλλαγές οικογενειών και με λίγη προσπάθεια μπορούν να είναι και περισσότερο ευτυχισμένα. Και με καλή στοματική υγιεινή και πολλά βιβλία για τα οποία θα μας ευγνωμονούν». (πηγή: toportal.gr)
Θητεία Τυμβωρύχου «εκτελεί» η σειρά του ’69
